Add niyo po ako sa Facebook: May Vitaliano at doon po tayo magchikahan Sana ay nagustuhan niyo ang update natin today <3
Chapter 7It’s already noon time when we got back at the house. Niyakag na rin ni Wayde ang mga pinamiling pagkain habang ako ay inaayos ang pinaka-unang kwarto na tutulugan ko sana kahapon.I’m busy brooming the floor and getting rid of the dust in every corner. Hindi naman madami ang lilinisan ko dahi ginawa na iyon ni Wayde kahapon.Which I’m thankful of.Binuksan ko ang mga binatana para pumasok ang malamig na hangin sa kwarto. Napatigil pa ako ng bahagya nang makita ang tanawin sa harap ng kwarto ko. Tirik na tirik ang araw at sinasayaw ng hangin ang mga nagbeberdehang mga puno.What a sight to see.***Daddy, look! I already know how to used the broom. Manang Glenda taught me!” magiliw na aniya ng isang bata habang nakatingin sa ama niya. Kinuha ito ng ama at pinugpog ng halik sa mukha. The child can’t help but to giggle. “Wow! I’m proud of my princess. Show daddy how you do it?”“First, you need to listen very carefully, okay?” kumuha ito ng isa pang walis at inilahad iyon sa
Chapter 8Simpleng pagpri-prito lang ng isda ay nahihirapan na akong lutuin. Pa'no pa kaya kung ibang mga putahe na ang lulutoin ko. My lips turned into grimaces when I saw the state of my swollen hands."You should get used to it. After you put the fish on the pan, you can already put back the lid for the oil not to bursts.” Pagpapaliwanag ni Wayde na kaagad ko namang sinunod.Umupo si Wayde sa mismong counter top at mukhang aliw na aliw pa habang tinignan akong natatalsikan ng mantika. Eh kung buhusan ko kaya siya ng kumukulong mantika?Tumalikod ako at umupo sa bar stool na nakahilera sa countertop. Suot-suot ko pa ang apron at hawak-hawak ang malaking sandok. If someone could see my state right now, panigurado ay pagtatawanan nila ako.Magulo ang buhok, mapupulang bahagi sa braso at busangot na mukha."What should I do next?" I glared at the frying pan when the oil started to burst violently. "Wait for it to be golden brown. Huwag mo muna galawin kaagad cause it might stick to
Chapter 9Di-kalayuan ay nakita ko si Buboy at Sasha na kumakaway sa akin. Magiliw nilang binuksan ang gate habang naka-uniporme pa. I waved back and smiled at them. They just came from school and eventually went here."Hi po ate Celestia! Kumusta yung araw niyo?" bungad sa kaniya ni Sasha.Kanina pa naka-alis si Wayde at ilang minuto ko na 'ring ginagalaw ang paa ko para hindi lumala. It's actually getting better now."Ayos naman. How's your school?" bungad ko sa kanila.Nilapag nila ang mga bag sa gilid at umupo sa damuhan. I also sat on the grass and followed them."Okay naman, ate Celestia. Etong mga boys kasi ang iingay, nagpa-long quiz tuloy si Sir Montebon." Parang bata na sumbong sa akin ni Sasha. Napakamot pa ito sa ulo at tinignan si Buboy. Sinamaan siya ng tingin ni Sasha na para bang ito ang salarin kung bakit sila may pa long quiz."Pasalamat nga tayo at matagal kakatalak si sir at naubos yung time niya na dapat quiz natin." Gatong naman ni Buboy.Napangiti ako sa dalawa
Chapter 10The only thing that I could see was those silhouettes from those people playing from a far and the shape of the trees that were dancing together with the wind.“Napakaganda ng paglubog ng araw, ate Celestia ‘no?” lumapit pala si Sasha at hindi ko man lang napansin ang presensya niya. I was busy looking at this beautiful scenery in front of me. It was truly captivating.“Napakaganda. Napakaganda ng paglubog ng araw na hindi mo maiwasang malungkot,” kumunot ang noo niya sa sinabi ko.“Bakit naman ate? Malungkot ka ba ngayon?”I smiled dryly, “Malungkot dahil… we always tend to remember memories in good moments like this. Maganda o masalimuot man ang mga alaala. Malungkot dahil napakabilis ng oras at sa isang iglap lang ay ang mga ginagawa natin ngayon ay maging isang alaala na lamang.”“Eh bakit po naging malungkot iyon?”“Cause we can’t go back to that certain moment to feel that pure bliss and happiness again. People come and leave to leave a memory. You might not appreciat
