Share
Chapter Twenty-nine
Alexandria's POV
"SISIBAT na 'ko, Seii," paalam ko kay Seiichi. Alas-tres y media na ng madaling-araw at heto ako, pauwi pa lang. Nasa labas na rin kami ng bar nang mga oras na iyon. Dito kami dumiretso mula sa racing club.
"Sigurado ka bang kaya mo mag-isa, babe? Nakainom <
Kaugnay na kabanata
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-one
Heinz POV TUNOG ng cellphone ang pumutol sa pagtitipa ko sa laptop. Agad kong dinampot iyon at tiningnan kung sino ng tumatawag. Isang unregistered number ang rumihistro sa caller I.D. Agad kong pinindot ang answer button upang sagutin ito. "Hello? Who's this?" tanong ko sa kabilang linya. "Hi. It's Seiichi," maikling sagot nito. Kumunot ang aking noo pagkarinig sa sinabing pangalan ng nasa kabilang linya. 'Bakit
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty
Alexandria's POVIPINARADA ko sa ang motorsiklo sa garahe pagkarating sa bahay. Agad na binuksan ko ang main door gamit ang duplicate key. Pagpasok ko sa loob ay madilim na ang buong kabahayan maliban sa liwanag na nanggagaling sa kusina. Doon ako dumiretso upang magtimpla ng kape. Katulad ng dati, laging may tirang pagkain si Papa sa lamesa ngunit muli, hindi ko iyon ginalaw. Bakit ba kasi ipinagtitira n'ya pa 'ko? Dapat ipinapakain na lang n'ya sa pusa o kaya
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-two
Alexandria's POVNAGPASAMA ako kay Heinz na maihatid si Seiichi sa kan'yang private room nang makatulog na ito dahil sa labis na kalasingan. Kinapalan ko na ang mukha para kausapin siya kahit hindi ako komportable roon. Nang marating namin ang itaas ng bar kung nasaan ang kwarto ng ungas ay npatulong din ako sa kaniyang maihiga si Seiichi sa sariling kama. Matapos noon ay binalingan ko si Heinz."Ako na'ng bahala sa kan'ya. Salamat sa tulong mo, Heinz.""Okay, I see. No problem," aniya pagkatapos ay tumango at bahagyang ngumiti.Kumibot-kibot pa ang labi ni Heinz na tila may nais
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-three
Heinz's POVAno'ng ginawa mo, Heinz? Ano ba'ng pumasok sa kukote mo at ginawa mo 'yon ha? NAPASABUNOT ako nang mariin sa aking buhok ng maisip ang kagaguhang ginawa ko kay Alexandria. Tiyak, galit na galit na siya nang mga oras na iyon. Paniguradong maaapektuhan ang misyon ko pag nagkataon.Mag-uumaga na rin nang makauwi ako ng bahay. At heto ako ngayon, nasa sala at hindi makatulog, kakaisip sa nagawa kong katarantaduhan kay Alexandria---ang aking misyon."But, fuck! I can't help it! Hindi ko mapigilan
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-four
Heinz's POVNAGISING ako nang marinig ang tunog ng cellphone ko. Madali ko iyong kinapa sa side table na malapit sa aking kama at hindi na ako nag-abalang bumangon pa. Pakiramdam ko kasi ay kulang na kulang pa ang aking tulog. Paano ba naman, hindi ako pinatulog nang mga naganap no'ng isang gabi sa pagitan namin ni Alexandria.Kahit nanlalabo pa ang aking paningin dahil sa antok, ay pinilit kong sipatin kung sino ang tumatawag. At bumalikwas ako ng bangon ng makitang si Mr. Dominguez ang nasa caller I'D. Mabilis ko itong sinagot."Good morning, Mr. Dominguez," namamaos pang bati ko sa kabilang linya."Good morning Mr
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-five
Alexandria's POV"BABE, pwede ba akong pumunta sa inyo?" Awtomatikong napakunot-noo ako sa tanong na iyon ni Seiichi. Ano na naman kayang balak nitong Hapon na 'to? usal ko sa sarili habang nakatingin rito. Nasa racing club kami ng gabing iyon. Katatapos lamang din ng karera at nakatambay kami kung saan madalas kaming naglalagi."Nababaliw ka na ba? Alam
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-six
Third Persons POV"DAD! 'Di na ako makapaghintay! Gusto ko nang mapasakamay ang babaeng 'yon!" Nag-iigtingan pa ang panga nito sa galit, habang ang mata'y namumula at nanlilisik nang bumaling sa ama.Tumawa ang matanda; tawang nakakapanghilakbot. "Easy son! Don't worry, pinaghahandaan ko na ang lahat. Maghintay ka lamang. Konting tiis
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-seven
Heinz's POV"I'M SORRY Krishna."Malamlam ang mga mata ni Krishna nang tumingin sa akin. Tanda na malungkot siya dahil hindi namin natagpuan ang nawawalang kapatid. "It's okay. Sobrang nalulungkot lang talaga ako dahil hindi natin nakita ang kapatid ko." Bigo naming makita ang kapatid niya nang puntahan namin ang apartment na tinutuluyan nito. Ang sabi pa ng mga nakausap namin roon, nakaalis na raw ito noong isang araw pa. Sa aking palagay, marahil ay pinagtataguan talaga siya ng nakababatang kapatid.
Pinakabagong kabanata
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang EPILOGUE
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang FINALE
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy-one
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-nine
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-eight
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-seven
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-six
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-five
