Matagal na pinagmamasdan ni Amanda ang sarili sa harapan ng malaking salamin na nakakabit sa dingding. Iyon ay silid na kadugtong ng kanyang silid tulugan, na tinawag niyang Vanity room. Naroon sa silid na iyon ang lahat ng kanyang gamit sa pag-aayos ng sarili. Nasa silid ring iyon ang kanyang walk in closet.
May dalawang cabinet sa silid na iyon, kung saan ang isa ay lalagyan ng kanyang mga pabango at ang isa naman ay para sa kanyang mga pang-make-up. Lahat ng nasa mga cabinet na iyon ay pawang mga mamahalin at branded.
Lahat ng kanyang mga pang-make-up ay kanyang pinapalitan tuwing ikaanim na buwan at hindi niya pinanghihinayangang itapon ang mga lumang pampaganda niya na karaniwan ay halos hindi naman nagamit.
Maingat siya sa mga ginagamit niya sa kanyang balat, kaya hindi kataka-takang mukha siyang bata ng sampung taon kaysa sa kanyang tunay na idad.
Maganda siya, at hindi siya ipokrita para hindi aminin ‘
KRRIINNGG…BLACKOUT.Walang naririnig si Victor. Hindi rin niya namamalayan ang nagaganap sa kanyang paligid.Nakatuwaan nilang mag-ama na mag-bar-hopping ng nagdaang gabi, upang burahin ang kanilang kalungkutan at sakit ng kaloobang nararamdamanNasasaktan sila dahil tiyak na nilang hindi kailanman magkakaroon ng katuparan ang pangarap nilang mag-ama, na muling mabuo ang kanilang tahanan. Walang pag-asa na iyon ay mangyari pa. Hindi rin nila hindi matanggap ang ningning ng kaligayahang, lalong nagpatingkad sa kagandahan ni Amanda noong kasal nito. Kaligayahang hindi nila nakita sa babae noong ito ay asawa pa ni Byron.Nakaramdam ng malaking pagkukulang sa dating asawa si Byron. At ang inggit kay Senyor Gaspar ay hindi niya naiwasan, sa kadahilanang mahal ito ni Amanda at suklam naman ang alam niyang nararamdaman nito para sa kanya.Nagdaramdam naman si Victor, dahil tila nag-aapura ang mama niy
Dalawang oras nang naghihintay, sina Victor, ngunit wala pa ring pasabi ang airline tungkol sa paglipad ng eroplanong kanilang sasakyan.May bomb threat na natanggap ang telephonist, na agad ini-relay sa supervisor nito, na agad namang ipinarating sa mga bomb assesors. Na naging dahilan upang ma-hold ang lahat ng paalis na eroplano. Na-hold din sa wating area sina Victor at ang kanyang papa at mama.Ginawa ng management ang paraan upang hindi mamalayan ng mga taong nasa airport terminal ang tungkol sa tawag na bomb threat. May tinig na nagmula sa loudspeaker, humihingi ng paumanhin na madi-delay ang paglipad ng mga eroplanong nakatakdang umalis sa oras na iyon. Iniwasan ng mga namamahala ang magkaroon ng takot sa isip at damdamin ng bawat isang naroon, upang hindi mag-panic ang mga tao at maiwasan ang pagkakagulo na posibleng humantong sa pag-uunahan ng mga naroon sa paglabas, na maaaring magresulta sa stampede, kung saan marami ang ma
Pinagkakaguluhan ng mga usyoso ang taong walang malay na nakahandusay sa bangketa. Wari ay isa itong specimen na sinisipat at pinag-aarralan ang bawat parte ng katawan."Ang ganda ng katawan. Macho.""Masel na masel pa lamang..."“Ang guwapo!”“Tipong yayamanin!”“Buhay pa ba ‘yan?”Mga salitang iniuukol sa lalaking walang kamalay-malay na siya ay parang pagkaing nakahain na pang boodle fight.Nakisiksik si Nadine. Pinagmasdan ang kabuuan ng taong walang malay. At hindi niya naiwasan ang humanga sa kanyang pinagmamasdan.“Mukhang mapera,” naibulong sa sarili, “puwedeng pagkaperahan."Hinawi niya ang mga taong nasa kanyang harapan, "excuse me, paraan…paraan! Pinsan ko ‘yan.”Nahawi ang mga tao, binigyan siya ng daan.Nilapitan niya ang walang malay na nilalang. Kinapa ang mga bulsa ng pantalong s
SURPRISE GIFTKunot ang noong pinirmahan ni Amanda ang katunayan ng pagkatanggap niya ng regalo mula sa delivery man na nag-abot niyon sa kanya.“Saan galing ‘yan?” Tanong ni Senyor Gaspar sa asawa, na kanyang sinalubong pagpasok nito sa kabahayan.Sa mansiyon ng mga Sandoval ipinasya ng mag-asawa ang pansamantalang tumigil habang hinihntay nilang matapos ang bahay na ipinagagawa ni Senyor Gaspar sa kanilang mag-asawa.“Hindi ko alam,”sagot ni Amanda sa tanong ni Senyor Gaspar, “walang nakalagay kung saan nanggaling, e. Pero may nakasulat na belated best wishes.”Nasisiyahang pinagmasdan ng Senyor ang asawang , ilang araw ng panay ang iyak dahil sa pagkawala ng anak nito.Wari’y isang patak ng kaligayahan sa disyerto ng kalungkutan ang regalong iyon na nagmula kung saan.Sa wakas, nakita niyang muli ang ngiti sa mga labi ng babaing kanyang pinakasalan.
