My eyes didn't leave his. Later, the edge of my lips lifted. I even cocked my head to the side to let him know that he was absolutely idiotic."Dream on, Zachary," I spat.Kung iniisip niya na matatakot o kakabahan ako sa kaniya, nagkakamali siya. Matagal nang nawala ang takot ko mula nang patayin nila ang anak ko. I would even be willing to drag myself to hell at this very moment just to strike a deal with evil.Gano'n ko sila kinamumuhian. Gano'n ko siya pinandidirihan.Mabilis na umigting ang panga niya. "You are bearing my child," he reminded me."Let me rephrase it, professor," I said mockingly. "You're just a donor, a sperm donor to be exact."Halos pumutok ang mga ugat niya sa leeg dahil sa galit."Matres ko, desisyon ko. Put that in your mindless shithole, Zachary." I turned my back against him.Muli sana akong papasok sa kotse ko nang pigilan na naman niya ako. Ramdam ko ang gigil niya sa pupulsuhan ko. Halos hindi na nakalma ang nakaigting niyang panga habang nakaharap sa ak
"Impressive." I chuckled dryly. "As far as I know, Zachary, I am doing all of this shit because of the things you did to me.""Is it your ego talking? Hindi mo matanggap na ikakasal ako sa kapatid mo?" he said mockingly. "You even stoop this low to ruin us?" Disgust was evident on his face. Wala sa sarili akong napatitig sa kaniya. Hindi ko akalain na talagang ibang tao ang nakarelasyon ko noon. He used to be compassionate and thoughtful in his speech, but it turned out he was the opposite of all that.How dare he say that in front of me?Bago pa man bumagsak ang namumuo kong luha ay tinalikuran ko siya. Pakiramdam ko ay sasabog ako sa galit at sama ng loob. May parte sa puso ko na nasasaktan, hindi para sa sarili ko kundi sa nawala kong anak. Hindi ko matanggap na para bang ipinararating niya na napakababaw ng rason ko para gumanti sa kaniya—sa kanila—dahil lang sa pinatay nila ang anak ko. Nanginginig kong nilakad ang daan palabas ng bahay. Tila bigla akong naubusan ng lakas sa ha
Sa lahat ng mga plano ko, wala roon ang kumain kasabay ang taong kinamumuhian ko. Kaya naman kahit ilang beses kong lunukin ang pagkaing isinusubo ko, pakiramdam ko ay hindi iyon umaabot sa tiyan ko. On the contrary, I felt like I was going to puke seeing Zachary talk and smile with Nanay Victoria. "Kumusta naman ang trabaho mo, hijo? Nakakapahinga ka pa ba? Eh, baka naman mamaya nakakalimutan mo ng kumain, ha? Naku! Masama sa katawan ang pagpapalipas ng gutom," ani ng ginang. I stopped chewing when I heard that. I simply peeked at Zachary from my side, and from a happy face, it turned serious for a moment. Maybe if we weren't facing Nanay Victoria, I would have smirked at the old woman's question. Isang tipid na ngiti ang pinakawalan niya. "Naka-leave po ako ngayon, Nay," tugon niya, naramdaman ko ang paglipat ng kaniyang paningin sa akin. "Aasikasuhin ko muna po ang asawa ko." Hindi ko na napigilan ang mapangiwi. Ang galing niya talagang magsinungaling at magpaikot ng tao. Expert
Zachary was nowhere to be found when I woke up. I knew he wouldn't stay with me every day, but I didn't think that I wouldn't see his face the next morning either. Anyway, I'm just thankful for that. Saglit akong nag-inat at natagilan nang makita ang kuting na pumapasok sa loob ng isa sa mga paper bag na nakalagay sa sahig. Kumunot ang noo ko. Pamilyar sa akin ang tatak ng bawat isa kaya naman alam kong mga damit, under wear, at kung ano pang personal na gamit ang laman ng mga iyon. Napalingon ako sa night stand nang may mag-vibrate roon at nakita ang isang smart phone. Agad ko naman iyong kinuha at pinindot ang message notification na nakabungad sa screen. You can use this phone temporarily. Message me if you need anything else, and please drink your milk. Isang irap ang pinakawalan ko at isinara ang thread ng mensahe ni Zachary. Itinipa ko ang numero ni Aireen at tinawagan habang isa-isang tinitingnan ang laman ng mga paper bag, naghahanap ng pupwedeng suotin ngayong araw. Wala pa
