Basahin niyo po ang SOLDIER'S FIRST LOVE at THE DESIRE OF A CEO TAMING MY HUSBAND din po. Salamas!
AYEISHANAKANGITING sinalubong ako ni Kalei nang makapasok ako sa bahay ng mga Hernandez. Wala siyang pakialam kahit nandiyan si Jena. Kita ko nga nang hawakan niya sa kamay si Kalei pero kumawala siya. Late na ako nakarating dahil bigla raw na sinara saglit ang dinaanan namin dahil sa aksidente daw kagabi. Kakahanap ng driver ng shortcut papunta sa bahay ng mga Hernandez lalo tuloy akong na-late.Para sa akin, kasalanan naman ni Jena. Hindi niya sinabing doon sila matutulog. Ang alam ko aksi sa bahay nila ang handaan.“Si Halina po?”“Naku po, nandoon kila Lola niya. Iniwan ko kasi walang magbabantay sa kan’ya dito. Magiging abala ang mga tao dito dahil birthday ng Daddy mo,” pagpapaintindi ko.“Eh, p’wede ko naman po siyang laruin, Miss Asha. Wala tuloy akong kalaro ngayon.” Bahagya pa siyang nalungkot.Ilang araw na rin kasi niyang hindi nakakalaro si Halina dahil piniling ikulong ni Jena si Kalei. Siguro, kung alam ko lang na hindi niya anak si Kalei, baka may nagawa na ako nitong
AYEISHALAKING pasalamat ko nang hindi ako utusan sa may sala at komedor. Marami nang bisita si King at halos mga kamag-anak nga lang nila at mga kaibigan niya. Napahawak ako sa likod ko nang sumakit iyon. Ngayon lang yata ako nakahugas nang napakarami. Nasa labas kasi ‘yong isang kasambahay at naghihintay nang p’wedeng iutos sa kan’ya habang si Diding ay pabalik-balik sa komedor para ihatid ang mga pagkaing naubos na sa hapag.“Okay ka lang diyan? Tutulong na ako mamaya. Mukhang halos tapos na kumain. Nasa pool na ang ibang bisita para mag-inuman.”“Kaya pa po para sa pera,” biro ko.“Bilib din ako sa ‘yo. Kagandang babae tapos hindi maarte sa trabaho.”Ngumiti na lang ako sa kan’ya.Pinalitan na nga ako ni Diding nang bumalik siya. Pinagpapahinga na niya ako samantalang parehas lang naman kaming pagod. Hindi ako umalis sa tabi niya, tinulungan ko pa rin siya. Alas nuebe na kami nakaupo ni Diding. Ang isang kasamabahay naman ay naglilinis sa kusina dahil hindi naman daw siya gaanon
AYEISHA “SAAN ang punta natin?” tanong ko kay King nang mapansing sa HGC niya ako dinala. At mula sa baba, dinig ko ang tunog ng helicopter. Guard lamang yata ang naroon kaya walang ibang nakakakita sa amin. “As I said, itatanan kita, Asha.” Baling niya sa akin. Sunod-sunod naman ang paglunok ko. ‘Sana noon pa!’ ani ko sa isipan ko. Sinuggest ko rin ‘yan sa kan’ya noon, pero noon, wala kong narinig kung hindi ang, ‘Pakakasalan ko pa rin si Jena.’ “Itatanan mo ako gayong may asawa ka?” Napatingin sa akin si King. Mukhang may mali sa boses ko. Baka mahalata niyang hindi na si Asha ang kasama niya. “Nag-usap na tayo tungkol dito, Asha. Gumagawa naman na ako nang paraan para mapadali ang annulment namin ni Jena.” “Ano ka ngayon,” mahinang sabi ko na hindi nakaligtas sa kan’ya. “What did you say?” “Wala, King. Sige na, itanan mo na ako. Oras na may kasuhang magaganap, hindi ako p’wedeng madamay. May Halinang umaasa sa akin.” Natigilan ako nang maalala si Kalei. “Ah, may Kalei di
AYEISHATINANGGAL ko ang kamay ni King nang maramdaman ang yakap niya nang mahigpit. Sobrang antok ko pa nang mga sandaling iyon. Muli ko ba namag hinahawakan ang kamay niya nang iyakap niya ulit sa beywang ko.Nakapikit pa rin ako habang nagtatanggal niyon. Kanina hinayaan niyang tanggalin ko, pero ngayon hindi na."King!" Biglang mulat ako nang bigla siyang pumatong sa akin."Alam mo ba kung anong oras na?"Napalinga ako. Maliwanag na pala. Pero dahil sa blinds, madilim pa rin ang sa silid na inuukopa namin."A-anong oras na ba?" ani ko naman. "10am! Sabi ko, gisingin mo ako kanina!"Tinampal ko ang pisngi niya bigla dahil ang taas ng boses niya. "Naghihilik ka na kaya hindi kita ginising. Saka, hindi mo nga naramdaman ang pagtabi ko kagabi, magpapagising ka pa?""Paano 'yan?" aniyang parang bata.God! Hindi talaga siya ganito sa akin noon. Never siyang nagpapabebe dahil ako ang laging nagpapabebe sa kan'ya! Anyways, ang guwapo niya pa rin kahit na nagpapabebe siya."Anong paano
