Share
THIRTY THREE
THIRTY THREE
ELLYA
Now we are here at a private office ni Papa. And I saw some papers and pictures of my step mom and her daughters. Pati na rin si Tito Ellizer and Tita Anne. They are all showing me the pieces that I needed to know.
“Now Ellya. We are thinking about how this thing should work. Sa ngayon, ang goal is to know the whereabouts of them. Masyado na tayong nalayo kasi walang nangyayari. Kaya naiisip namin na ilabas ka but still we have our eyes on you.” Ace said.
Attorney Ace arrived after we ate. Because they are planning to tell me this because sooner or later mapapansin na nila na may nakasusunod sa kanila. And I dont have any thoughts about this. Napapagod na rin siguro ako.
Kaugnay na kabanata
Alon THIRTY FOUR
THIRTY FOURLIMMUELAs we waited for Ellya. I tell every detail that I know about how she had that accident."First is… 5 years later when she has an accident. But she told me that when she was 16 she had one too. It means na dalawang aksidente na siya meron. One is with Tito Ezekiel and the other one is her step mom. But lucky enough. She survived.Little did she know that it had a cause. A memory. Nung pangalawang naaksidente siya.. kasama niya ako." I said and kita sa mukha nila Ang pagkagulat sa sinabi ko."What do you mean? You had an accident too?" Tito asked."Yes Tito… Maghihiwalay sana kami that d
Alon THIRTY FIVE
THIRTY FIVEELLYAI woke up when I felt the morning wind damping on me.Hanggang ngayon nandito pa kami sa mansion and mag alasais palang ng umaga pero sa lamig at sa nalalapit na pasko ay isang hangin ang dulot nito. Hindi rin ako nag aircon kaya bukas bahagya ang aking bintana. Kung saan nanggaling ang hangin.And I felt huge arms hugging me. And as I looked I saw Lim sleeping peacefully. He is definitely a handsome man. Man who can do anything for me without looking for anything.I stared at him and kissed his forehead. I always do that to him simula nang magkasama kami. Feeling ko doon ko maipapakita ang pagmamahal ko. Hindi ako ganun ak showy but when it comes to him. I am trying.I sta
Alon THIRTY SIX
THIRTY SIXELLYAAfter I cried. Bumalik na ako na nag umpisa na ang trabaho para hindi nila mapansin ang aking pag iyak. Ipinokus ko ang isip ko sa pagtatrabaho. Ni hindi ako sumbaya sa break at lunch. Tanging kape lang ang kinuha ko nang bumaba sila. Alam ko napansin niya iyon pero masaya ako na hindi nila ako pinipilit na alamin lahat.And now tapos na ang shift. Iniiwasan ko silang lahat kaya nagmamadali akong bumaba. Nag iwan na rin ako ay Limmuel ng text na magcocommute ako. Hindi ako sasabay. Pinatay ko na rin ang phone ko para hindi niya ako hanapin. Alam ko na busy siya kaya hindi niya mapapansin iyon.As soon as I step on the bus. Medyo maluwag luwag ito at tamang may bakante sa likuran kaya naupo ako doon at isinalpak ang earphones habang nag um
Alon THIRTY SEVEN
THIRTY SEVENELLYANagising ako nang wala sa tabi ko si Limmuel. Kinuha ko ang night robe ko at isinuot sa aking katawan ko.Pagkababa ko ay naabutan ko si Limmuel na nakahiga sa sofa at nakakalat pa rin ang mga pictures.Nagkaroon na ako ng lakas ng loob at curiosity na tingnan at maki alam. Kahit sabi nila na hindi naman talaga kailangan. Mukhang mahimbing ang tulog nito at hindi niya ako naramdaman. Nakita ko ang picture na hawak ko kahapon at saktong nakita ko ang picture naming tatlo nina Tito Ezekiel and Austrey. Ahead lamang ako kay Austrey nang 3 years while si Sydney naman ang aking kaedaran. Kaya kahit papaano ay mas nagkakasundo kami ni Austrey. Dahil siya ay naghahanap ng pagmamahal ng ate niya ngunit hindi ito binibigay. Dahil sa pagsama sa akin ng kanyang kapatid lalong umusbong ang galit sa akin ni Sydney.
Alon THIRTY EIGHT
THIRTY EIGHTELLYAKanina pa ako sa coffee shop na sinabi ni Austrey. Kaya umorder na muna ako ng kape at cake tsaka tiningnan ang necklace na binigay ni Limmuel. I saw our initial in the middle and medyo nakaangat ng bahagya kaya pinindot ko. Lalo itong gumanda at umayos ng pagkakalagay. Umangat ang pagka emerald green at mas lalong nakita ang pangalan ng letra namin ni Limmuel.Hindi pa rin nadating si Austrey at nakaserve na rin ang aking kape. Sakto na ang tumawag si Limmuel kaso bigla na lang malowbat ang cellphone ko. Paano ako ngayon nito. Mukhang mapapa absent pa ako.“Ellya?” someone called me far and saw Austrey walking.“Hi.” bati ko and pinaupo ito.
Alon THIRTY NINE
THIRTY NINEELLYAHindi ko alam kung nasaan ako. Nakapiring ang aking mga mata at hindi alintana ang lamig. Nangingibabaw ang takot na baka ano bang mangyari. At walang alam na nandito ako.After Kong mahimatay kanina ay dito ko na naabutan Ang sarili ko.Habang nangangapa ako ng bagay bagay na makikita sa kwarto ay saktong may bumukas na pinto base sa pagkakatunog nito."Asan Ang babae?" Tanong ng pumasok. Base sa boses niya nasa mid 50s siya at may kaboses siya…Familiar…Parang si…"Hi Ellya." Sabi nito at tinanggal ang piring ko.
Alon FOURTY
FOURTYELLYA3 MONTHS LATER.Sa loob ng tatlong taon ay Hindi pa rin bumabangon si Limmuel sa pagkakahiga. Critical ang condition nito dahil sa dami ng dugo na nawala dito.Lalo na ng dumating ang doctor nito mula sa La Union. Si Doc Catherine."Crucial ang pagkakatama ng bala at may na damage na nerves na nagcoconnect sa kanyang utak. Which is lead to coma. Buti nga Hindi siya brain dead. Because that is Limmuel. Palaban.""But still. Expect the worst. Pwedeng mawala ang alaala niya… I hope na kayanin mo iyon Ellya."Mga katagang iniwan niya at ngayon bumab
Alon FORTY ONE
FORTY ONEELLYANasa opisina na ako after Kong magpacheck up. Kailangan ko pa rin magtrabaho for the little one na nasa tiyan ko."Ellya." Mica called and she's with Dave.They are glowing. How time flies by.."Hey. Are you free for tonight?" I asked them.Gusto ko na sabihin na magkakababy ako. Ayoko na ng sikreto. Ayoko na ng magulo. Tapos na ako doon."Oo naman. Ikaw pa. Atsaka napapadalas ang get together." Sabi ni Dave na pangiti ngiti."Syempre naman. It's worth celebrating." Sabi ko at nilagay sa locker ko
Pinakabagong kabanata
