Chapter 4

Chapter 4

"Do you think really think that a stay per day would cost ten thousand? It's just too much, Celestia. I assumed that you are born with a silver spoon your whole life. Kung nasa ibang tao ka ay baka pinagsamantalahan na ang mga sinabi mo."

Naglalaro sa mga mata niya ang pagkamangha marahil ay dahil sa sinabi ko. He folded his arms while looking at me intently. What’s with his stare? Tila ba kinikilatis niya ang pagkatao ko.

"Sorry. This is my first time to actually do this kind of thing." Hindi pa ako nakaka-isang araw rito pero ramdam ko na ang hirap sa pag-intindi ng mga bagay-bagay. 

And I need to get used to it, slowly.

"I was trained to not care about those material things. Hindi kasi ako pinapayagang umalis ng basta-basta. Bantay-sarado ako ng daddy ko," I bit my lower lip to stop myself from crying. 

Naiiyak ako kapag binabalikan ang parteng iyon. I'm always the kind of person who gets easily emotional. I always cry for the smallest things.

"Hush, you don't have to say sorry for the things that are not beyond your control. Take the second room."

Tinulungan niya akong dalhin ang mga gamit ko dahil medyo mabibigat ang mga 'yun. I was shocked when I saw myself standing in front of his room I assume. And it was confirmed that out of all the doors in this house, ito lang yung mayroong bagong rug.

"Wayde, akala ko ba roon ang kwarto ko?" itinuro ko ang pinaka-unang silid. 

"Use it while I clean the first room. You'll be comfortable there and can sleep peacefully," napakurap-kurap ako sa sinabi niya. One minute ago, he refused to let me stay and now, he offered me his room. 

Should I believe in a miracle?

"T-Talaga? saan ka matutulog?" Hindi ko mapigilang humikab at nasaksihan niya iyon. He just chuckled lightly again and acted as if he didn't see me.

"This house has lots of room. Pumasok kana at baka magbago pa ang isip ko." Wayde leaned on the wall and folded his arms. Kaagad akong tumango at tumalikod.

Pinihit ko ang door knob at lumingon kay Wayde, "Salamat nga pala sa pagpapatuloy sa'kin rito sa silid mo. I would repay you if I would be able to find a job here." 

"Don't mention it. You're not the first person who went here to rest for the night. Take your rest now." Oh.

Kung ganun ay marami pala kaming ginagawang pa-upahan ang bahay niya kahit hindi na nito pinapatuluyan ang bahay. Mabait naman pala talaga si Wayde at sa una lang masungit.

"Goodnight, Wayde! Thank you! You're such a savior," malawak ko siyang nginitian at kinawayan.

"Night.”

 I'm so sleepy.

Nang mapasok ako sa kwarto ay kaagad kong binagsak ang sarili ko sa kama. Inilibot ko ang tingin sa silid ni Wayde at namamangha ako dahil mas masinop pa siya kaysa sa akin.

Organisadong-organisado nito ang mga gamit at walang kahit anong pumapalya sa pagtutupi ng mga damit. The room has a cozy vibes yet a manly atmosphere. 

I take off my shoes and didn't even take a half bath. Pagod na pagod ang katawan ko dahil sa byahe kanina. Pumaloob ako sa comforter at binalot ang sarili ko doon.

It smells so manly.

Napatingin ako sa labas at sumilip sa may bintana. So much had happened for today. This is my choice and I should take a stand for it. There's no turning back now.

It's also a time to explore myself.

 I let my thoughts drown me that I didn't even notice that I dozed off into a deep slumber.

***

I stretched out and stand up. The sun hasn't risen yet. Hinawi ko ang malaking kurtina na nasa silid at hinayaang pumasok ang liwanag. 

I want to witness the sunrise, today. Kaagad akong pumasok sa banyo at naligo. My supply won't last at kailangan kong pumunta sa kalapit na bayan para bumili ng mga kakailanganin. 

I used the shower room of Wayde. Kaagad na bumalot sa'kin ang malamig na tubig. The gushing water is so refreshing in my body.

When I finished, I immediately went outside and find Wayde. Nakita ko siya sa harap ng hardin na naghahanda ng pagkain. Tumunog ang tiyan ko dahil sa bagong niluto nito.

God, that looks so yummy.

Pero hindi naman gaanong kakapal ang mukha ko para maki-kain. Tumikhim ako para makuha niya ang atensyon ko. 

Tapos na rin ito maligo at pansin kong gustong-gusto niyang magsuot ng v-neck plain t-shirt. 

"Goodmorning," bati ko sa kaniya at umupo sa kalapit na stool chair. 

I squeezed my eyes shut to feel the freshness of the area. Sobrang tahimik. I could even hear the birds chirping and the smell of nature. 

Napamulat ako nang magsalita si Wayde, "Morning, come and join me. Alam kong hindi mo pa kabisado ang lugar rito para maghanap ng pagkain." 

