CAPITULO VIENTEUNO

Unti-unti akong napadilat at napagtanto kong nasa loob na ako ng pagamutan.

Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi, ngunit ang natatandaan ko lamang ay ang aking pagkawalan ng malay at ang kamay na humila sa akin.

Mahina akong bumangon at nang maalala ko ang asking suot kagabi, minadali kong sinuri ang asking sarili.

Suot ko pa naman ang aking panloob ngunit hindi ko damit ang suot ko ngayon.

May biglang pumasok na babaeng doktor.

"Estas despierta," (Gising ka na pala) sabi niya.

Alam kong nasa loob pa rin ako ng kampo, ngunit alam ko ring hindi siya ang doktor dito.

"Nasaan po si