Tinupi ko ang kahuli-hulihang damit ko at isinilid iyon sa maleta ko. Kakarampot nalang na mga gamit ang kailangan kong ayusin. Nilinis ko na rin ang kwarto ko at ibinalik sa dating posisyon ang ilang mga gamit roon. It took me hours to organize everything.Sa paglabas ko ng kwarto ay kaagad akong pumunta sa sala para hanapin si Wayde. Nakita ko siyang may ginagawa at nang makita ako ay kaagad niyang niligpit ang mga gamit niya.“Uhh, I’m done cleaning the room. Naibalik ko na rin ang yung mga bagay na ginamit ko noon sa kwarto mo.” Panimula ko.Umupo ako sa kaharap na sofa niya at kumuha ng isang throw pillow at niyakap iyon. Nanakit ang likod ko dahil sa magdamag na pagliligpit sa kwarto. Tumango si Wayde at pinagsiklop ang mga kamay. Silence invaded between us.“H-hey,” tawag ko kay Wayde nang hindi siya magsalita.He seems to be in a deep thought. His lips is forming into a thin line while frowning. Mukha siyang nakipag-argumento sa sarili niya. I was looking at him in confusion.
PrologueEscape“What?! You want me to marry that man?” napaawang ang bibig ko sa narinig. I can’t just marry a stranger! Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng mga ama ko para ipinagkanulo ako sa taong di ko kilala. I’m still not ready for it, heaven sake! I still want to venture out on many things. Wala pa nga akong napapatunayan.“Our decision is final, Celestia. Besides, he is a good man. I’m sure you can get along with him.” Wow! They are so sure na mabait ang mapapangasawa ko. Ni-hindi man lang nila pinaringgan ang magiging desisyon ko. That’s just pathetic.“What about my opinion, then?” lakas loob kong tanong sa kanila. I diverted my attention to my dad who was just quiet. “Ikaw, dad. Would you really approve of me marrying someone? To a person that I don’t have even feelings with?”“If that’s what’s best for you, then yes, Celestia. We still have a meeting to attend so if you excuse us, darling.”Hindi ako makapaniwalang tumingin sa mga ito. Dad tried to kiss my cheeks bu
Chapter 1Tinignan ko ang mga naka-impake kong gamit. It’s all completely set. Sinipat ko ang pambisig na relo at nakitang malapit na mag-alas dose ng hapon. I need to leave before Roseanna and my dad find out.I only have spare cash to bring. Lahat ng mga gamit na pwede akong ma-track ay iiwan ko rito sa kwarto ko. It’s the safest method I know for them not to track me. I also disconnected the GPS location in my phone just in case.“Sigurado kana ba sa desisyon mong ito, anak?” bumaling ako kay manang na kaka-pasok lang sa silid. I already told her my plan.“Hindi naman ako mawawala ng matagal, manang. I would be back, I promise.”“O siya, malaki ka naman na at alam kong babalik ka rin. Wala na akong magagawa sa pasya mo, basta ang maipapayo ko lang ay pag-isipan mo ang mga desisyon na gawin mo, anak. Mahirap ang buhay pero alam kong malalampasan mo lahat ng problema mo. Hindi ko ba talaga pwede malaman kung saan ka pupunta?” naglalambing na tanong niya sa’kin.Nakita ko ang dumaang
Chapter 2"Diego." "Ay ma'am, nasaan na po kayo? Kanina pa po kami naghihintay rito.""Pasensya na, I did some errands a while ago. Papunta na po ako diyan."Isinukbit ko sa balikat ang backpack at nagmamadaling lumabas ng bahay. Naglakad ako papunta sa bukana ng village hanggang sa makarating sa labas.Pumara agad ako ng taxi at agad sumakay. Naghihintay na ang mga minessage ko sa terminal upang ihatid ako sa destinasyon. Ilang minuto ang lumipas ay kaagad akong nakarating."I'm already here," Kausap ko si Diego sa cellphone.They are open for booking to drive you in a place you want to go. Hindi naman sila mahirap kontakin at maganda ang services nila. This was a rushed decision and somehow stupid. Pero kailangan ko ‘to."Nandito po kami sa may market place, ma'am. Iwawagayway ko po 'tong puting panyo ko para madali mo kaming mahanap.""Sige."Lumilinga pa ako habang hinahanap ang mga maghahatid sa akin. Maraming tao sa paligid kaya nahirapan ako ng kunti sa paghahanap kay Diego. T
