Kabanata 42

She came to a standstill and met my gaze, but she said nothing. Her look and scorching glare imply that she is trying to contain her anger.

Napangisi ako. Akala siguro niya ay madadaan niya ako sa pagmamaldita at pagsusungit niya. Dahan-dahan akong humakbang palapit sa kan'ya. Huling-huli ko ang pag-iba ng ekspresyon niya habang papalapit ako.

"S-sir, lalabas na nga po ako, d'yan!" utal niyang sabi. Turo niya pa ang maindoor.

Ang laki pa ng mga hakbang niya papunta roon. Nauna na nga siyang lumabas at iniwan ako. Ang bait naman pala niya kapag tinakot.

Hindi ko mapigilan ang matawa. Pero matapos ang sandaling tawa na 'yon ay malakas na buntong-hininga. Sa ngayon, nagawa ko pa ang tumawa, ewan na lang mamaya kung makakatawa pa ba ako.

Mabagal ang ginawa kong paghakbang palabas ng pinto. Ang bigat kasi ng katawan ko. Ang sikip ng pakiramdam ko. Utak ko nga parang sasabog na.

Halo-halo kasi ang nararamdaman ko. Excitement, kaba, tuwa. Pero mas nangingibabaw ang pangamba.

Pangamba na