Ang bilis. Time was so fast. Masaya na ako, masaya na kami. Bakit pa sya bumalik? Bakit sya bumalik para sirain ang pamilyang binubuo ko? Magkakaroon na ako ng buong pamilya kasama ang mahal ko then one day she would call me to say that she will take my husband away from me? Anong karapatan nya?! Ako ang asawa ni Dion wala syang karapatan!Pinaghahampas ko ang manibela ng kotse sa sobrang frustation na nararamdaman ko ngayon. I don't know what to do,now. Gulong gulo ako! Hindi maalis sa isip ko ang nangyari.My eyes started tearing up again. Huminga ako ng malalim at sinubukang ikalma ang sarili ko. Walang mangyayari kung iiyak ako ng iiyak, makasasama pa sa akin 'to. Muli kong pinaandar ang sasakyan at nagmaneho na pauwi. Nagtataka akong tumingin sa sasakyan na nakaparada sa loob. Whose car is this? Dahan dahan kong ipinarada ang sasakyan ko sa tabi ng sasakyan ng di ko kilala.Hindi naman kay Dion ito? Nandito ba sya? Pero hindi ito ang sasakyan nya."Rita?!" Pagtawag ko kay Rita d
"I'm sorry." I said while tiptoing. Kumalma na ako dahil sa kanya, he brought me a glass of water. He said na kailangan kong mag pa check but i insist na wag na dahil okay na naman ako. He keep on saying it's just a dream and it wont happen and I'll be okay.Habang si Rita ay naabutan ni Dion sa pinto na nahimatay pala kanina dahil nakita nya daw akong naiyak at pinagpapawisan habang natutulog at ang akala nya ay sinasapian ako. Ngayon ay nakahiga sya sa kwarto nya at nagpapahinga."It's okay. Are you okay now?" He asked hindi agad ako nakasagot. Should i ask him? Pero ayokong magkailangan kami. I just want to forget the fact that he lied to me."What are you thinking?" He asked. Napatingin ako sa kanya. I smiled. "Nothing, not important." I said and looked away."Are you sure? Come on wife, i'm your husband. You can tell me everything and asked me everything thats bothering you." He said sincerely looking straight to my eyes. I'm your wife too, Dion. But why you didn't tell me? I sigh
"Hi babies!" Napalingon ako nang marinig ang boses ni Samantha. Dire diretso syang pumasok sa bahay at agad naman syang sinalubong ng yakap ni Keir at Esmeray. "Tita!" Esmeray said and kissed Samantha's cheeks."Omg i miss you my babies." Samantha said at tinadtad ng halik ang mga anak ko.Maya maya pa ay napalingon sa pwesto ko si Samantha agad nyang ibinalik ang tingin kila Keir at Esmeray."Here, i have brought a gifts for you two! Open up! I'll just go to mommy, ha?" She said, the two kids nodded.Maarte syang naglakad palapit sa akin. Samantha is my best friend since highschool nagkahiwalay lang kami nang pumunta sila sa Paris at doon sya nag aral. And we met again when i'm working at our company."Girl! I thought your are in your office! I went there pa naman di ka kasi nasagot sa texts ko eh. Buti na lang sinabi sa'kin ng girl dun." Reklamo nya."I'm sorry, hindi ko na check ang phone ko. Ito kasing dalawa I picked them up from their school earlier because their teacher called
"Ms. Elara, we need to settle it down." Napahawak ako sa lamesa na malapit sa akin. Muntik na akong matumba sa narinig ko. Damn it! Bakit kailangan pang magkaganito! Hindi ko lubos akalain na mawawala ang isa sa main investor ng RIFB. Ang kumpanya pala nila ay lubog na sa utang at pati ang kumpanya ko ay madadamay kung sakali. I need to calm down para makapag isip. Hindi ito pwedeng mangyari. "Hindi n'yo ba nacheck ng maigi ang background ng company ni Ms. Rivera?" Nanginginig kong tanong. Hindi maari na hindi iyon nacheck ng mga tauhan ko."Ma'am, we still have-""Isang malaking problema ito Ray. Si Ms.Rivera ang isa sa pinakamalaki nating investor! At kapag nawala siya, siguradong maapektuhan ang buong RIFB!" "Ma'am, chineck naman po maigi ng inatasan n'yong tauhan ang company ni Ms. Rivera, hindi talaga nila nabusisi ng ayos ang tungkol sa mga debts nito, at ang utang nito sa bangko dahil private po iyon." Napaupo ako sa upuan ko habang dahan dahang hinihilot ang ulo ko. It's rea
