Nagising ako na wala ang asawa ko sa tabi ko. Kahit pagod at antok pa rin ako, pinilit ko pa rin na bumangon. Sandali muna akong naligo at nag-ayos ng sarili.Sinilip ko rin muna ang mga bata sa kwarto nila. Inaasahan ko rin kasi na nando'n ang asawa ko. Iyon kasi ang lagi niyang ginagawa. Hindi niya kinaliligtaan na silipin muna ang mga bata bago bumaba o magpunta sa trabaho. Pero wala siya do'n. Mahimbing din ang tulog ng mga bata kaya hinayaan ko na lang. Total wala namang pasok dahil linggo ngayon. Saan na naman kaya nagpunta ang asawa kong 'yon? Napangiti ako. Iniisip ko kasi na may pa surprise na naman siya sa akin. Lagi kasi siyang gano'n. Sa isang buwan naming pagsasama bilang mag-asawa. Walang mintis ang pagpapakilig niya sa akin. Lagi niya akong sinusurpresa. Kahit ano na lang ang ginagawa, mapasaya lang ang umaga ko. Kaya malamang naghahanda na naman 'yon ng magpapakilig at magpapangiti sa akin. Hindi pa man ako tuluyang nakababa. Kita ko na sila Mama at Daddy na nag-uus
Hindi ko na nagawang magsalita pa. Sobrang nabigla ako sa naging turan niya. Talagang hindi ko inaasahan na gano'n ang magiging reaksyon niya sa pagtatanong ko. Oo naging mainit din ang pag-approach ko sa kanya. Sino ba ang hindi mag-iinit, wala akong alam kung bakit siya umalis? Hindi ko alam kung anong problema. Hindi ko alam kung bakit naglalasing na naman siya.Ang hirap intindihin. Bakit sa isang iglap lang ay nabago ang ugali niya? Nanatili na lang akong nakatayo at pinagmasdan siyang padabog na pumanhik.Hindi ko namalayan na pumatak na pala ang luha ko kasabay ng pabagsak na pagsara niya sa pinto ng aming kwarto.Nanghihina akong bumalik sa pagkakaupo pero ang mga mata ko nasa ikalawang palapag pa rin. Hoping na muling bumaba ang asawa ko at mag-sorry. Pero sumakit na lang ang leeg ko kakatingala sa taas. Talagang hindi na siya bumaba.Sumama pa lalo ang loob ko. Nakakalito. Ano ba 'tong nangyayari sa amin? Napasabunot na rin ako sa sariling buhok at nasapo ang mukha. Ano ba an
Hinarap niya ako. Bumakas ang lungkot sa mga mata niya. Ramdam ko rin na may gusto siyang sabihin, pero pinipigilan niya. "Danny, ano ba ang nangyayari? Alam ko. Ramdam ko na may gusto kang sabihin. Sabihin mo na, please," pakiusap ko. Sandali akong naghintay na magsalita siya pero sandaling titig lang ang ginawa niya at nag-iwas na naman ng tingin. "Bakit ka ba nagkakaganyan, Danny?" Napalakas ang paghikbi ko. "Hindi na kasi kita maintindihan. Please, naman Danny, ano ba ang problema?" Sa dami ng tanong ko. Ni isa wala akong nakuhang sagot. Kahit yata lumuha ako ng dugo sa harap niya talagang hindi niya sasabihin kung anong problema mayro'n siya. "Anong silbi ng pagsasama natin? Ang pagiging mag-asawa natin kung sinusolo mo rin naman ang lahat?" nanghihina kong sabi. Malungkot na tingin na may bakas ng galit ang nakikita ko sa mga mata niya. "You know what, Arrianne? I don't have time for this ..." tugon niya kalauan."Kailan ba, Danny? Kailan ka ba magkakaroon ng oras para kausap
DANNY POVHindi pa rin mawala sa isip ko ang mga binitawang salita ng asawa ko kagabi. Ang gago ko. Dahil kahit ang aluin siya ay hindi ko kayang gawin. Pakiramdam ko kasi hindi ko deserve na magmahal. Hindi ko siya deserve! Matamlay akong bumaba matapos maligo at magbihis. Inaasahan kong nasa baba na ang asawa ko at tahimik na naghahanda ng almusal para sa amin ng mga bata. Pero nadismaya ako nang hindi ko siya nadatnan doon. Hindi ko rin naririnig ang tawanan ng mga bata. Sumilip din ako sa hardin, baka sakaling nando'n sila pero wala rin. Nakapagtataka na sa ganitong kaaga ay wala ang asawa ko at wala rin ang mga bata. Ang tahimik ng mansyon. Kahit si Nanay ay hindi ko rin nakikita. Lahat yata sila ay iniiwasan na ako. Sa bagay, sino ba ang may gustong harapin ang tarantadong gaya ko.Pero kahit puro pasakit na lang ang binibigay ko sa asawa ko. Hindi pa rin kompleto ang araw ko kapag hindi ko nakikita ang maganda niyang mukha. 'Yon lang naman kasi ang kaya kong gawin sa ngayon.
