“Napakasama mo talaga!” Hindi mapigilan ni Quincy na sumigaw dahil sa galit.Mahirap sa sinuman na baguhin ang pagkatao kahit gaano pa katagal na panahon ang lumipas. Katulad ng inaasahan niya, walang pinagbago si Dayton. Kahit anong sigaw niya rito, hindi nagalit si Dayton. Kakaiba ito sa kaniya.“Maglinis ka na at magsipilyo. Handa na ang almusal,” Walang emosyon na sabi ni Dayton pagkatapos siyang sigawan ni Quincy.Mabuting bagay na hindi siya pinagpira-piraso ni Quincy. Bakit siya magkakaroon ng gana na samahang mag-almusal si Dayton?Inalis niya ang kumot at bumaba sa kama. Tumayo siya sa harapan ni Dayton at kinwelyuhan ito. “Sabihan mo ang mga tauhan mo na alisin ako sa islang ito ngayon! Wala akong oras para makipaglaro sa iyo!”Tiningnan siya ni Dayton mula sa itaas. “Hindi ako nakikipaglaro sa iyo. Gusto ko lang magbakasyon dito kasama ka.”“Pwede kang maghanap ng iba kung gusto mong magbakasyon. Bakit kailangang ako?” Alam naman nitong magkalaban sila!“Asawa kita. S
Binabantayan dapat ng mga tauhan ni Dayton ang area sa labas…“Maupo ka at mag-almusal,” Sabi ni Dayton nang makita siya.“Ako mismo ang nagluto nito. Sakto lang ang cooking skills ko. Pwede kang magluto sa susunod,” Dagdag nito.Pinagmasdan ni Quincy ang pagkain sa mesa. Isa itong simpleng Western-style na almusal. Mayroong mga sandwiches at pritong itlog.Nagugutom na talaga siya. Kahit gusto niyang tumakas, kailangan niyang punuin ang sikmura niya para magkaroon siya ng lakas.“Gusto mong ipagluto kita? Huwag ka nang mangarap.” Hindi iyon mangyayari.“Ipagluto mo ako, kung ayos lang sa iyo.” Ayos lang iyon sa kaniya.“Bakit hindi ka nagdala ng chef rito?” Kumagat siya ng sandwich. Kakaiba ang lasa nito. Pwede niyang sabihin na pangit ang lasa nito.“Akala ko ay marunong kang magluto.”“Kahit na marunong akong magluto, hindi ako magluluto para sa iyo.”“Hindi kita pipilitin.” Bakit nagiging maunawin si Dayton sa kaniya ngayon?Hindi na kaya pa ni Quincy na makipag-usap sa
Kinagabihan, si Dayton ulit ang nagluto para sa kanila. Sinabi nito sa kaniya na wala siyang sinamang chef.Pakiramdam ni Quincy ay sinasadya ito ni Dayton. Hindi ba’t napakadali naman para kay Dayton na magpapunta ng chef?At saka, napakarami nitong tauhan. Hindi nito kailangang gawin ang ganitong bagay.Posible bang gusto nitong personal siyang pinagluluto?Balak ba nitong lagyan ng kung anong droga ang pagkain para makontrol siya nito?Sa sandaling ito, naghahanda si Dayton ng hapunan para sa kaniya sa kusina.Gusto niyang makita ang ginagawa nito.Pumasok siya sa kusina at nakita itong abalang nagluluto.“Anong hinahanda mo?” Nakita niya ang itim na laman ng wok. Mayroon ba itong dinagdag na sikretong sangkap?“Isda. Medyo nasobrahan ang prito ko, kaya medyo sunog,” Tapat na sabi ni Dayton.“...” Walang masabi si Quincy.“Sigurado ka bang sunog lang iyan? Hindi mo iyan nilagyan ng droga, tama?” Tanong niya.Tiningnan siya ni Dayton at tinaas ang kilay. “Bakit kailangan
Naghahanda na siyang mahiga sa kama pagkatapos mag-shower nang gabi.Dalawang araw na niyang hindi nakikita ang mga bata. Miss na miss na niya ng mga ito. Bilang isang mapanlamang na tao, kinuha ni Dayton ang phone niya at pinagbawalan siyang kumontak ng ibang tao. Sinabi pa nito sa mga bata na sinama siya nito sa bakasyon kaya hindi nila kailangang mag-alala.Tok, tok, tok. Narinig ang pagkatok ng isang tao sa labas ng pinto niya. Walang ibang mang-iistorbo sa kaniya bukod kay Dayton Night.Humiga siya sa kama nang walang hindi sumasagot. Ayaw niya itong kausapin. Nagsalita si Dayton mula sa kabila ng pinto. "Ka-video call ko si Sirius. Gusto mo ba siyang makita?" Napaupo si Quincy pagkatapos marinig iyon. Siyempre ay gusto niyang makita ang anak niya!Sinusumpa niya si Dayton sa pagiging tuso nito. Ginagamit nito ang anak nila para kumagat siya sa isang patibong! Binuksan niya pa rin ang pinto kahit na anong sumpa niya rito. Mayroong hawak na isang tablet si Dayton
