Nabigla sila Jon at Rose nang makita nilang sumusuka si Madeline ng dugo, pero kasabay nito ay natuwa rin sila. Isinara ng dalawa ang pinto at di pinansin si Madeline. Wala talaga silang pake sa kanya. Mas mabuti pa kung mamamatay siya. Bumaluktot si Madeline sa gitna ng mga halaman habang ang kanyang katawan ay balot ng dumi at tubig ulan. Hinawakan niya ang masakit niyang sikmura at pinanood na dalhin ni Jeremy si Meredith papasok ng kotse. Nakikita siya nito mula sa rearview mirror, pero ayaw niya man lang tumingin sa kanya. Sa kabilang banda, si Meredith ay nakatitig sa kanya. Matagumpay siyang ngumiti nang makita niyang kasinputla ng bangkay si Madeline at puno ng dugo ang kanyang bibig. Ibinaba ni Madeline ang kanyang kamay na kawawang humihingi ng tulong nang panoorin niyang umandar palayo ang kotse. Lumabo ang paningin niya dahil sa luha at ulan. Labis siyang nag-aalala sa anak ni Meredith, pero wala siyang pakialam sa bata sa kanyang tiyan. Binalak pa nitong pata
Umuwi si Madeline sa bahay. Balak niyang umalis matapos mag-impake ng damit. Subalit, nang makita niya ang mga pambatang damit sa sofa, di niya mapigilang hawakan ang mga ito at mag-alinlangan. Nang maalala niya na si Jeremy ang bumili ng mga pambatang damit na ito para kay Meredith, nakaramdam siya ng di maipaliwanag na sakit sa kanyang dibdib. Hinawakan niya ang kanyang tatlong buwang nagbubuntis na tiyan. Nararamdaman niyang napupuwing siya ng luha sa sulok ng kanyang mga mata. Subalit, mabilis na pinawi ni Madeline ang kanyang mga luha. Kinamuhian niya ang kanyang sarili dahil wala siyang narating sa buhay. Napakalupit sa kanya ng lalaking itp subalit labis pa rin siyang nag-aalala at nasasabik sa lalaking ito na di niya makukuha. Kumuha si Madeline ng damit na pambata at bumaba. Subalit, di niya inasahan na makakasalubong niya sila Jeremy at Meredith sa pinto. Nang makita niyang palapit si Meredith habang hawak ang kamay ni Jeremy, nagsimulang sumakit ang puso ni Madel
Masusuot ng sanggol sa kanyang tiyan ang mga damit na ito kahit ano pang kasarian nito. Magbabayad na sana si Madeline para sa mga damit. Subalit paglingon niya, nakita niya si Meredith. Tila ba mag-isa siya. May masama itong ngiti sa kanyang mukha. Gusto siyang lagpasan ni Madeline, ngunit hinarang siya nito. "Maddie anlaki na ng problema mo pero may gana ka pang mamili? Diba hinahanap ka ng mga pulis?" Naguguluhan si Madeline sa kung ano bang tinutukoy niya. Pagkatapos nagpatuloy si Meredith. "Napakagaling mo ring magpanggap noh. Ayos lang kung wala kang talento, pero bakit ka nag plagiarize ng gawa ng iba? Kinasuhan ka ng Minora sa pagsira sa pangalan ng kompanya nila. Atsaka kinakasuhan ka nila sa paglabag sa intellectual property rights. Kung mahuli ka sa krimeng ito makukulong ka." Naguluhan si Madeline. Ang kompanyang binanggit ni Meredith ay ang kompanyang nagtiwala sa kanya na magdisenyo ng mga couple ring. Subalit sarili niyang likha ang mga iyon. Di siya kailanma
Nakakulong si Madeline sa presinto. Makalipas ang dalawang araw, nakita na niya sa wakas si Jeremy. Yun ang same na meeting room gaya ng dati. Subalit, mas mukha siyang balisa kaysa noon. Sa kabilang banda, mas galit tignan ang lalaki kaysa noon. Para siyang isang demonyo mula sa impyerno. Sa sandaling pumasok siya, hinablot niya ang kwelyo ni Madeline nang halos tusukin siya ng malamig na titig nito. "Madeline, ano bang sinabi ko sayo noon? Napakahirap bang mamuhay nang tahimik? Gusto mo bang mamatay?" "Di ko siya tinulak Jeremy. Si Meredith ang sadyang bumitaw sa kamay ko matapos akong hablutin! Pwede mong panoorin ang security footage kung ayaw mong maniwala sa akin! Baka may mga security camera sa shop na yun! Jeremy, malalaman mo ang totoo pag nakita mo ito!" Kumakapit na si Madeline sa huling tyansa niyang mabuhay. Diniin niya ang mga sinabi niya. "Ang totoo ay tinulak mo si Mer! Kitang-kita sa security footage!" "Ano?"Nagulantang si Madeline. Nagblangko ang kanyang
