Chapter Thirty-Eight

Rose didn't know how to react.

Para siyang dinagukan sa dibdib.

Mabilis siyang nagbawi ng tingin.

Kumuhang muli ng champagne sa dumaang waiter, diretso sa bibig at halos sairin ang laman niyon.

Gustong mag-init ng mga mata niya.

But no, hindi niya kailangang magpakita ng kahinaan.

She smiled at Lance na tahimik lang din sa kinauupuan.

Pansin niya ang pagkunot-noo nito.

She fumed. But didn't say a word.

Lance stood up. Binulungan ang waiter na napadaan.

Maya-maya'y naglakad ang lalaki sa gitna ng bulwagan.

Nagtatakang sinundan niya ito ng tingin.

Tumayo ang abogado sa gitna mismo at malakas na pumalakpak.

Nakuha nito ang atensyon ng mga bisitang naroon. Napapantastikuhan ang iba. May nag-angat ng kilay at mayroong tila naaliw.

The music for a dance started up.

Kung hindi siya nagkakamali ay awitin iyon ni David Bowie na may pamagat na Golden Years.

Lance bowed his head and then presented his hand to her.

Oh my God!

Her eyes rounded.