Sumapit na ang takdang araw oras nang pagdadala ng sampung miyong pisong ransom sa mall. Si Byron ang nagprisinta upang dalhin ang bag ng pera sa lugar na pinag-usapan.Malilikot ang mga matang iginala niya ang tingin sa kapaligiran ng mall. Naghanap ng nakapaghihinalang hitsura ng tao sa mga naroon.Wala. Normal ang lahat.Nasa di kalayuan sa kanya ay nagmamatyag din sa kapaligiran si Nadine. Naka-skin jeans ito at t-shirt. Naka-rubber shoes, may suot na cap, naka-dark sunglasses at may malaking backpack na nakasakbat sa likod nito.Patay malisyang sinundan nito ng tingin si Byron.Nasa loob na ng mall si Sheryl. Naka-wig ng kulay itim, maikli at walang bangs. May suot itong salamin sa mata, na nagbigay dito ng tila kagalang-galang na personalidad.Araw ng Linggo at marami ang nagpapalipas ng oras at nagpapalamig sa air conditioned na lugar na iyon. Bawat isa ay abala sa pagwi-window shopping, habang ang iba ay b
“HINDI KAMI KIDNAPER! “Walang naniniwala sa sinabi ni Alijohn.Nasa interrogation room siya at pilit pinaamin sa kasalanang hindi niya ginawa.Isang malakas na sampal ang lumagapak sa mukha ng inuusig. Naramdaman nito ang pagyanig ng kanyang utak sa tindi ng malakas na sampal na iyon. Wari ay may sandamukal na bubuyog ang biglang humuni sa loob ng kanyang tainga. At may nakita siyang kislap ng mga mumunting liwanag sa ilang saglit na pagdidilim ng kanyang kanyang paningin.Namanhid ang kanyang mukha, kaya’t wala siyang naramdamang sakit nang pumutok at magsugat ang sulok ng kanyang bibig. Umagos ang dugo.Mukha ng napopoot na pulis ang kanyang nakita nang muling bumalik sa normal ang tingin niya.Buong panggigil, patulak na sabunot nito ang kanyang buhok, puwersahang itingala siya, na halos ikabale na ng leeg niya.Wala siyang naramdamang takot, kahit pa alam niyang puwede siy
Detalyadong isinalaysay ni Nadine at Alijohn kay Senyor Gaspar ang buong pangyayari na kanilang isinagawa sa pagkuha ng ransom money. Itinuro rin nila ang probinsiyang kinaroroonan ni Sheryl at kung kaninong kamag-anak ito nakikituloy doon.“Bakit binalikan n’yo pa si Victor, gayong dala n’yo a ang ransom money,” tanong ng Senyor na nagtataka, “Kung pinabayaan n’yo na lang siyang nasunog, di sana’y marami na kayong pera. Bakit itinaya pa ninyo ang buhay n’yo? ‘Yan tuloy nahuli kayo at nabugbog pa itong si Alijohn. At malamang sa hindi ay makulong pa kayo.”Hindi makapagsalita si Nadine. Hindi rin niya ganap na maunawaan ang sarili, kung bakit itinaya niya ang sariling buhay para sa kaligtasan ni Victor Madrid.“Kung hinayaan n’yo na lang na nasunog si Victor, di walang makapagsasabi kung sino kayo. Bakit itinaya pa ninyo ang buhay n'yo para ililgtas ang anak
PInakikiusapan ni Senyor Gaspar si Amanda.“Hindi ka ba nahahabag kay Nadine,” tanong niya, “nagkalapnos-lapnos ang mukha at katawan ng babaing ‘yon sa pagliligtas sa anak mo. Kung hindi nila binalikan si Victor, malamang sa hindi ay nasunog nang buhay ang anak mo!”“Siya ang nagkulong sa anak ko sa bahay na ‘yon,” ganting paliwanag ni Amanda, “she deserves what happened to her. Kung hindi niya kinidnap ang anak ko, hindi sana nangyari ang mga pangyayaring naganap.”Tumayo mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, sa tabi ni Amanda ang Senyor. Lumayo nang ilang hakbang sa asawa bago humarap at muling nagsalita.“Ilang ulilt bang kailangang sabihin sa iyo ni Victor na hindi siya kinidnap ni Nadine? Na natagpuan siyang walang malay ng babae at dinala sa bahay nila.”“At pagkatapos ay pinadalhan niya ako ng ransom note! Sampung milyong piso ang hiningi