Seven

Edcel's Past

"E-eric?!"

Tawag kong muli sa pangalan nito habang patuloy kaming pinapalutang sa ere ng malakas ng kung ano'ng malakas na enehiya.

Mahigpit pa rin naming hawak sa kamay ang isa't isa. Letting no one of us could be parted again.

Gumuhit din sa mukha ko ang takot. Kung para saan ang takot na iyon at alam kong sa takot na muli na namang kaming magkahiwalay.

Pambihira! Pati sa kabilang-buhay ang lahat ay against pa din sa aming pagmamahalan?

"Humawak ka lamang Edcel, 'wag na wag kang bibitaw. Ipangako mo!"

Tiningnan ko si Eric sa mga mata. Parang nababasa ko ang katatagan roon?

Saktong lingon ko sa aking kanan nang makita ang papasugod na alimpuyo ng hangin. Sa puntong iyon ay mas lalong dumuble ang takot kong nararamdaman.

Noong bata pa ako, gusto kong tumangging maniwala na wala nang emosyon o pandama ang mga patay. Na hindi na sila masasaktan o alam pa ang mga salitang masaya, malungkot, takot at iba pa.

Ano't sa mga sandaling ito, halos panawan ako ng pag-asa?

"E-eri