Chapter 37

Hirap na hirap siyang huminga habang umiiyak. Nakaluhod siya ng mga oras na iyon sa isang malamig na sahig.

Tiningala niya ang taong nasa kanyang harapan. Lalaki ito ngunit blurred ang mukha nito at hindi niya mamukhaan kung sino ito. Nakasuot ito kulay blue na slacks at nakasuot ito ng polo- shirt na kulay puti at nakasuot ito ng balat na sapatos na may dalawang bakal na nakakorteng square na nasa harap ng sapatos nito.

"Please, let him live." Umiiyak na sambit niya at patuloy ang pag- agos ng mga luha niya sa mata. Nakatitig siya sa sahig at kitang- kita niya ang mga pagpatak ng kanyang luha. Hindi lang isa kundi madaming patak na ang nasa sahig.

Ramdam na ramdam niya ang sakit sa kanyang dibdib habang nagmamakaawa siya rito.

Minsan pa ay tumingala siya rito.

"Please, I am begging. Let him live..."

BIGLA siyang napabalikwas ng bangon. Hawak- hawak ang kanyang dibdib. Panaginip lang pala, bulong niya sa kanyang isip.

Panaginip lang pala pero nagising siyang naghahabol ng kanyang hi