Pagkatapos ng kanyang pumalpak na apela, napilitan si Madeline na tanggapin ang hindi kapanipaniwalang sitwasyon. Tatlong taon. Tumawa siya nang mapait. Hindi pa rin niya alam kung mabubuhay pa siya hanggang sa ipanganak ang kanyang anak. Hindi sinabi ni Madeline sa officer ang kanyang pagbubuntis. Hindi niya nakalimutan kung paano siya pinagbubugbog noong sinabi niya ito. Subalit, naroon pa rin ang kanyang kinakatakutan. Sa gabing iyon, binugbog si Madeline ng isang grupo ng mga kalbong preso. Walang lakas na lumaban si Madeline. At higit pa roon, pinapahirapan rin siya ng kanyang tumor. Nagsimula siyang mangingig sa sakit. Wala siyang magawa kundi mamaluktot para hindi nila masipa ang kanyang tiyan. Minsan ay nangyayari ang ganitong sitwasyon. Buti na lang at hindi nila tinatamaan ang kanyang tiyan. Sinumbong na ito ni Madeline ng ilang beses, pero walang nangyari. Sa bawat gabi ng kawalan ng pag-asa, nagkikiskisan ang mga ngipin ni Madeline sa sobrang sakit. Naka
Nanlamig ang puso ni Madeline nang marinig niya ang tanong ng officer. Dahil din dito ay mayroong siyang napagtanto. Matagal na pala itong napagplanuhan. Lahat sila ay kasabwat dito. Nangyari ang lahat ng ito dahil nahulog ang loob niya sa isang lalaki na hindi niya dapat minahal. Hinawakan ni Madeline ang malamig na rehas at lumuhod sa lapag. 'Jeremy Whitman, kung pwede ko lang ulitin ang lahat, sana 'di na lang kita nakilala.' Hindi inaasahan ni Madeline na mabubuhay pa siya hanggang sa araw na makalaya siya mula sa kulungan. Siguro dahil ang gamot na pinadala ni Daniel sa kanyang mga tao ay mayroong malakas na epekto laban sa mga tumor, o kaya dahil ito sa kanyang matinding kagustuhan na makita ang kanyang anak na dinakip pagkatapos siyang pinilit na manganak. Sa maikling salita, milagro siyang nabuhay. Maaraw noong araw na nakalabas siya sa kulungan. Subalit, hindi nito naitaboy ang hamog at sakit na kinimkim niya sa kanyang puso sa loob ng tatlong taon. Ang pagpapa
Sa sumunod na araw, bumili si Madeline ng prutas at mga paboritong merienda ng kanyang lolo bago pumunta sa ospital. Kaagad siyang dumiretso sa kwarto ng kanyang lolo pero natuklasan niya na wala na roon ang kanyang lolo. Nagpunta si Madeline sa reception para magtanong tungkol dito. Nang makita ng nars na kamag-anak pala siya ni Len Samuels, tinignan siya ng kakaiba ng nars. Hindi rin maganda ang kanyang tono. "So, ikaw ang apo ni Mr. Samuels? Ganito ba dapat ang behavior mo bilang kanyang apo? Tatlong taon na siyang patay. Bakit nandito ka pa? Pumunta ka sa funeral parlor. Nandon ang mga abo niya." Klank! Nalaglag sa lapag ang mga prutas sa kamay ni Madeline. Nanlaki ang kanyang mga blankong mata at nanatiling nakatulala. Nagsimulang kumalat ang sakit na kanyang nararamdaman sa buo niyang katawan. Akala niya ay patay na ang kanyang puso. Akala niya ay manhid na ito para makaramdam pa ng kahit na anong sakit. Subalit, nahihirapan siyang huminga dahil sa tindi ng sakit na kan
Nadurog ang puso ni Madeline. Mas malala pa ito sa sakit ng isang milyong pana sa kanyang puso. Hinding hindi niya makakalimutan ang gabing iyon. Malupit siyang pinilit na manganak at kinuha ang kanyang anak mula sa kanya. Hanggang ngayon, di pa rin niya alam kung lalaki o babae ang anak niya. Mas kamukha niya kaya ang bata o mas kamukha ito ni Jeremy? Tinginan ni Madeline ang Twitter account ni Meredith at nakita niya itong nagyayabang. Pinagyayabang niya ang kanyang mga mamahaling kotse, branded na bag, at ang kanyang reputasyon pati na ang kanyang pamosong tunay na magulang. Pinagmamayabang niya rin ang kanyang anak kay Jeremy. Nasa masamang babaeng kagaya niya ang lahat-lahat ngayon. Sa kabilang banda, siya, si Madeline, ay walang-wala. Nakakatawa. Mayroong ilang pagkakataon na gustong hanapin ni Madeline si Jeremy. Subalit, napagtanto niya na wala pala siyang katapangan na gawin ito. Walang pigil siyang pinahirapan sa kulungan at maisip niya pa lang ito ay napapa