Chapter 3Pasado alas-dos na ng madaling araw nang makarating kami sa destinasyon. Giniginaw na rin ako dahil sa malayong byahe at wala pa akong dala-dalang jacket."Ma'am, welcome to Punto Sierra. Sigurado 'hong magugustuhan niyo rito, ma'am. Mababait ang mga tao rito at madali mong mahihingan ng tulong." Tinulungan niya akong buhatin ang mga gamit ko. Napangiti ako nang makita si Buboy at Tasha na nakatulog sa sasakyan. Ginising naman kaagad ito ni Diego kaya naalimpungatan ang mga ito. "Salamat po talaga ng marami, Diego. May alam po ba kayong pansamantalang matutuluyan ko rito?" usisa ko sa kanya.It's dawn already and I don't want to disturb people in their sleep. Bukas na bukas rin ay maghahanap ako ng malilipatan para maghanap ng trabaho."Ay oo, ma'am! Kaso nandito kasi yung may-ari ma'am at ayaw po kasi nitong may babaeng kasama. Pero halika ma'am at subukan nating pakiusapan. Mabait naman si boss at matulungin." Diego said and lead the way.Binaybay namin ang matarik na da
Chapter 4"Do you think really think that a stay per day would cost ten thousand? It's just too much, Celestia. I assumed that you are born with a silver spoon your whole life. Kung nasa ibang tao ka ay baka pinagsamantalahan na ang mga sinabi mo."Naglalaro sa mga mata niya ang pagkamangha marahil ay dahil sa sinabi ko. He folded his arms while looking at me intently. What’s with his stare? Tila ba kinikilatis niya ang pagkatao ko."Sorry. This is my first time to actually do this kind of thing." Hindi pa ako nakaka-isang araw rito pero ramdam ko na ang hirap sa pag-intindi ng mga bagay-bagay. And I need to get used to it, slowly."I was trained to not care about those material things. Hindi kasi ako pinapayagang umalis ng basta-basta. Bantay-sarado ako ng daddy ko," I bit my lower lip to stop myself from crying. Naiiyak ako kapag binabalikan ang parteng iyon. I'm always the kind of person who gets easily emotional. I always cry for the smallest things."Hush, you don't have to say
Chapter 5“You’re not kidding me, aren’t you? Hindi naman siguro tayo sasakay diyan?” tanong ko kay Wayde habang tinuturo ang motorbike nito.“I’m not kidding, Celestia. This is the only way we could get there. Sanayin mo na ang sarili mo na puro mga motor lang ang masasakyan mo kung saan ka pumunta rito sa Punto Sierra. It’s either you take it or leave it.” He mumbled and shrugged his shoulders.Wayde leaned on his motorbike while he waited for my decision. Tinignan ko siya nang may pagdududa.“Hindi mo naman siguro ako ihuhulog di 'ba?” naniniguradong tanong ko. Hindi pa ako nakakasakay ng isang motor, honestly. It looks like one wrong turn and you fall. Tapos dagdagan pa at matarik ang daraanan namin patungong bayan.“Wala naman akong rason para ihulog ka di’ba? Don’t worry, sigurado akong mawiwili ka sa pagtingin sa mga paligid. It would be a fun experience if you’d try.” Napatango-tango ako.“Just be careful when you’re driving, matatakutin ako sa mga ganyan.” “Well… I can’t pro
Chapter 6- Friends “Ay ma’am para po yan sa paglalaba. Kapag po nahihirapan kayong magkusot ay pwede niyo po itong gamiting alternatibo.” Oh. So that’s why. Naglalaba ako pero palaging washing machine ang gamit ko. Mukhang marami pa akong kailangang sauluhin at alamin kung ano ang mga gamit ng mga bagay-bagay. “Sige po, pabili po ng dalawa.” I would give the other one to Wayde if ever. Gusto kong matutunan kahit papaano ang mga gawaing bahay. Growing under lavish lifestyle was fulfilling, yes. Pero iba pa rin ang maging responsable sa mga bagay na meron ka. And it made me somehow ignorant for not knowing a lot of things about simple works. Whenever I went to different stalls, I always find something cute or likely souvenir. Hindi ko rin maiwasang bilhin ang mga 'yun kahit kailangan kong magtipid ng pera. Gosh, brace yourself, Celestia. Marami na rin akong plastic na dala-dala at tapos ko na rin bilhin ang mga nasa listahan ko. My eyes immediately went to the crowd and find Wayde