Share
Chapter 59
"Hindi ko iyan magagawa, Diether." Parang bawat minutong lumilipas ay mas nagiging malaki ang pagkakapunit ng puso ko.
Pinipira-piraso at dinudurog habang pilit na pinoproseso ang mga salitang iyon. Kailan man ay hindi ko kayang magloko dahil ako mismo ay nakaranas kung gaano kasakit at kalaki ang epekto nito sa tao kaya ganito na lamang ang paninikip ng dibdib ko dahil ako na ngayon ang inaakusang nagloko.Diether scoffed sarcastically and shook its head."Are you taking your relationship a joke?" Nagulat ako sa tanong niya na iyon dahilan ng sunod-sunod kong pag-iling, "He did nothing but to love you yet here you are with another guy. Who's him by the way?" kitang-kita ang pagpipigil niya sa sariling galit tsaka pinanliksikan ng mga mata si Ace na mukhang masaya pa na may nakakita sa aming iba."Miel, stop!" sita ni Gladys sa kanya na mukhang nahihiya sa sinabi nito.Hindi siya ulit pinansin ng fiance at mas lalong itinuon ang atenKaugnay na kabanata
After The Break-Up Chapter 60
Ramdam kong tinigil ni Eva ang sasakyan niya sa gilid ng kalsada pagkatapos ng halos ilang minuto niyang pagmamaneho. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero paniguradong malayo ito sa town ng resort na pinuntahan namin dahil sa sobrang tahimik ng paligid. She averted her gaze into mine and watch me cry silently. My forehead's leaning comfortably on the window while hugging myself and letting the tears come out and falls to my cheeks. I was just staring blankly outside, obviously don't know how to react at the situation. Bakit kapag sa tuwing ako ang nagkakasala pakiramdam ko ang sama-sama ko ng tao na tipong lahat sila ay kaya akong itakwil dahil lang sa pagkakamaling iyon pero kapag sila iyong nakagagawa ng kasalanan at pagkakamali ay parati kong pinipiling tanggapin ulit sila kahit ano pa man ang magiging rason ng mga ito. Mabait nga ba talaga ako o sadyang ayaw ko lang na maramdaman nila ang nararanasan ko. Do I really love them because I can forgive them multiple times
After The Break-Up Chapter 61
I can feel my sweats on my forehead cascading down to my neck while hands were trembling. My heart was beating so fast so as the arousal of nervousness in my body as I watched my reflection on the glass of the elevator where I'm currently standing. Minutes will pass, I will be now stepping on Waylen's office floor. It sents chills down my spine just by the thought of it. Parang bawat minutong lumilipas ay nangangatog ang mga tuhod ko at nanlalamig ang mga palad ko sa kaba. Pakiramdam ko nga ay pwede na akong mag-ipon ng panligo dahil sa pawis na kanina ko pa pinupunasan. Pasalamat na lang ako at may dalang panyo si Eva dahil kung hindi paniguradong kamay ko ngayon ang naliligo ng sarili kong pawis. Kahit pa gaano kalamig sa elevator na'to ay hindi ko pa rin iyon magawang maramdaman dahil sa kaba na pumapangibabaw sa puso ko."Kumalma ka nga!" May bahid ng inis na suway ni Eva nang hindi na makapagtimpi sa pagiging balisa ko. "Mukhang hindi ko ata nakitang lumabas ng opisina iyon sim
After The Break-Up Chapter 62
Noong una talaga ay akala ko na maipagtatanggol ko pa ang relasyon namin. Na hindi mangyayari ang sinasabi ni Eva dahil naniniwala ako na kapag nagpaliwanag ako sa kanya ay maaayos ito. Hindi man madali pero alam kong pipilitin kong ayusin para lamang manatili ang relasyon namin. Pero matapos kong masaksihan ang nangyari kanina ay tila nagbago ang ihip ng hangin. Ang pagpapaliwanag na dapat ay ginagawa ko ngayon ay biglang naglaho at napalitan ng kakaibang damdamin. Parang gusto ko na lang magpasalamat at humingi ng tawad sa kanya at tapusin itong lahat. Maybe this is the sign that I'm really looking for. Toxicity will not make our relationship bond stronger it can only ruin the both of us and I don't want myself to be in the same situation than I am in the past. "I came here because I want closure." I uttered and swallowed hard. Nangunot ang noo ni Waylen dahil doon kasabay ng pagsasalubong ng mga kilay sa pagtataka. "I don't really mind what was happening to the both of you. I
After The Break-Up Chapter 63
"Oh, thank God I saw you here." Parang nakahinga pa ng maluwag na sinabi ni Waylen nang buksan niya ang pinto ng kwarto at madatnan ako sa loob. "Why are you packing your things?" Nangunot ang noo niya matapos akong makita na nag-iimpake ng mga gamit.Hindi ko siya pinansin at nanatiling tahimik. Tinapos ko ang pagpipilo ng mga damit tsaka iyon pinasok sa maleta bago tumayo para kunin ang personal hygienes sa loob ng banyo. Gabi na pero gising na gising pa rin ang diwa ko at hindi ako magawang lamunin ng antok. Kanina ay tinawagan ko si Mommy para sabihing uuwi na ako sa bahay namin. Hindi na rin siya umangal sa gusto kong mangyari dahil panigurado ay nararamdaman niyang may mabigat akong problema. Alam kong nararamdaman ni Mommy ang nararamdaman ko dahil sa matamlay kong boses na ginagamit ko lang tuwing ayaw kong makipag-usap sa kahit kanino. Paano ba naman kasi simula noong makaalis ako sa kompanya ay sumakay kaagad ako ng taxi at nagpahatid dito sa bahay, iyak nang iyak at hin
