SUANakatingin ako kay mama at papa. They are happy to the extent that mama is wiping her tears away. I wonder what happened, why they are happy like that."Tita, bakit po happy si mama?"Tita Chona looked at me. Gaya ni mama, she's wiping her tears too. I do wonder what makes them happy like that. Nanalo na si papa sa lotto like what others usually say kapag masaya ng sobra ang tao? "Kasi the court agreed na pwede ng pakasalan ni papa mo si Anda."Woah. Mama and papa are getting married too? I am happy but I wonder, why now? Bakit hindi noon?I could see papa is happy too. I wanted to come to them to congratulate them but mama and papa are having their time together so I just let them. Pumasok ako sa room ko at kinuha ang phone ko. Sandro is chatting me again. Kumunot ang noo ko habang binubura ang mga messages niya. Lucinne already told him na siya ang gumagamit sa account ko para makipag flirt sa kaniya at hindi ako.Sandro: Hi Sua, Nagchat siya ulit. Hindi ako nagreply at ki
FATIMA “Are you okay about that, love? Hindi ka pa naman adviser ng bata pero pinatawag mo si Anda diyan sa school.” Natatawang sabi ni Conti sa akin. Napalabi ako dahil hindi ko rin alam bakit ko pinatawag si Anda dito. Hindi ako homeroom teacher niya pero ako pa talaga ang nagpatawag ng meeting. Ni hindi ko nga alam paano siya kakausapin o kung handa na ba akong kausapin siya. Pero it’s been 6 years, siguro naman at seize fire na kami. Well, on my end, wala naman na talaga akong galit sa kanila ni Axcl. Natutunan kong patawarin ang sarili ko at kasabay no'n, pinatawad ko rin sila ni Axcl at Andania. At the end of the day, tinulungan pa rin nila kami. Binigyan ng bagong tirahan at tinulungan si Conti na maligtas sa bingit ng kamatayan. “Sabihan mo lang ako kung kailangan kong pumunta diyan dahil pupunta talaga ako.” Sabi naman ni Conti sa akin. “Sige sige,” sabi ko at pinatay na ang tawag lalo na nang bumukas ang pinto ng room at nakita ko si Anda. Tumayo ako at napansin ko
ANDANIA Nasa couch ako ng bahay ngayon at nanonood ng TV. Wala ako sa mood tumayo para maglinis, isa pa, sabi naman ni Axcl ay huwag na akong tumulong sa bahay dahil ayaw niyang mapagod ako. Si ate Chona naman ay ayaw rin niya akong patulungin. Nagbubuhay senyorita ako nitong mga nagdaan na buntis na ako. “Anda,” napatingin ako kay ate nang makita na inaabutan niya ako ng almond, iyong mani lang. “Thank you ate,” sabi ko. Kahit na tumataba ay sige pa rin ako sa pagkain. Si ate Chona rin kasi ay lagi ako nilulutuan. “Ayaw mo ba ng engrandeng wedding?” tanong ni ate sa akin matapos niyang umupo sa harapan ko at nakinood sa pinapanood kong palabas. “Saka na ate, ang importante muna ngayon ay maikasal kami ni Axcl kahit sa mayor office lang muna.” Paranoid na kung paranoid pero kasi kinakabahan ako. Mas mabuti na iyong makasal talaga kami, ang importante lang naman ay madala ko ang apelyido niya. Tumango siya. “Kumusta kayo ni Fatima?” Ah—magdadalawang linggo na rin ng nalaman ko
(POINT OF VIEW OF SUA AND SANDRO) (SUA) “Hi Sua,” Sandro is here again. Tumayo ako para iwasan siya. “Why do you hate me?” tanong ni Sandro habang sinusundan ako. “Can I have one?” tanong niya, patukoy doon sa ginagawa kong seashells bracelet. “Ayokong bigyan ka.” “Why?” “You’re not my friend.” Nakita kong humaba ang nguso niya at umupo sa harapan ko. Nasa bench na ako, doon sa inupuan namin kanina ni teacher Flor. Sinundan niya talaga ako hanggang dito. Nakakainis. “I saw Lucinne and Lucille. May suot silang ganito. Ikaw ba nagbigay?” “Yes because they are my cousins.” “How about teacher Flor?” “She’s my friend.” “Then make me your friend,” sabi niya. Tinignan ko siya ng seryoso. I don’t like him to be my friend. I just hate him. I saw him goofing around, flirting with other girls. Ayoko sa lalaking hindi nag-aaral. Papa told me if I like a guy, doon dapat sa matalino at mahilig mag-aral and Sandro has none of those. He’s not a standard. I don’t understand ate Lucinne a