AYEISHA NAPATIGIL ako saglit nang hawakan ni King ang laylayan ng suot kong damit. Tinulungan ko siyang tanggalin iyon maging ang bra ko. Sinunod niyang tanggalin ang suot kong cycling. Wala pa naman akong suot na underwear noon dahil wala nga akong dalang gamit kagabi. Mabilis ding hinubad niya ang sarliling damit at tinira ang brief niya. Kita ko tuloy ang kaibigan niyang parang gusto nang kumawala. Muli siyang nahiga at iginiya ako sa ibabaw niya ulit. Wala na akong saplot sa baba kaya napaungol ako nang maupo sa kan’ya. Talagang sumakto ang kan’ya sa aking bukana. “Damn!” aniya nang damhin ang dalawang umbok ko na dibdib ko. Sinamahan pa niya ng pisil at gigil kaya napaungol ako. Sinabayan ko iyon nang pag-indayog ng katawan ko. “Sh*t!” aniya nang mapatingin ako sa kisame. Wala pa ang alaga niya pero parang nawawala na ako sa sarili ko. Namamasa na ang aking kaselanan noon na kumikiskis sa kan’yang brief. Parang mas masarap kung alaga niya ang kumikiskis doon kaya tumigil ak
AYEISHA TUMIGIL ako nang makalayo ako sa malaking bahay nila King para magpahinga. Inilinga ko ang aking paningin at naghanap ng daan palabas. Bakit kasi nagkukulong ako sa silid niya kanina? Ayan tuloy, wala akong kaalam-alam dito. Gabi pa, ang hirap makita dahil dikit-dikit ang mga puno. Muli akong nagpatuloy sa paglalakad mayamaya. Nang makakita ako ng babaeng naglalakad, binilisan ko para maabutan siya. Siya lang an maaring mapagtanungan ko. Hindi ako kilala dito pero sana maging mabait sila sa akin. Wala akong mahingan ng tulong ngayon. “Ate! Sandali po!” Tumigil naman ang babae at lumingon sa akin. May ilaw na sa bahaging iyon. “Ano ‘yon?” aniya. Bahagya kong iniwas ang pisngi kong walang takip. Naiwan ko din ang scarf sa bahay nila King pati ang telepono. “Saan po ba ang palabas dito?” “Ah, ‘yon lang ba?” May tinuro siya kapagkuwan. “Baybayin mo lang ‘yan. Pagdating sa labas kanan ka, may makikita kang guard doon. ‘Wag ka sa kaliwa, huh. Dead end na kasi ‘yon.” Ngumit
AYEISHA "GOD, AYEISHA!" Hindi naiwasang sabihin ni Tita Laura nang marinig ang sinabi ni Daddy na naaksidente ako araw mismo ng kasal ng anak niya. "Kaya pala wala ka nang araw na 'yon, anak." “O-opo.” Bahagyang kumikirot ang dibdib ko nang maalala iyon. Nakita ni Mommy ang pagkapa ko sa dibdib ko kaya hinawakan niya ang aking kamay. “Bakit mo ba kasi naisipang umalis nang araw na iyon?” “H-ho?” Tumingin ako kay Daddy at Mommy. “Nasaktan–” “Thart?” pigil ni Mommy kay Daddy. “Hanggang diyan lang muna siguro, Laura. Kakabalik lang nang alaala niya kasi. Okay lang ba kung sa susunod na natin pag-usapan? Kumain na lang muna siguro tayo.” Sumang-ayon naman ang mag-asawang Hernandez sa sinabi ni Mommy. Tumingin sa akin si Mommy at ngumiti. Alam kong pinigilan ni Mommy dahil baka maungkat ang nangyari ngayon sa amin ng anak ni Tita. Fresh pa at alam niyang dama ko pa rin ang sakit. Pabalik na sila Theron at dalawang bata kaya hindi na muna namin pinag-usapan ang nangyari. Pero pam
AYEISHA HALATA sa mukha ko ang panlulumo nang makauwi sa bahay. Hindi ko man lang nakita ngayon si Kalei. Hindi ko man lang nakumusta kung okay lang ba siya. Kung gaano ba kasakit ang nararanasan niya ngayon dahil sa aksidente. Hindi man lang masagot ang mga katanungan ko kaya naiinis ako. Niyakap ko na lang nang mahigpit si Halina nang madatnang natutulog siya sa silid niya. Nakangiting yumakap lang din siya sa akin nang mamulatan ako pero natulog din ulit. Napatingin ako sa pintuan nang bumukas iyon. Mukhang nag-aalala ni Mommy ang iniluwa no’n. “Nasabi ni Manang na dumating ka daw. Okay ka lang ba, anak?” Dahan-dahan akong umalis sa tabi ni Halina at tumayo. Napasinghap si Mommy nang bigla ko siyang niyakap. Humagulhol din ako kaya lalo siyang nag-alala. “Hey, ano bang nangyari? ‘Wag mo nga akong pinag-aalala, anak,” ani ni Mommy nang bumitaw siya. “S-si Kalei po…” “A-anong nangyari kay Kalei, anak?” “Nasa ospital po siya ngayon dahil sa akin.” “Ano?!” Muli akong nap