Pagkasabi niyang yun ay kaagad akong tumayo at umupo sa kaharap ng lamesa. 

Napapantastikuhan tumingin si Wayde sa'kin at kaagad kong naramdaman ang pamumula ng pisngi.

Hindi naman halatang gutom na gutom kana, Celestia 'no?

"Slow down, you can eat whatever you want."

"Sorry, I was just really hungry," nahihiya kong amin. 

Hindi na sumagot si Wayde at umupo na rin sa kaharap na upuan ko. Breakfast while the sun is rising? Not bad.

Ngayon ko lamang nakita ang bulubundukin di-kalayuan. Napakagandang pagmasdan ang berdeng kapaligiran. Kumuha ako ng kanin at nilagay iyon sa plato ko.

We eat in silence. Ngayon ay susubukan kong pumunta sa bayan para bumili ng mga kakailanganin. Magpapasama nalang ako kina Buboy o Sasha roon.

"Malapit lang ba ang bayan rito?" tanong ko kay Wayde. Nag-angat siya ng tingin sa'kin bago sumagot.

"Aabutin kapa ng isang oras at kalahati bago makapunta sa bayan. Pero may mga habal-habal naman na maghahatid sayo 'run."

 "Ganu'n ba? Sige, magpapasama nalang ako kina Buboy mamaya."

"They still have classes now. Pupunta ako mamaya sa bayan, sumama ka nalang at ilista ang mga kakailanganin mo."”

“Sige, thank you so much for helping, Wayde.”

“Don’t thank me, this is not for free. You have to do me a favor.” He looks like a businessman saying those things. Kinuha ni Wayde ang tasa ng kape at sumimsim roon.

“What is it?”

“Be my assistant temporarily. Ayokong kumuha ng katulong and since you're here, you might be able to do the job. Like a worker, you could also get a salary and free accomodation.”

Pinag-isipan ko ang sinabi ni Wayde. Naghahanap palang naman ako ng trabaho at hindi ko rin kabisado ang lugar. I could do part time as his assistant. Hindi nama bago para sakin ang mga trabaho sa isang kompanya dahil ganun na ang trabaho niya noon paman.

Tumango ako sa kaniya, “deal, is there any paperworks that I could start to work?”

“Hindi ang mga papeles ang magiging kaharap mo, Celestia,” naglalaro sa mga mata niya ang aliw at pagkamangha. Why does I always see that expression from him?

“Ano ba dapat?” naguguluhang tanong ko.

Tinuro nito ang mga platong kina-inan nila kanina, “ Chores, Celestia. You will do the chores and start by washing the dishes.”

Napangiwi ako sa sinabi niya. Aaminin kong kunti lamang ang alam ko sa mga gawaing bahay dahil may gumagawa iyon para sa amin. 

I’m actually challenge sa trabahong ini-atas ni Wayde. It’s actually a good time to start being on my own and to be independent.

“Limitado… lang ang alam ko pagdating sa gawaing bahay, pwede mo ba akong turuan sa iba? Promise, I’m a fast learner.” I raised my right hand as a sign of promise.

“You’re a married woman, Celestia. You should start to know how to do simple chores.”

“I didn’t want to get married, Wayde. It’s my parents choice to arrange me,” matabang ang boses na sabi ko sa kaniya.

I really hate to bring up that topic again.

“Kaya ka nag-layas?” I looked at him with shocked.

“H-How did you know?”

“You said it last night. That you want to get away with it.” Oh. Nasabi ko na pala sa kaniya iyon.

“Ikaw? How would you feel if you knew that you’re going to get married to someone you don’t even have feelings for?” matagal siyang nakatungo bago sumagot.

“I would also get angry. They don’t have the right to do that to me unless I want to marry that woman.” Simpleng sagot ni Wayde.

Napabuntong-hininga ako at nagsimula ng ligpitin ang mga pinag-kainan. Wayde also helped to put the plates in the sink.

 Labis ang pag-iingat ko na hindi dumulas ang plato habang naghuhugas ng plato at baka makabasag ako ng wala sa oras.

Nang malagay ko na ang mga plato ko sa dish rack ay tumunog ang cellphone ko. I reached for it and saw hundreds of messages from Roseanna. Kaagad kong in-off iyon at bumalik sa ginagawa ko.

“Is running away from them really your only option?” Wayde asked politely.

Napatingin ako sa kaniya at nakita siyang nakasandal sa hamba ng pintuan. Humalukipkip ito habang tinitignan siya sa ginagawa.

“For now. I still can’t face those problems yet. It would only get more chaos if I add fuel to the fire,” pinunasan ko ang basang kamay bago humarap ulit sa kaniya. “I’m done. Ngayon kana ba pupunta sa bayan?”

“Yeah, hihintayin kita sa labas."