"Wala ka na bang naiwan na gamit?" Tanong ni Waylen bago ko pa man tuluyang isirado ang pintuan ng kotse.
Bahagya akong natigilan roon tsaka agarang chineck ang mga gamit na nasa passenger's seat. Nang makitang naroroon na ang lahat ay nakangiti ko siyang hinarap kasabay ng pagthumbs-up.I thought I'm now ready to leave but stopped when he talks."Oh, I think you forgot something." aniya at pinakunot ang noo dahilan para mangunot rin ang noo ko. "The kiss," nagulat nalang ako nang bigla niyang idungaw ang sarili sa akin tsaka nilagay ang palad sa aking batok bago iyon marahang tinulak palapit sa kanya upang dampian ng mabilis na halik ang aking noo.I was caught off guard and didn't know what to react.Bigla nalang nagwala ang mga paru-parong alaga ko sa tiyan ko kasabay ng pamumula ng pisnge hanggang sa tainga. Tumalon ang puso ko sa hindi maipaliwanag na saya habang hindi mabilang ang paglunok na tinitignan ang nakangiti niyang mgaSimula pa lang nang makita ko si Blaze hanggang sa matapos ang meeting ay biglang nawala ako sa mood ko. Kung hindi lang makakapagbigay ng masamang reputasyon sa kompanya ang gagawin kong pagsagot-sagot sa tuwing nagsasalita siya ay baka matagal ko ng ginawa. Tsaka isa pa, naririto rin ang mga magulang ng ikakasal kaya dagdag na rin iyon sa pagpipigil ko sa sarili na h'wag magbigay ng masamang imahe sa kanila. Nagpaalam na sa akin ang mga magulang ng bride na mauuna na raw sila dahil may gagawin pa dahilan para pagsalamatan ko sila. "Are you okay, Ma'am?" Janina worriedly asked after bidding my good bye to the couple. Lima lang kami ang naririto sa conference room. Ako, si Janina, ang mag-asawa at si Blaze. Mabilis na nanliksik ang mga mata ko lalo na nang makitang hindi pa rin siya umaalis sa opisina, halatang walang balak na iwan kami rito. "What the hell are you doing here?" I groused and fearlessly faced him. Kita ko sa
I slapped my face using my both palms after running my fingers through my hair out of frustration. Nilubog ko ang sariling mukha sa butas ng manobela tsaka yumuko sa mga paa habang pilit na pinapakalma ang sarili. Palagay ko'y isang oras na ako rito sa loob ng aking sasakyan at hindi malaman kung ano ba dapat ang gagawin. Malapit ng mag-alas otso pero mukhang wala pa rin akong balak na bumaba para pumasok sa bahay. What Blaze said earlier keeps creeping my mind. It gives me chill everytime I remember his words. He was so serious and obviously not trying to play with me after uttering those words like he was just thanking someone. Inangat ko ang mga mata ko upang tignan ang nakasiradong main door ng bahay. Kung anu-anong mga senaryo ang pumapasok sa isipan ko na sa tingin ko na dapat ko ng tigilan. Paano kung pagtapak pa lang ng mga paa ko sa sementong iyan ay magugulat nalang ako sa kutsilyong sasalubong sa mukha ko. Paano kung sa tu
"I'm hungry," mahinang bulong ko habang nakahiga sa dibdib niya. Pinapanood ko kung paano bumaba-taas ang adams apple niya at paminsan-minsan ay bahagyang sinusundot-sundot ito. "Hungry?" He glanced at me and stops brushing my hair. Sinubukan niyang tanggalin ang kamay kong nakahawak sa adams apple niya pero iwinawaklis ko iyon dahilan para hayaan na lamang niya ako. Tinanguan ko siya ng hindi tintignan at nakatuon ang buong atensyon sa kanyang leeg. "Hmm," I moaned and raised my eyes to him when I felt him stiffened after I come even closer to his neck to sniff his perfume. "Did you have your dinner?" Ramdam ko ang malalim na paglunok niya at ang higpit ng pagkakayakap sa akin dahilan para iangat ko ang aking paningin sa kanya. Iniwas niya ang kanyang paningin nang aksidenteng nagtagpo ang aming mga mata tsaka iyon nilipad sa wall clock. "It's one in the morning," he informed.Tinignan ko iyong
Pagkatapos ng usapan namin kagabi ay hindi na ulit ako nagtangka pang tanungin siya o buksan man lang ang usapin na may kinalaman kay Blaze. Wala na rin akong nagawa kundi ang magtiwala sa pananampalataya ko sa kanya na hindi siya ganoong tao at wala siyang balak na patayin ako. I don't like us to fight over a single issue that's why I want to not meddle things that doesn't involves me. Maayos kong pinarada ang sasakyan sa harapan ng coffee shop nang makarating ako sa lokasyon na binigay sa akin ni Ace kani-kanina lang.Sa labas pa lang ay natatanaw ko na siyang nakaupo sa may pang-dalawahang lamesa. I immediately entered along with the ringing sound of the chimney making the customers looked at me but eventually brought their attention back to what they're doing after scanning my whole being. I waved my hand at Ace when our eyes met before walking towards him. "Scarlett," he called and pulls out a chair for me. Ag
