Kabanata 22Sino? Naglatag ako ng isang bulaklak at pinahid ang tumulong luha. I smiled while looking at his name. Wala akong nakuhang maayos na sagot kung paano siya nawala, tinuro lang sa akin ng kanyang kapatid kung saan siya nakaburol."Catherina?"Tinignan ko ang isa kong pinsan na tinawag ako. Her name is Lana. Umuwi siya dito dahil dito niya ipagpapatuloy ang Masteral niya."Catherine, Lana." I corrected her. Pang-ilang beses ko na nga bang tinatama ang pagbigkas niya sa pangalan ko?Nagkibit balikat siya. "Let's go? Baka pagalitan na ako nila Tito at magpatawag na ng Search and Rescue."Yeah right."Dominic is a good guy." Ngiti ko at sa huling pagkakataon ay hinaplos ang kanyang lapida.I don't know what happened last year. It was a very tough year for me. Nagalit sa akin si Kuya KM dahil ang dami kong nakalimutan, kahit na ang dalawa kong kapatid ay nagulat nang malaman na halos kalahati ng memorya ko ay nawala.I badly want to scold myself that time. Bakit kaya nakalimutan
Kabanata 23Lift"Make sure to pack everything, Catherine." Sabi ni Dad at tinuro ang mga maliliit na abubot sa kwarto ko."Yes Dad! Please, ako na bahala dito." Halos ipagtulakan ko na siya palabas.I don't want him to see how messy my room is! Pero wala, nakita na niya! Hay nako.Tumawa siya at nagpaubaya na. Tuluyan nang lumabas si Dad sa kwarto ko. "Lana will be here tomorrow, siya ang maghahatid sa atin papunta sa Airport.""Okay."Bukas na ang flight namin papunta sa Sydney, Australia. Nandun ang isa kong Tita at doon kami titira. Kuya Zach is there too! Kaso ay uuwi pa siya to fix his things here. Ang mauuna doon ay kaming tatlo nila Kuya Tyler at Kuya Kurt.Pagod kong tinignan ang color Blue kong maleta. Sabog sabog ang mga gamit doon at wala pa rin akong balak na ayusin ang mga damit ko. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala.Kailangan ba talagang umalis kami? Pupwede naman akong uminom ng gamot. Basta on time para hindi ako makalimot. But on the seond thought, maybe Dad wants m
Kabanata 24Missing PieceTime flew so fast just like the blink of an eye. Mabigat ang puso ko habang inaayos na ang aking mga gamit.Gabi ang flight namin papunta sa Australia, Lana will accompany us there. Busy'ng busy si Dad sa pakikipag-usap sa kanyang mga kaibigang businessman sa Australia, narinig ko pa nga na kikitain niya ang mga 'yon sa oras na pagkarating namin.He's really dedicated to his works. He's a great father too pero siguro kung ikaw yung tipong anak na gusto ng maraming atensyon ay baka hindi mabuti si Dad sa paningin mo.Kanina ay ininom ko na ang isang tabletang gamot. Maya-maya ay darating sina Sean, Racquel at Earl dito sa mansyon.Plinano nila na ipagpaalam ako kay Dad para malibot muli ang San Isidro bago ako umalis."Hey? May I come in?"Nilingon ko si Kuya Tyler, he's with his boyish smile. Ngumisi ako at tumango."Bakit? You gonna help me pack?" Tanong ko nang hindi siya tinitignan.I heard him cough. "Naayos ko ang mga gamot ko na hindi nanghihingi ng tul
Kabanata 25Bad GuySiguro ngayon ay dapat nasa Sydney na ako. Siguro ngayon, iniirapan ko na ang mga Kuya ko dahil inaasar nila ako malamang sa australiano, baka ngayon ay naiinis na ako sa Tita ko sa pagreto sa akin kung kani-kanino. But no, I'm not there because I'm here. Nakakulong sa nakakatakot at hindi malaman na lugar.With my hands and feet both tied. Fck, hindi ako makakatakas.Sage is not here, hindi na rin ako nag-abalang magtanong kung saan siya pupunta. Isang oras na siyang wala at pakiramdam ko ay iniwanan na niya ako dito para mamatay.Also to forget things.I've been trying to move myself pero sadyang mahigpit ang pagkakatali niya sa akin.Nang malaman ko kung ano ang pangalan niya ay natahimik na lang ako. He's dangerous. Alam ko 'yon. Unang kita ko pa lang sa kanya bilang Ice cream vendor ay nakakahimig na ako na masama at delikado siyang tao.Hindi siya dapat pagkatiwalaan, and just like the other kidnappers. He just wants the ransom.Another ransom.Umingay ang p