After The Break-Up Chapter 64
"I love you, anak." Tanging naiusal na lamang ni Mommy pagkatapos kong ikwento ang lahat ng nangyari sa akin. Simula sa paghihiwalay namin ni James at ang mga dahilan nito hanggang sa naikasal ako kay Waylen at natapos kanina noong umalis ako sa bahay namin. Lahat iyon ay ikinwento ko at kung gaano ako naghirap sa bawat araw."I love you too, mommy." Umiyak ako tsaka lumapit sa kanya upang yakapin siya ng mahigpit. Parang bata naman akong inagawan ng candy nang ibaon ko ang mukha ko sa kanyang leeg habang dinadama ang marahang paghagod niya sa aking likuran. Ramdam na ramdam ko rin ang init na hatid ng kanyang katawan na humahalo sa akin. I heard her sobs while caressing my back and whispered words that might help me to stop from crying. I missed my mommy. Parati na lang akong busy sa trabaho at sa relasyon ko na tipong hindi ko na halos magawa pang kamustahin sila. Iyong mga oras na dapat ay ginugugol ko sa kanila ay hindi nangyari dahil sa sobrang pokus ko sa sarili kong buha
After The Break-Up Chapter 65
"Final na ba talaga iyong desisyon mo, Ma'am? Hindi ka na ba babalik dito? Iiwan mo na kami?" Halos mangiyak-ngiyak na sinabi ni Janina sa kabilang linya habang sumisinghot. Hindi ko man nakikita ay paniguradong napupuno na naman ng mga luha ang kanyang pisnge. Mapait akong napangiti roon tsaka napahinga ng malalim. Aminin ko man o sa hindi ay maging ako ay nasasaktan na iwanan ang mga empleyado ko sa shop. Matapos ko kasing banggitin kanina sa kanila ang magiging plano ko ay parang may kung anong humaplos sa puso ko nang umiyak sila. Hindi ko iyon inaasahan kaya maging ang mga luha ko'y bumagsak na rin ng kusa. Sa ilang taon naming magkasama sa shop at halos lahat kami ay saksi sa pag-angat nito ay talagang nalalagyan na nila ang puwang sa aking puso. Binibilinan ko lang ngayon si Janina para masigurado kong kahit wala ako ay maayos pa rin ang takbo ng negosyo ko. Siya na rin ang head ng shop kaya kung anong trabaho ko dati, ngayon ay siya na ang magta-trabaho. "Iyong kontrata
After The Break-Up Chapter 66
Author's Pov:(Flashback)It was nearly midnight but the crowd was still alive. Loud shouts, yells and even noises coming from different voices as well as the heart shaking banging of the sound everytime the music beats. No one ever thought of sleeping, instead they stand alive, drinking their ass out until they pass out."This is so fucked up!" Waylen shouted his lungs out as he swallowed the shot glass of a hard alcohol. Pabagsak niyang nilapag ang baso sa counter kasabay ng pagdighay. Pikit-mata niyang sinenyasan ang bartender na lagyan pa ang baso niya tsaka ulit nilaghok ang laman nito. Tinanggal niya ang tatlong botones ng suot na sleeves para kumuha ng sariwang hangin sa gitna ng mga taong tila mga sardinas kung dumikit sa isa't-isa. Nilaghok ulit ni Waylen ang alak na kalalagay lang ng bartender tsaka hinayaang ibagsak ang ulo sa counter bago pinikit ang mga mata dahil sa matinding pagkahilo na nararamdaman. Humikab pa siya ng malalim nang makaramdam ng antok.Nahuli nila k
After The Break-Up Chapter 67
Author's Pov:(Flashback)"Hello, who's this?" Nangunot ang noo ni Waylen matapos sagutin ang numero na hindi nakarehistro sa kanyang cellphone. "Sir, this is Eva Marquez, Scarlett's best friend." Pagpapakilala nito sa kabilang linya dahilan ng pagsasalubong ng kanyang mga kilay. Sandali pa niya itong pinroseso sa isipan bago nagawang makapagsalita. "Are you with her? Can I talk to her?" Parang biglang nabuhayan ang kalooban ni Waylen doon kasabay ng pagbilis ng tibok ng kanyang puso. Binitawan niya ang hawak na ballpen tsaka sinandal ang sarili sa swivelling chair para ibaling ang buong atensyon sa sasabihin nito.Isang araw pa lang ang nakalilipas simula nang umalis si Scarlett sa building niya at matulog sa bahay ni Ace pero pakiramdam niya'y isang dekada na silang magkalayo ng dalaga sa sobrang bagal ng takbo ng oras. Buong gabi ay hindi niya magawang matulog sa sobrang dami ng kanyang iniisip. Simula sa kung anong maaaring mangyari kung si Scarlett at Ace lamang ang maiiwan
Pinakabagong kabanata