Umupo kaagad si Quincy nang ilapag siya sa kama. Gayunpaman, hinawakan siya ni Dayton sa mga balikat at pinahiga siya kaagad.Nagdilim ang kaniyang paningin habang tinataas ang kamay papunta kay Dayton. Mabilis itong kumilos. Hinawakan nito ang kabila niyang kamay at dinikit sa kama.Bumilis ang paghinga ni Quincy. Saka niya tinaas ang paa para sipain si Dayton palayo sa kaniya. Gayunpaman, ang matangkad at matipuno nitong katawan ay nakadagan sa kaniya. Tuluyan nitong inipit ang ibaba niyang katawan sa kama.Hindi niya maigalaw ang mga paa niya ngayon. Hawak rin nito ang mga kamay niya. Hindi niya maigalaw ang anumang parte ng katawan niya bukod sa kaniyang bibig.“Dayton Night, anong balak mong gawin?” Galit niyang sigaw rito.Tiningnan siya ni Dayton habang mayroong naiiritang ekspresyon sa mukha. “Gusto ko lang matulog. Ano pa ba?”“Gusto mong matulog, at gusto ko rin matulog. Bakit mo ako hinahawakan?”Dahil pinipilit nitong matulog rito, pwede naman siyang magbigay ng espa
Dahil ganoon ang sitwasyon, gagawin niya ang lahat ng gusto niya ngayon. Wala na siyang pagkakataon pa sa susunod na panahon.Pinunasan niya ang dugo sa gilid ng kaniyang bibig at nahiga sa pwesto niya sa kama.Sinubukang tumayo ni Quincy, pero niyakap niya ito nang mahigpit mula sa likuran. Pinatong niya ang baba sa leeg ni Quincy. Bahagyang namamaos ang kaniyang boses nang sabihin, “Huwag kang umalis.”Sandaling nawala sa pokus si Quincy. Gayunpaman, kaagad siyang bumalik sa sarili. Tinabig niya ang kamay ni Dayton at sinabing, “Umalis ka na.”Niyakap siya lalo nang mahigpit ni Dayton. “Sasamahan mo lang akong matulog ngayong gabi.” Kaagad niyang hiling.“Dayton Night, kahit kailan ay napaka walang hiya mo!” Galit na galit na sigaw ni Quincy.“Oo, walang hiya at masama akong tao. Pwede mo akong sigawan sa anumang paraan na gusto mo. Kailangan mo lang akong samahan ngayon rito.”“...” Walang masabi si Quincy.Si Dayton ang pinaka walang hiyang tao sa mundo, ano?“Paano kung i
Sumunod na araw, alas dies nang umaga nagising si Quincy. Tinitigan niya ang relo sa mesang nasa gilid ng kama. Matagal na siyang hindi nakakatulog nang ganito kahaba.At saka, malalim ang tulog niya kagabi. Hindi niya naramdaman na katabi niya si Dayton.Wala na ito sa tabi niya. Ang bwisit na lalaking iyon. Maaga siguro itong tumakas dahil natatakot itong masigawan niya sa oras na magising siya.Inalis niya ang kumot at yumuko para inspeksyunin ang kaniyang damit. Mabuti na lang ay wala itong ginawa sa kaniya habang natutulog siya.Nakapagtataka na mahaba ang naging tulog niya pero inaantok pa rin siya.Napakabigat ng kaniyang ulo. Hindi niya maituon ang atensyon sa anumang bagay.Minasahe niya ang kaniyang sentido. Kailangan niyang mag-isip ng paraan para makaalis sa lugar na ito ngayong araw.Bumaba si Quincy pagkatapos magsipilyo. Hinihintay na naman siya ni Dayton sa dining room.Napakunot ang noo niya pagkatapos tingnan ang pagkain sa mesa. “Ikaw na naman ang nagluto ng
Hindi rin umalis si Dayton. Tumayo siya sa pinto at pinagmasdan si Quincy.Narinig niya noong nakaraan mula sa anak niya na natikman na nito ang mga luto ni Quincy. Sobra siyang nagseselos sa anak niya. Kaya sinadya niyang hindi magsama ng chef. Niluto niya ang mga walang lasang pagkain na iyon para pilitin si Quincy na magluto para sa kaniya.Sa wakas ay pumasok na ito ngayon sa kusina. Kahit na hindi ito naghahanda ng masarap na pagkain, mayroon pa rin itong niluluto. Kahit na wala itong intensyon na ipatikim sa kaniya ang pagkaing niluto nito, magiging matigas ang ulo niya at titikman ang niluto nito.Naghanda si Quincy ng isang simpleng pagkain. Nagbate siya ng itlog at hinalo rito ang dinurog na mga halaman. Saka siya ito prinito para gumawa ng pancakes.Hindi masarap tingnan ang hinalo niyang halaman. Mahina ang binibigay nitong amoy pagkatapos niya itong ihalo sa itlog.Marami siyang dinalang halaman. Kaya naman, marami rin siyang nalutong pancakes.Pagkatapos itong makita