Share
CHAPTER TWENTY-FIVE: RAGE
Patricia joined them for breakfast. Nakakaramdam siya ng pagkapahiya dahil siya na lamang ang huling nagising. Tinignan niya si Max ngunit matamis lang itong ngumiti sa kanya. Pinagsandok siya nito ng mainit na sinangag at nilagay sa plato niya.
Naramdaman niya kanina na wala sa tabi niya si Max. Ayun pala ay tumulong na ito kay Aling Marta na maghanda ng agahan. Napupuna rin niya ang panaka-naka'y pagsulyap ni Aling Marta sa kanya.
"A-Ako na," sabi niya kay Max nang akma siya nitong ipapaglagay ng ginisang gulay.
"Okay ka lang ba dyan? Gusto mo ibili kita ng hotdog o tocino sa tindahan?” Pag-aalok ni Max sa kanya.
Mabilis siyang umiling. " Okay na ako dito. M-Masustansya."
Umimik si Aling Marta. "Sanay na kami sa ganitong buhay. Tutal naman mga bata pa kayo. May pagkakataon pa para baguhin ang planong ginawa niyo."
Sunod-sunod lang ang pagkain ni Aling Marta. Si Marissa naman ay patingin-tingin lan
Related chapters
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-SIX: AFTERMATH
Hindi pa rin naaampat ang mga luha ni Patricia. Kanina pa nakaalis ang mga magulang niya pero ang nasa utak pa rin niya ang mga huling salitang binitiwan sa kanya ng kanyang ama. Those painful words that wounded her deeply. Na walang kahit anong gamot ang makakalunas sa sakit na nararamdaman niya. Pinili niyang makasama si Max pero hindi ibig sabihin niyon ay wala ng halaga sa kanya ang mga magulang niya.Inabutan siya ni Max ng isang basong tubig. “Inumin mo muna ito. Namumutla ka na.”Alam niyang maski si Max ay nasasaktan din. Hindi ito nagsasalita at wala siyang marinig na kahit anong salita dito matapos umalis ng mga magulang niya. Si Aling Marta naman ay walang kibong umiiyak pa rin sa isang tabi.“I’m sorry,” sabi niya. Iyon lamang ang paulit-ulit na lumalabas sa bibig niya.Tinignan sila ni Aling Marta. “Ayokong makulong ka, Max. Narito na ang problema. Kailangan nating gawan ng pa
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-SEVEN: TURMOIL
Nakipagkita si Patricia sa kaibigan niyang si Siri ng araw na iyon. Pumasok sa klase si Max kaya wala ito sa bahay. Naisip na rin kasi ni Pat na kausapin ang kaibigan at baka may maiipayo ito sa kanya. Gusto niyang maayos ang school records niya para matapos niya ang natitirang isang taon na lamang niya sa nursing nang sa ganoon ay mapaghandaan din niya ang paghahanap ng trabaho.Hindi naman pwede na umasa na lang siya sa pamliya ni Max. At lalong di naman niya pwedeng asahan ang savings niya. Mauubos at mauubos ‘yon kung hindi niya gagamitin sa tama. Lalo na ang trust funds na nakuha niya sa lola pa niya.Nakaupo siya sa loob ng isang coffee shop sa loob ng isang kilalang mall. Gusto sana ni Siri na sa university sila magkita kaya lang ay inaalala niya na baka makita siya doon ni Max. Walang nangyari sa pakikipag-usap nila sa mga magulang niya noong nakaraang araw. Hindi sila hinarap maski ng mommy niya. Hindi niya alam kung bakit
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-EIGHT: DILEMMA
After Patricia suffered from brief loss of consciousness. Nagising siyang nakahiga sa loob ng isang silid na napapalibutan ng puti na dingding. She scanned her surrounding. Makikita sa loob ang maliit na couch at isang lamesang pinapapatungan ng bag niya. Mabilis niyang inalala ang nangyari. Magkasama sila ni Siri sa isang coffee shop. Pagkatapos ay napuna ni Siri ang braso niya. Tinanong siya kung sinasaktan daw ba siya ni Max. Ngunit tinanggi niya na hindi. Dahil hindi naman talaga siya sinasaktan ni Max.As soon as her eyes recognized her surroundings, she slowly lifted her head. Ngunit makirot pa rin iyon para siyang pinukpok ng martilyo. Unti-unti niyang iniaangat ang katawan at isinandal ang sarili sa headboard ng hospital bed. Segundo pagkatapos niyang makasandal ay bumukas ang pinto ng silid na kinalalagyan niya at magkasunod na pumasok si Siri at ang isang lalaki na sa tantiya niya ay Doktor.Agad siyang nilapitan ni Siri. &ldquo
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-NINE: OVER THE MOON
Patricia woke up with a heavy head feeling. Sinunod niya ang prescription ng doctor sa kanya. Iniinom niya ang mga gamot na ibinilin sa kanya regularly. Palihim niyang iniinom ang antibiotics at anti-thymocyte globulin na ni-reseta ng espesyalista sa kanya. Alam niyang magtataka si Max kung makakakita ito ng ganoon gamot mula sa kanya. Minsan siyang nahuli ni Nanay Marta pero sinabi lamang niya na multivitamins ang iniinom niya. Pansamantala rin siyang nakakuha ng part-time job sa isang book-fair na nasa town proper. May gaganapin kasing one-month book festival. Kakilala ni Siri ang isa sa mga exhibitor doon kaya nakapasok siya. At least, makakaipon siya ng pambili ng gamot niya para sa susunod na buwan.Mabilis siyang gumayak. Nine o’clock ng umaga ang shift niya at hanggang mamayang alas-sais na siya ng gabi doon kasi siya rin ang katulong sa pagsasara ng stall. Nakaalis na rin ni Max dahil may mga activities ito sa uni