My eyes darted to my phone. Roseanna’s calling again. I rolled my eyes and tapped the decline button. Hindi ko siya gustong makausap ngayon pero kilala ko si Roseanna. She wouldn’t even stopped until she could haunt me down. How did she even manage to enter our life that easily? Simula nung dumating siya ay wala na siyang ginawang tama. And here’s my dad who’s blinded by that woman. I’m just tapping the screen of my phone while looking outside. Binalot ko ang sarili ng kumot at umupo sa sofa. Hindi man lang ako makaramdam ng antok. I saw Wayde outside, talking with someone over the phone. Tanging ang glass panel lang ang naghihiwalay sa amin kaya kitang-kita ko siya sa labas. Bumuntong-hininga ako at sinubukang ipikit ang mga mata. Ilang segundo palang ang lumipas nang marinig ko ulit ang pag-ring ng cellphone ko. I gritted my teeth and didn’t even glanced at the caller’s name. Dahil alam kong iisang tao lang naman ang gagawa nun. “Where the hell are you?!" Gusto kong i-rolyo ang
Napangiwi ako nang makita ang puting damit ko na nagkulay pula. I'm washing the clothes but the stain won't go away. Naka-ilang lagay na ako ng sachet na panlaba pero hindi pa rin matanggal-tanggal iyon."Ano ba yan!" reklamo ko at inilapag ko ang damit sa bath tub at tinignan ang kamay ko. Nangungulubot na rin ang mga kamay ko sa pagbabad sa tubig ng matagal. The advertisement in the tv is a scam! Ang sabi nila'y mawawala ang stain sa damit kapag ginagamit yung brand nila. But it turns out scam."What the hell?" napalingon ako kay Wayde na kakapasok lang sa shower room.His eyes darted on the bathtub filled with water and my clothes. To the open sachets of laundry detergent that was scattered on the floor. Napadako rin ang tingin niya sa basang-basa ko na damit.Halang akong ngumiti sa kaniya at gustong ilublob ang sarili ko sa bath tub dahil sa kahihiyan. If only I could kick him out of the room for him not to see the mess I made."Uhh, I can explain." I bit my lower lip and actual
"What do you mean?" aniya habang ang mga mata'y nakatuon sa hawak ko na brush. This is frustrating as hell. Pa-urong sulong lang ang ginagawa ko at hindi ko pa alam kung tama. I sucked at this kind of chore. Ipagawa na sakin lahat basta wag lang talaga ‘to. "I mean, you just met me. Well, I thought your intimidating at first, but that was just at first so don't worry," pagkwekwento ko pa. Lumingon siya sa'kin, "Hmm, is it bad helping you?" Marahas akong umiling, "No! Don't misinterpret it ah, pero ito," tinuro ko ang nilalabhan namin. "These are all new to me. Someone like you helping me from the very first place. It was… new. It’s just unusual for me because I’m not used to seeing that value to those people that surrounded me before.” "I'm helping you because I want to, Celestia. Naninibago ka dahil hindi na ito ang dating nakagawian mo, and there's nothing wrong with it." Seryoso niyang saad. That made my heart flutter for a moment. "Alam kong ilang beses ko ng sinabi 'to sa
"Woah, your dues are hell." kumuha ako ng coco crunch habang binabasa ko ang mga schedules ni Wayde.Ipinatong ko ang isang paa ko sa upuan ko habang hawak-hawak ang isang folder.Minsan pa akong napapangiwi nang makitang fully loaded ang schedule niya bawat araw. Just how hardworking can he be?"That's why I need to double time.""You should hire two secretaries if necessary. I mean not just a concerned citizen speaking. The stocks are well distributed and I can see that your company is doing good in the past months.Sooner or later, you will need workers to work for you. And by that, it means that your work would be piled up because of that." sabi ko. Nakatingin pa rin ang mga mata sa binabasa.Inilapag ni Wayde ang reading glasses sa lamesa at sumandal sa upuan. "You're an analyst now, huh?"Napanguso ako. "Hindi kaya, pero it's better if you have two secretaries you know."May sumilay na ngiti sa labi ni Wayde at hinarap ako. "Would you be eligible, then?""Sorry, I'm too expensiv