"Elara." Unti unting sumilay ang pantay at mapuputi niyang ngipin ng ngumiti siya. Still the same, the same built, the same face, the same voice. "Franz." I offered my hand to him and smiled. Franz is Dion's cousin, madalas ko syang makita kila Dion noon tuwing magpupunta kami sa kanila his girlfriend is my friend back then pero nang ikasal ko kay Dion ay lumipat sya ng States. But I don't know kung sila pa rin."Oh god! How I missed you." Then he hugged me, very tight. I hugged him too."How are you? You look...very beautiful." He said while checking me. Hinampas ko siya ng mahina. "You look good, mas gumuwapo ka." Sabi ko sa kanya."Let's take our seat." Inurong niya ang upuan ko at umupo naman ako."I really missed you Elara ang tagal na. More than 10 years? Oh god." Sabi niya pagkaupo niya. I laughed dahil iba iba ang tawag nila sa akin."It's been a long time, and I didn't know you were the President...i thought... i thought it's still him." I said. "It's a long story and I kno
I think hindi umabot kay Mabel na nakipaghiwalay na ako kay Dion ilang taon na rin ang nakalipas."Marami pa naman tayong araw para makapagkwentuhan." Sabi ko.."Oo nga naman, marami pa kayong araw para makapagkwentuhan. Hindi ka pa ba nagugutom? Oras oras kumakain ka ah?" Bigla namang hinampas ni Mabel si Franz"Could you please shut up! Kung ayaw mong sipain kita palabas ng kwarto natin mamaya!""Sus, hindi mo naman mareresist ang halik ko.""Tumigil ka na nga!""Mommy ano yung halik?" Biglang tanong ni Noah. "Baby, it's a game na si daddy lang at si mommy ang may alam." Kumindat pa si Franz sa anak niya. Napailing iling ako."Tignan mo 'to! Kung anu-ano na tinuturo sa anak ko." Isang hampas ulit ang natanggap ni Franz mula sa asawa. Kitang kita ang pamumula ng likod niya dahil sa maputi siya at wala itong suot na pang-itaas.Nagkwentuhan pa kami ng nagkwentuhan hanggang sa nagtanghalian kami. I texted my maid if my kids are home and if they are already have their lunch. I received
"Sino ka?"Mas lalo akong napako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang napakapamilyar na boses na matagal ko nang hindi naririnig. His voice sends shiver up and down to my spine. It has still a great effect on me until now. It's very cold and very authoritive."S-Sino ka? B-Bakit ka nakapasok dito sa bahay ko?" I could feel the hardness of my breathings. I was nervous, I didn’t know how to talk to him. It's been nine years, and it's not a joke. It was a long time, I didn't see him for a long time and I didn't talk to him for a long time. I had no news of him in nine years. I slowly faced him and everything stopped as I laid my eyes on him. Everything seems new, na para bang nasa harap ako ngayon ng taong gusto ko at hindi ko maamin ang nararamdaman ko para sa kanya. His face, his body, his voice, sa loob ng siyam na taon ay nakita ko na ulit siya. Nararamdaman ko na nag papalpitate ang puso ko sa taong nasa harapan ko ngayon."B-Bakit kamukha mo yung a-asawa ko?" I could not move as h
I woke up that he was still asleep, it's already five thirty in the morning and his fever has also gone down. He really needed rest to recover, perhaps soaking himself in alcohol or in strenuous activities.Maliwanag na ang paligid ng ako ay lumabas at ang sinag ng araw ay tumatagos sa dahon ng mga naglalakihang puno sa paligid. Dumiretso ako sa sasakyan ko para kumuha ng pagkain na dinala ko. Nagdala ako ng mga pagkain na madaling bitbitin at hindi madaling masira. I'll look for a hotel in town later when Dion wakes up and we're done talking. Bicol is far from Manila and it is different from the city. Hopefully I can find accommodation even if that is impossible. Mahabang biyahe ang ginawa ko para lang makarating dito at sana ay magkaroon iyon ng saysay.Pagkatapos kong kuhanin ang kailangan ko ay agad akong pumasok sa loob. Tahimik pa rin ang loob ng bahay at halatang hindi pa siya nagigising. I went into the bathroom and was thankful that it was all right, because maybe an animal wou