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY: ENCOUNTER THE TRUTH
Weekend kaya dinagsa ng mga tao ang book fair. Bukod pa doon ay may mga book signing din na naganap sa mga kilalang bookstore na participant din sa nasabing event. Naka-break si Crys kaya naiwan siya sa shop. Katatapos lang niya mag-coffee break kanina. Inayos lang niya ang pagkakapatas ng ilang libro na nagulo dahil sa pagpasok ng mga kabataan kanina.Ilang araw na lang at tapos na ang book fair iniisip na naman niya kung saan siya muli makakahanap ng panibagong mapapagkakitaan niya. Napalingon siya sa entrance ng shop nang may pumasok doon.Babati sana siya nang makilala niya kung sino iyon. “L-Leo?”Bakas sa mukha ng lalaki ang pagkagulat nang makita siya. “Tricia?”He never stop of calling her Tricia. “A-Anong ginagawa mo dito?”“Ikaw? Anong ginagawa mo dito?” nagtatakang tanong nito.“I-I worked here.” Maikli niyang tugon.She saw
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-ONE: IT'S NOT GOODBYE
Patricia’s condition is getting worse. They cannot schedule the transplant operation for a reason that they can’t find a donor. Hindi match ang bone marrow ng mga magulang ni Patricia sa kanya. Pero ang pagkawala ni Max at di nito pagbisita sa asawa ang lalong nagpapahirap sa kondisyon nito.Inaabot na siya ng sobra-sobrang pag-aalala dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Max. Natatandaan niyang nagising siya isang umaga na ang gamit niya ay nasa loob na ng private suite niya. Ang sabi ng nurse niya ay iniwan lang daw iyon at ibinilin na ipagbigay alam sa kanya. Pero maski anino ni Max ay hindi na nagpakita sa kanya.Ilang araw siyang nilalagnat dala ng inpeksyon niya. Patuloy ang gamutan niya habang nakaantabay lamang sila sa ospital kung may magiging donor na siya.“M-Max?”Pabiling-biling ang ulo ni Patricia habang nakapikit at natutulog. Nakikita niya sa isip niya si Max. nalulungkot ito at nag iisa. Kailangan siya
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-TWO: AGAIN
It’s been a year or two, but Patricia couldn’t remember when was the last time she saw the city. Nang araw kasi na lumabas siya ng bansa ay nanghihina siya at ilang beses siyang nawalan ng malay. Nang tumawag ang Massachusetts General Hospital ng Boston, USA at para sabihing may nakuha nang donor niya ng bone marrow they immediately fly off to the USA. Mabilis na naisagawa ang operasyon at bumilang lamang ng ilang lingo bago siya tuluyang gumaling.Nakatanaw si Patricia sa bawat batang nakikita niyang naglalaro sa park. Walang pinagbago ang siyudad maliban sa mas lalong tumaas ang mga buildings at dumami pa. Wala na sanang balak bumalik ng Pilipinas ang mga magulang niya pero siya ang nagpumilit na bumalik sila. Hindi siya matahimik doon. Paulit-ulit niyang naaalala si Max. Paulit-ulit din niyang iniisip kung may mababalikan pa ba siya.May butil ng luha ang sumilay sa mga mata niya. Agad niyang pinalis iyon at saka ngumiti. H
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-THREE: COMA
A sound of waves. A chirping of birds. Naririnig ni Patricia ang mga ingay na iyon. She could hear someone calling her.“Aurora…”Hindi siya si Aurora. But she is Maria Patricia. Hindi niya matandaan na may ganoong ngalan sa pangalan niya. But that voice? Kilala niya. Madilim ang paligid at wala siyang nakikita ang tanging liwanag na gusto niyang abutin ay tila landas ng kahapon na kay hirap abutin. Sinubukan niyang iangat ang kamay at abutin ang talang tila gustong tumanglaw sa kanya ngunit ang pangalang iyon pa rin ang naririnig niya.“Aurora…”Hindi niya alam kung ano na nga ba ang nangyayari sa paligid niya. Kung bakit siya naroroon sa kadilimang iyon at tila siya nagmula sa malayong baybayin. Pinilit niya ang sarili na abutin ang liwanag nang maramdaman niya ang mga palad na pumigil doon. Kasunod ay ang bawat hagulgol sa paligid
Latest chapter
- AURORA 1922 HAPPY COINCIDENCE (SPECIAL CHAPTER)
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FIVE: AURORA 1922
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FOUR: MARIA PATRICIA
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-THREE: COMA
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-TWO: AGAIN
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-ONE: IT'S NOT GOODBYE
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY: ENCOUNTER THE TRUTH
- AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-NINE: OVER THE MOON
- AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-EIGHT: DILEMMA