Kabanata 26DangerousNatapos na 'kong kumain at hinanda ko na ang sarili ko sa paglabas. I don't have a single intention on escaping this man. Hindi ko kabisado ang lugar na ito, samantalang si Sage, halatang dito na lumaki. Ang laking lugi ko kung naisin kong makatakas.Meron ding parte sa akin na gusto kong masagot. I forgot almost everything last year. Nagising na lang ako na may matinding pananakit ng ulo. Pagkatapos nun ay wala na akong maalala.My brothers and dad did not want to talk about it. Sabi nila ay mahalaga nakakainom na ako ng gamot ng maayos. Sabi nila, ang mahalaga, nakikilala ko sila."Wear this." Sage put a black ballcap on me, hindi na ako umangal dahil napansin ko ring medyo lumalakas ang ulan.Si Sage ay may dalang tali at itak, iyon ang ginagamit niya upang hawiin ang mga sanga na nakaharang sa dinadaanan namin."Ano ba kasi ang huhulihin natin at para saan? We have many foods there! Bakit kailangan pa nating pumatay ng hayop?" Tanong ko sa kawalan habang sinu
Kabanata 27Leave Dalawang oras na kaming naglalakad ni Sage at nangangalay na ang mga paa ko. Gutom na gutom na rin ako pero alam ko naman na makakakain ako doon."Wala ba talagang shortcut?" Tanong ko dahil pakiramdam ko ay mapupudpud na ang aking paa.He just laughed and shook his head. Oh kaya siguro matibay at malakas ang isang 'to dahil ang haba haba ng nilalakad. He's probably used to this long walk."Malayo pa ba?" Hindi ko alam kung pang-ilang tanong ko na 'yon sa kanya."I thought you really want to go there?" Nanunuya niyang tanong sa akin.I sighed. "Okay, pero pwede mag kwento ka kahit konti lang sa nangyari noon?"Dahil baka ilang hakbang ko na lang ay himatayin na ako. Sobrang haba at hindi ako sanay sa lakad namin. Dagdag mo pa yung mga putik na nalalakaran namin nang dahil sa ulan, pati ang mga palaka na bigla bigla nalang sumusulpot.Pero tinignan ko si Sage. Dala-dala niya ang iilan sa gamit ko, na sa akin ang gamot ko at dala niya rin ang mga isda na ibibigay niya
Kabanata 28Home Hindi ko na magawang lumingon sa pinanggalingan ko. I was crying my heart out and running nowhere, muli kong tinanong ang sarili kung bakit ako nag kakaganito. Deserve ko ba 'to? Ang ganitong karamdaman?Dad is a good person. Nang iniwan kami ni Mommy ay siya ang nagpunan lahat ng pangangailangan namin sa isang Ina. He did everything to keep us happy. He must be a little controlling pero alam ko na ginagawa niya 'yon para sa amin.At iyon ang hindi maintindihan ni Ate Iris. She died because she left us. She was killed here. Sobra sobra ang pagdadalamhati naming magkakapatid sa sinapit ni Ate.Pero wala na kaming nagawa.Sa lahat ng nalaman ko kay Manong Flynn ay parang may isa nanamang nabuo sa aking alaala. I went here to give justice for her death. Pero sa huli, nahuli ako. Sa huli, hindi ako nagtagumpay sa binalak ko.Hindi ko alam kung ilang oras na ang ginugulgol ko sa pagtatakbo ko dito. Isang lugar lang ang alam kong pupuntahan ko at alam kong ligtas ako doon.
Kabanata 29BloodHinawakan ko ang aking buhok at nilagay iyon sa kabilang gilid. Ang lakas ng hangin dito sa dalampasigan ay talagang tumatama sa aking mukha. Tinuloy ko ang paggawa sa mga shells bilang kwintas.I'm wearing a white dress, isang linggo na ako sa Trestarenales at ginagawa ko ngayon ang paborito kong gawin tuwing umaga.Sage woke me up so I can drink my meds, tanghali na ako gumising at talagang masakit ang katawan ko.Napapangiti na lang ako habang inaalala lahat ng nangyari sa buong isang linggo. We did it. Tapos ay bumalik na kami dito sa kuta, noong una ay tinatago pa ako ni Sage sa mansyon. He's afraid that my father will come and take me out of here. Malaking pasasalamat na lang at hindi pumunta si Dad. Hindi na rin nangealam sa amin si Arkin pero hindi na siya nagagawi dito.Aniya ay tutulungan nalang niya ang isa niyang kapatid na si Ace na ngayon ay nasa Cebu.Sina Spade at Priston nalang ang minsang nagagawi dito."Catherine, papalaot na kami." Itinaas ni Kuya