Share
CHAPTER 29: REJECTED
Kainan time na at tuluyan na ngang lumubog ang araw. Sobrang sinulit ni Irene ang pagkakaroon ng pagkakataon na makapunta rito sa resort.
Ako naman, nakatanga pa rin. Hindi ko alam ang dapat kong maging reaksyon sa sinabi sa akin ni Ynigo kanina matapos naming humiling.
I am so touched to know that he had wished the woman he loves, which is me, the fulfillment of being granted a wish.
Ang kahilingan ko naman ay para rin sa kaniya. Kailangan munang maghilom ng mga sugat ko para mas maging matatag ako sa mga mangyayari pa sa amin.
I don't want my wounds to be a hindrance for me to give importance to those people whom I want to give my full love. Gusto kong makuntento sa buhay na mayroon ako ngunit hindi naman iyon mangyayari kong may bakas pa rin ng nakaraan ang puso ko.
I
Related chapters
Baleleng CHAPTER 30: DEATH THREAT
Paulo invited me for a coffee date and I accepted it in one condition, hindi niya na ako guguluhin. Hindi ko alam kung tutupad ba siya sa usapan pero wala na akong pakialam!Gaya ng sinabi ko, binigyan lang ako ni Ynigo ng isang linggo para makumpirma ang nararamdaman ko para sa kaniya. Ayaw kong biguin si Ynigo. Kapag hinayaan ko rin si Paulo na gumawa ng aksyon para mapabalik ako sa kaniya, mas lalo lang akong maguguluhan.Mas lalo kong hindi mapi-figure out kung ano ba ang mayroon sa nararamdaman ko kay Romualdez."Paulo, hindi ko alam kung kilala na kita pero base sa mga nakita ko tungkol sa iyo, mabuti ka. Sabi nila, bata pa lang, magkakakilala na tayo. Can we be just friends and no more than that?" I am sincere asking him that thing. Ayaw ko naman siyang masaktan at pagkakaibigan lang talaga ang kaya kong ibigay sa ngayon. I mean, para sa kaniya."Alam ko ang iniisip mo, Didi." Hayan, tinawag niya na
Baleleng CHAPTER 31: MEANING OF LOVE
I am worried. I am really worried, for Joycelyn had never been like this before. Grabe siya kung magwalwal ngayong gabi. What I mean is, yes, we partied a lot but not like this. Sobrang inangkin niya nga talaga ang dance floor.May mga manyak na dinidikitan siya at ako mismo ang nagpapaalis sa kanila. Hindi na nga ata namamalayan ni Joyce na may nangbabastos na sa kaniya.Kung alam niya iyon, sigurado akong mapapatay niya ang kung sino mang lalaki na iyon."Hindi ba natin pipigilan si Joyce?" alalang tanong ni Niña. Paano naman namin pipigilan ang kaibigan namin?Kami ang nagdala sa kaniya rito tapos pipigilan namin siya sa gusto niya?"Hayaan na muna natin. Basta huwag lang nating aalisin ang mga mata natin sa kaniya. Ang dami pa namang lalaki na dito hinahanap ang paparausan nila."Nanatili kami ni Niña sa bar counter. Inom kami nang inom. Mukhang kami pa a
Baleleng CHAPTER 32: FAITH
I heard a knock.Napaangat ako ng tingin at nagkusot ng aking mata. Napahikab din ako at napatingin sa wristwatch ko. Alas-onse pasado na. Gaano katagal akong nakatulog at bakit may kumot pa?Feel na feel ang pagiging batugang CEO, girl?"Pasok," sabi ko naman. Ang aga-aga—I mean, ano kaya ang sinadya ng kung sino man dito ngayon sa opisina ko? Si Joycelyn lang naman ang nag-aabalang bisitahin ako rito sa tore ko."Good morning, Ma'am Denice." The woman wearing a corporate attire, just like what I am wearing, smiled at me. I smiled back.Ngayon ko lang siya nakita sa kumpanyang ito at wala siyang ID na suot. Hindi naman sa wala akong pakialam sa mga empleyado. Hindi ko sila kilalang lahat pero namumukhaan ko naman kaagad kung sakaling nakakasalubong ko."Sorry po, naistorbo ko po ata kayo," aniya."No, no, no," sabi ko. "May kailangan ka ba? Pa
Baleleng CHAPTER 33: BLAME
I have done enough for today. Sobrang sakit na ng puso ko. Akala ko, magaling na ako. Akala ko lang pala iyon. Akala ko, okay na ang lahat. Umpisa pa lang pala iyon. Hindi ko inaasahang mangyayari ito.Gusto kong paniwalain ang sarili ko na ano mang oras ay magigising din ako sa bangungot na ito pero ako mismo, hindi matulungan ang sarili ko. I am an irresposible person! Hindi na ako matuto-tuto.Parang paulit-ulit lang naman. Iba-iba nga lang ang sitwasyon. Lagi na naman ako nasasaktan ah? Eh, bakit hindi pa rin ako masanay-sanay?"D-Denice---"Pinunasan ko kaagad ang luha sa aking pisngi nang marinig kong tinawag ni Ate Dorine ang pangalan ko. Tumayo rin siya sa kama at agad ko siyang inalalayan.Hindi ko siya sinisigawan o pinapakitaan man lang ng kaunting galit ko kahit na sumasalungat na ang puso ko sa ginagawa at pinapakita ko ngayon. May karapatan akong magalit pero, paano ako magagalit sa taong laging nasa tabi ko tuwing may problema ako?