Halos mawala sa balanse si Daddy nang marinig ang sinabi ko. Humakbang ako palapit sa kanya. Hawak ko na ang mga braso niya at matiim na tumitig sa kanya pero napapikit din ako kalaunan. Hindi ko kayang tumitig sa mga mata niya na ngayon ay nangingilid na rin ang mga luha. Hindi maipagkakaila na sobrang nasaktan siya narinig. Alam ko, bumalik sa alaala niya ang nangyari noon. Ang mga alaala kung paano kami nalugmok. Kung paano nabago ang buhay namin sa isang iglap lang. Pareho kaming nadurog noon, parehong nalugmok pero siya pinili ang bumangon at magpakatatag. Ako hindi ko magawa. Hindi ko kaya na kaagad na lang kalimutan ang nangyari. Ngayon, dahil sa nalaman ko, hindi ko na rin talaga alam kung kaya ko pa ba ulit bumangon. "Anong ikaw ang dahilan? Ano ba 'yang pinagsasabi mo, Danny," tanong niya matapos ang sandaling pananahimik.Yumuko ako. "Dad, sorry ... dahil wala akong kwenta! Ako ang tarantadong dahilan kung bakit nawala si Mommy at Agatha dahil sa kapabayaan ko kaya napaham
"Dennis, Daisy, 'wag masyadong lumayo, 'tsaka mag-iingat kayo," paalala ko sa kambal. Nagsitakbo na naman kasi palabas ng bahay. "Yes, po Mommy," magalang at sabay nilang tugon. Hindi kasi maperme sa loob ng bahay. Gusto nila laging maglaro sa labas, hindi na magsawa. Sabagay, ngayon lang kasi nila narasan ang makaapak ng damo, manghuli ng tutubi, at paruparo. Sana hindi na nila hahanap-hanapin ang buhay na nakasanayan nila noon. Limang buwan na rin mula nang dumating kami rito sa probinsya. Oo, bumalik ako sa lugar kung saan ako nagmula. Akala ko, matagal pa bago ako makabalik rito o kung bumalik man ako, bakasyon lang. Pero hindi kasi iyon ang nangyari. Dahil ang sinabi kong hindi susukuan ang asawa ko ay hindi ko natupad. Umalis ako dala ang kambal at ang baby ko sa tiyan pero hindi kami sa dating bahay namin tumutuloy.Iniwan namin ang bahay at ang tindahan kay Maribel. Pero kapag check-up ko. Doon kami tumutuloy. Malapit lang kasi ang dati naming tirahan sa syudad. Kaya lang nai
Tumayo ako at muling tinapunan ng matalim na tingin si Maribel na ngayon ay nakatayo na sa likuran ni Mama para magtago. Saka ko naman hinarap ang bwesitang nagpakulo ng dugo ko. "Ang lakas naman ng loob mo na magpakita sa akin matapos ng panlolokong ginawa mo!" may diin kong sabi.Nagngingitngit ang kalooban ko habang nakatingin kay Joel na ngayon ay wala na sa mukha ko ang tingin. Kun'di na sa tiyan ko."Ano ... sinong ..." Dahil sa pagtataka ay hindi niya magawang ibigkas ang salitang gusto niyang itanong.Talaga namang nakapagtataka itong nangyari sa akin. Matapos ba naman niya akong maloko, heto at nadali naman ako ng isang lalaking paasa lang din pala. "Wala kang karapatan na magtanong ng kahit na ano tungkol sa akin, Joel! Umalis ka ngayon din!" sikmat ko. Saka lamang siya nag-angat ng tingin nang marinig ang boses ko. Nagbabagang tingin ang pinukol ko sa kanya. Ang amo ng mukha niya ngunit hindi nawala ang bakas ng pagtataka. Napapikit ako sandali. Sinubukan kong ikalma ang
Hindi ko magawang sagutin kaagad ang tanong ni Daisy. Hindi ko rin napigil ang pagpatak ng luha na pinahid ko naman kaagad."Mga Anak," pumiyok ang boses ko pero pinilit kong 'wag madaig ng lungkot at tuluyang maiyak. Huminga ako ng malalim, kasabay ang pagpikit ng mga mata at pagyakap sa kanila."Lagi ninyong tandaan, kahit anong mangyari, Daddy niyo pa rin siya. 'Tsaka kahit naman sinaktan niya ako, hindi naman ako galit. May tampo. May inis pero mahal ko pa rin ang Daddy n'yo," mahinahon kong paliwanag.Mahigpit na yakap na lang ang tunog nila, kabasay ang paghihikab. "Sige na mga, Anak. Matulog na kayo." Kaagad na ngang humiga ang mga bata matapos nila akong e-kiss.Talagang mali ang inasal ko kanina. Dahil do'n, maraming tanong ang buo sa munting isip nila. Nang masiguro kong tulog na ang mga bata ay saka ko na sila iniwan. Matamlay akong lumabas ng kwarto."Tulog na ba ang mga bata?" kaagad na tanong ni Nanay nang datnan ko siyang mag-isa sa sala. Mukhang malalim na naman ang in