(POINT OF VIEW OF SUA AND SANDRO)(SUA)“Hate Sandro pala ah?” niloloko ako ni ate Lucille at ate Lucinne matapos umalis ni Sandro. Kahit si mama ay tini-tease rin ako.“Ma, stop looking at me like that.” Nakanguso kong sabi.“What? Paano ba kita tinitignan?”“You’re looking at me like I did something embarrassing.” Tumawa si ate Lucinne at ate Lucille. Ako naman ay tumingin sa isang pack ng Dutch Mill na binigay sa akin ni Sandro.“I’m not looking at you like you did embarrassing. Ano namang nakakahiya doon sa binigyan ka ng Dutch Mill ng SCHOOLMATE mo?”Mama even emphasize it.“MA!” Tumawa siya.Pulang pula na ang mukha ko. Napatingin ako kay Mang Troso na natatawa sa amin.I know this is a good deed pero naiinis ako kay Sandro. Bakit niya ako binigyan ng Dutch Mill sa harapan ng family ko? Nababaliw ba siya?Hindi natigil doon ang panloloko sa akin ng family ko at kinagabihan, pinatawag ako ni papa sa kwarto nila.Kabado ako dahil kilala ko si papa. Strict siya masiyado at mahigpit
FATIMA “It’s really weird, love. May bata akong nakita kanina sa skwelahan na Samonte ang apelyido.” Pagku-kwento ko kay Conti habang kasalukuyang akong nagchi-check ng essays ng mga bata. “Maraming Samonte sa mundo, love. Anong iniisip mo? Na konektado yun sa kuya mo?” Tumango ako. Hindi ko rin alam bakit naalala ko si kuya sa batang yun kanina. Basta nalang sumagi sa isipan ko ang imahe ni kuya Bil e. “It’s really weird.” Ang sabi ko nalang at tumayo para tignan ang ginagawa niya. Nagmamarinate siya ng ngayon ng bangus. “Saan mo nabili ito?” “Doon sa Talipapa. Mura lang kaya binili ko na.” Tumango ako at kinuha ang wallet na iniwan ko sa mesa. Pero bago yun, niligpit ko muna ang mga gamit ko. “Aalis muna ako sandali,” napatingin sa akin si Conti. “Saan ka pupunta?” “Bibili muna ako ng stick glue at iba pang gagamitin ko sa lesson demo ko. May supervisor kasi na magmo-monitor bukas at naubusan ako ng glue.” “Ihatid na kita,” umiling ako. “Huwag na love, kaya ko naman.” N
BILNakatingin ako kay Fatima na tahimik lang habang gumagawa ng assignment niya. Nilapitan ko siya para tanungin kung ayos lang ba siya.“Yes kuya, I’m fine.” Nakangiting sagot niya. Napabuntong hininga ako kasi alam kong hindi. Alam kong nahihirapan siya sa math subject, pero ayaw naman niya na tinutulungan ko siya.“Aalis na ako.” Sabi ko sa kaniya. Tumango siya, “bye kuya,” sabi niya sabay ngiti.Napailing ako. As long as she smiles brightly, mapapanatag ang kalooban ko.Sa school, tahimik akong nagbabasa habang ang mga ka-klase ko ay nag-iingay. Wala akong kaibigan dahil hindi ko ramdam makipagkaibigan.I prefer to read alone.Hindi ko sila pinansin hanggang sa may tubig ang natapon sa libro ko na binabasa ko. Biglang natahimik ang buong classroom. Lahat ay nagulat.“Ops, sorry!”Nag-angat ako ng tingin sa may gawa no’n, nakita ko si Kyle at Pio, sa likod nila ay si George na nakangisi sa akin.So this is his payment dahil hindi ko siya binigyan ng number ni Fatima?Alam kong sin
Pagpasok ko ng skwelahan, halos lahat ng kaklase ko ay tahimik at nakatingin sa akin. Some of my teachers shows concern to me, which I don't need. Para sa akin, normal lang ang lahat but the way I look at my classmate's eyes, isa lang ang nakikita ko. Takot. Tinitignan nila ako na para bang isa akong halimaw. Sa canteen, kada napapadaan ako, nilalayuan ako ng mga schoolmates ko. Sa CR, agad na yumuyuko ang iba at nagmamadaling tumakbo. Now, they are getting on my nerves. I hate that they are ignoring me. Mas gusto ko pang binu-bully nila ako. Kahit si George, Pio, at Kyle, hindi na rin nila ako binu-bully. In fact, nilalayuan din nila ako dahil natatakot sila sa akin. Naiinis ako. Nagagalit ako. Isang linggo na nila itong ginagawa at hindi na ako natutuwa. No'ng uwian, nakatayo sa ako tabi ng tulay at inaabangan si Kyle. Siya lang mag-isa ang umuwi dahil galing siya sa practice ng basketball. Hindi pa niya ako napapansin. Nakangiti pa siya habang nakatutok sa cellphone niya. "Ky