Hindi ko na masundan ang mga nangyayari. Mabilis na inasikaso ng veterinarian si Angel nang dumating kami. May mga itinanong siya sa akin na hindi ko na rin alam kung paano ko nagawang sagutin. I was lost. Nakatuon lang ang atensyon ko kay Angel habang chine-check siya ng mga nakapaligid sa kaniya.Ramdam ko ang mga luha ko na walang tigil sa pagtulo. Nanginginig ang mga kamay ko at nananakit na rin ang dibdib ko sa lakas ng kabog niyon. Kung hindi nakaalalay si Zachary sa gilid ko ay baka kanina pa akong bumagsak sa sahig."Everything will be okay."I don't know how many times he has whispered that. As much as I wanted to believe, I couldn't. Not because I don't want Angel to be well, but because I am terrified. Seeing her fight for her life broke my heart. Although she was new in my life, she still held a significant amount of importance for me, and I became attached to her.A few minutes later, Zachary and I were sitting on the sofa. Angel is now undergoing an operation because the
I stared at him, then slowly licked my lower lip. "I don't know whether to laugh or be annoyed by your stupidity, Zachary," I stated and stepped back."Is what I did really hurt your ego that much, Atasha?" he asked, the frustration in his eyes faded.What? Ego?I scoffed. "Ego ko ba talaga ang natatapakan dito? Sino ba 'tong naghahabol sa anak ko dahil alam niyang mahihirapan siyang makabuo sa fiance niya?" My eyes scanned him from head to toe, definitely telling him that I'm disgusted and pissed. "Ikaw, Zachary? Hindi na ba makayanan ng pagkalalaki mo na lunukin lahat para lang makuha ang gusto mo? Unti-unti ka na bang nababaliw?" I chuckled mockingly.Mabilis na umigting ang panga niya. I know I hit him with my words. Malinaw na malinaw ang pagtitimpi sa mukha niya ngayon."Aren't we just the same? Aren't you also desperate for revenge because I will marry your sister? You ruined my name, you ruined our marriage, and you ruined your father's image. Your ego ate you up so much that
I'm not sure how long it was before I realized I had slept off; I didn't even notice it until a gentle touch on my hair roused me from my nap. I purred and opened my eyes gradually. I was a little taken aback when Zachary's face emerged in front of me."Good morning," he said softly, although his demeanor was still strong due to his rugged features.My forehead furrowed when I caught a whiff of smoke. I ignored him and roamed my eyes, searching for that smell, but I found none. My attention went to him again when he got up from the bed."I have already prepared your grilled chicken intestines," he said.Hindi ako umimik. Natuon lang sa kaniyang pisngi ang paningin ko nang makakita ng kung anong kulay itim doon. Mayamaya pa ay napaawang ang bibig ko nang itinaas niya ang laylayan ng kaniyang damit at ipinunas sa kaniyang mukha—marahil ay napansin niya ang paninitig ko. Tumambad tuloy sa akin ang impis at medyo maskulado niyang tiyan na mayroon pang panaka-nakang pawis. Napaiwas ako ng
For the majority of the day, Zachary didn't talk to me. He continued to ignore me, but he did manage to make me some food. Nanay Victoria even caught on to that and kept asking both of us. Zachary remained silent, so I simply stated that I was feeling unwell.It's already noon, and like always, I am here in my room. Pakiramdam ko nga ay nadagdagan ang timbang ko sa mga nagdaang araw dahil tanging kain at pahinga lang ang ginagawa ko. Paminsan-minsan din akong tumatawag kay Aireen para mangumusta tungkol sa magaling kong pamilya. So far, everything was going according to plan.Napaangat ako ng tingin sa pintuan nang may kumatok doon. "Atasha? Hija, gising ka ba?" Boses iyon ni Nanay Victoria.Agad naman akong bumangon at umayos ng upo. "Opo. Pasok po kayo." Marahang bumukas ang pinto at isang ngiti ang ibinigay niya sa akin nang magtama ang paningin naming dalawa. "Nakaaabala ba ako?" usisa niya."Hindi naman po. Pinatutulog ko lang po ang kuting."Muli naman siyang ngumiti at saka nag