Baleleng CHAPTER 34: IF I WERE A BOY
Hiinatid ko si Ate Dorine sa condo ko. Nagpaalam ako sa kaniya na kukunin ko muna ang iilang mga gamit niya pati na gamit ko na nandoon sa bahay."Tawagan mo ako kung magkaroon ng problema, ah?" bilin ko sa kaniya saka siya niyakap. "I will answer your call, anytime, anywhere.""Salamat, Denice," aniya. "You are a bitch, but you are my angel."Humalakhak ako. "No problem, Ate. I can build myself as a bitch and an angel, at the same time."Kahit na anong paliwanag ko sa sarili kong utak na kailangan kong kalimutan ang nagawang kasalanan ni Ate Dorine sa akin, paulit-ulit lang itong bumabalik.She betrayed me! Ynigo is also a traitor.Naisip ko na, paano kaya kung ibang lalaki at hindi si Oliver ang nakabuntis kay Ate? Matatanggap ko kaya? Mas magiging madali ba ang lahat ng bagay para sa akin?Walang ganang pumasok ako ng bahay. Iniwan kong nakabukas lang a
Baleleng CHAPTER 35: INDEPENDENCE
Tulog na tulog si Ate Dorine nang maabutan ko siya sa condominium unit ko. Naabutan ko rin ang mga food stock ko na plastik na lang ang natira.Nakakita pa ako ng coke at bigla kong naisip na sinamahan niya ng capsule ang pag-inom niyon pero naalala kong marunong tumupad sa pangako ang Ate ko. Bago ko siya ihatid dito, nangako siyang hindi na siya gagawa ng kahit ano pang hakbang na maaaring makaapekto sa batang dinadala niya.Sobrang swerte ng magiging anak ni Ate, may maganda siyang tita—este, may mabuti siyang nanay. Maaaring muntikan nang manganib ang buhay niya dahil sa sarili niyang ina, pero, sigurado akong hindi niya iyon sinasadya. Hindi talaga iyon sinasadya ni Ate.Kailangan ko ring tanggapin na gwapo ang tatay niya. Wala akong ibang pagpipilian kung hindi ang maging masaya para sa bubuuin nilang pamilya.Tutal, wala na naman talaga kami ni Oliver. Medyo matagal na panahon na rin noong man
Baleleng CHAPTER 36: BONDED BY HEART
Byaheng walang humpay.Pakiramdam ko, tatlong araw na akong nandito sa bus. Buti na lang, may nadaraanan kaming bus stops kaya nagagawa ko pang maligo kahit papaano.Maling ideya na hindi ako nakapagdala ng damit ko. Binili ko pa tuloy ang damit ng isa sa mga pasahero. Wala naman kasing binibentang damit sa gasoline stations.It has been more than 12 hours. Dead battery na rin ang cellphone ko. Wala akong dala kahit charger man lang. Sixty thousand cash lang. Hilong-hilo na ako. Hindi pa naman ako sanay sa mahabang byahe!"Kuya, puwedeng ibaba niyo na lang ako rito?" tanong ko sa kundoktor. Hindi ko na talaga kaya at baka masukahan ko pa itong bus."Malapit na naman po tayo sa daungan," aniya."Okay lang po. Bababa na po ako."Inihinto ng drayber ang bus sa isang gilid. Nakahinga ako nang maluwag pero hindi ko na napigilan ang pagduwal. Mas lalong bu
Baleleng CHAPTER 37: FAMILY
"Maayong buntag, Cebu!" sigaw ko. Kakagising ko lang. Sariwang hangin na kaagad ang dumampi sa balat at pang-amoy ko.Limang buwan na ang nakakalipas. Limang buwan na simula nang lisanin ko ang mundong kinagisnan ko. Pero, hindi ko pa rin iniiwan ang propesyon na matagal ko nang minamahal.Fashion. Journalism."Ganda naman ng gising ng alarm clock namin," puna ni Nanay Luz. Sa ikalawang araw ko rito, sinabi niyang Nanay na lang daw ang itawag ko sa kaniya kaysa Ale."Mas maganda pa po ako kaysa sa gising ko," pagmamayabang ko na naman. I used to smile and boast like this since I came here.Natuto akong kontrolin ang sarili ko. Napatawad ko ang mga taong nakagawa ng pagkakamali sa akin kahit na hindi man lang nakakarinig ng pasensya sa kanila.Manang Lorna told me last 2 months that Ate Dorine safely delivered my nephew named Mond. Hindi ko alam kung bakit naisipan
Latest chapter