Simula no'ng dumating si Blaze ay pinili kong manahimik at hindi sumali sa usapan nilang hindi ko rin naman naiintindihan. Tahimik lang akong nakikinig sa kanilang lahat na paminsan-minsan ay nagnanakaw ng sulyap sa gawi ni Blaze na nakangiting kinakausap sina Tita at Ace. Nangiwi ako sa nakita at pinagpatuloy na lamang ang pagkain. Napakabait niyang tignan sa tuwing ngumingiti siya pero alam kong taliwas roon ang totoong ugali niya."Iha, this is Blaze. Blaze, this is Scarlett, Ace's childhood friend." Nagising ako sa malamyos na tinig ni Tita tsaka tumingin sa kanya bago tumingin kay Blaze. Kita kong namangha siya sa sinabi ni Tita at bahagyang nakaawang ang mga labing nilingon si Ace na nakaupo sa tabi niya. "I already know him, Tita." I replied and didn't bother to extend my hand to accept his hand shake. Tita's lips formed an 'O' as she glance at Blaze to mine from time to time. "How? Are you two friends with
"That bastard!" I hissed inside my parked car and whacked the beep of my steering wheel hard as I can. Inis akong napasabunot sa aking sarili at muling hinampas ang pito ng manobela dahilan para umalingawngaw ulit ang nakakarinding tunog nito sa buong parking lot na umuulit-ulit sa pagtunog dahil sa closed area. Rinig kong sinigawan ako ng lalaking dumaan sa harapan ng aking sasakyan dulot ng matinding pagkagulat na muntikan na ring hampasin ang hood kung hindi lang ako ulit pumito. I didn't give him the attention that he wants and slowly lays my back on the chair. I was still holding the steering wheel but gripping it tightly as I could as if imagining that it was Blaze's face that I failed to smash earlier. Hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit ako sa sinasabi niya pero wala naman talaga kasi siyang karapatan na pagsabihan ng ganoon si Waylen lalo pa't puro galit lamang ang nararamdaman nito tila hindi na marunong magpatawad.
"Let's go," mas lalo niya akong hinila nang nagmatigas ako na itapak ang mga paa sa entrance ng mall. Kanina pa kami tinitignan ni Manong guard at ng mga taong dumadaan sa harapan namin tila baliw kung tratuhin kami. Paano ba naman kasi sa tuwing hinihila ako ni Eva papasok sa mall ay binabawi ko kaagad sarili ko. "Umuwi na tayo, Eva. Sa online shop ka nalang bumili kung may gusto kang bilhin," giit ko at mas lalong nagmatigas. I don't like the people who's watching and secretly judging us. Parang minamaliit nila kami sa mga tingin nila. "Hali ka na. Ngayon nga lang ako magkakaroon ng ganito kahabang break," tukoy niya sa tatlong oras niyang break na ikinwento niya sa akin kanina.Ang sabi niya pa ay marami pa raw inaasikaso si Waylen at kahit magrush sila sa trabaho at mga papers nila ay hinding-hindi pa rin nito aasikasuhin ang dapat niyang pirmahan na papeles sa department nila tsaka hindi rin naman raw iyon gaanong impor
Umalingawngaw ang dalawang magkakasunod na tahol ni Chase dahilan para maputol ang pagtitig ko sa mga ngiti niya. Bumabalandra ang kanyang malalalim na dimples at halos sumingkit ang matatalas na mga mata. Tumikhim ako ng ilang beses para klaruhin ang nanunuyong lalamunan tsaka umiwas ng paningin nang makita ang pagkunot ng kanyang noo. "Hey there, Chase!" I greeted his dog instead and kneel my one knee to make an eye contact. Ginulo ko ang makapal niyang balahibo dahilan para magtutumalon siya sa harapan ko at umikot-ikot kasabay ng nasasabik na pagtahol. Lumapit pa siya sa akin at kiniskis ang mukha sa kamay ko para ipagpatuloy ang paggulo sa balahibo niya. I silently laughed at him and hugged him tightly, not minding Waylen's presence who's now frowning."Are you two just become friends without me knowing?" Waylen's forehead creases as he observe how Chase and I were close to each other. Natatawa kong inangat ang paningin