I'm in a good mood the next morning. May mga designs na akong naaprubahan at ngayon ay magkakaroon ng meeting for the final furnishing of details. Wearing a classy pink corporate attire, my hair is in tucked in a high ponytail, jewelries on point, I felt so good."Good morning!" bati ko kay Gina nang makarating ako sa desk namin. "Binilhan kita ng food. Nag-breakfast ka na?""Ayun, sakto, nagugutom na ako," aniya at nahihiyang humalakhak pagkatapos. "Maganda yata umaga mo, Zoe?"Nagkibit ako nang balikat. Hindi ko rin alam eksakto kung bakit pero pakiramdam ko isa sa dahilan ay si Sarah. Kagabi na-realize ko kung gaano naging okay ang lahat. Nagkasakitan kami ni Jeremy, naghiwalay, pero iyon yung point ng buhay namin na talagang nagpaganda ng buhay ng bawat isa.We both became successful. Siguro hindi talaga maganda yung relationship namin noon para sa isa't isa.At ngayon na-realize ko na ayos na ako roon. He's got Sarah now and I am also happy. Maybe it's time to face it all then mo
"So, you're planning to have an outdoor bar area that is a bit different from the usual bar themes?"Napairap ako nang ulitin ni Jeremy ang sinabi ko. Nakatayo ako at nagpe-present sa harap ng team tungkol sa bago kong plano na gustong idagdag para sa hotel and resorts."Inulit mo lang ang sinabi ko, Mr. Gray," napipikon na sabi ko at muling hinarap ang ibang mga tao roon na tila nagulat sa pabalang kong sagot sa boss nila. "So, as I was saying..."Seryoso ako buong durasyon ng meeting. Wala ako sa mood makipagbangayan o asaran pa sa iba. Mabuti na lang at seryoso din naman ang mga engineers, architects, at designers na ka-meeting namin today. Parang walang gustong mag-aksaya ng oras dahil abala sila lahat."Meeting adjourned." Kinuha ko na ang mga gamit ko at umambang lalabas nang magsalita siyang muli. "Except you, Miss Morgan."Napairap ako sa ere. Bwisit!Makahulugang tingin ang pinukol sa akin ng mga kasama namin bago sila tuluyang lumabas ng conference room. Ako naman ay padabog
"Ma'am may appointment po ba kayo?" magalang na tanong ng sekretarya niya.Tiningnan ko ang babae. Natitiyak kong hindi na ito dalaga dahil bukod sa itsura nitong mga nasa more or less forty na ay halatang-halata pa ang wedding ring na suot niya habang nakahawak sa iPad."I have no appointment with Mr. Gray but I need to see him today," sabi ko.Willing naman ako magpa-appointment o magpa-schedule pero dahil biglaan ang pag-uwi ko rito sa Pilipinas ay hindi ko na iyon naharap pa. And what are the chances he'd like to have a meeting with me anyway? Natitiyak ko na hindi niya hahayaang maisulat man lang sa schedule niya ang pangalan ko kaya bakit ko pa iyon gagawin?"I'm sorry, ma'am, we're following strictly the rules given by Sir Gray and..." Mukha siyang namomroblema. "What is your name again po, ma'am?""Zoefia Chelsea Morgan," sabi ko na literal na binuo ang pangalan. "Nandiyan ba siya sa opisina niya?""Oo, ma'am, kaso--""May kasama sa loob?""Wala po. Marami kasi siyang kailang
- Zoefia Chelsea Morgan -"Hi, baby!" Nagulat ako nang may humalik sa pisngi ko habang nagpupunas ako ng mesa sa coffee shop.Napangiti ako nang makita si Jeremy, my boyfriend for almost two years. Mag-a-anniversary na kami sa susunod na buwan. Hindi ko akalain na magtatagal kami lalo na't ang dami ring nakapalibot na babae sa lakaking ito. Akala ko ay magsasawa siya agad sa akin at iiwan ako.But he did not.He keeps on reassuring me I'm the only one.Masaya ko siyang niyakap pero agad ding bumitaw nang ma-realize na nakasuot pa ako ng apron ng coffee shop kung saan ako nagtatrabaho. Medyo pawis na rin ako dahil sa pagod dahil kanina pa rin ako galaw nang galaw rito."Bakit ang aga mo?" tanong ko dahil kapag sinusundo niya ako ay pasara na kami pero ngayon ay isang oras pa bago magsara ay nandito na siya.Ngumuso siya. "I missed you." Nagkamot siya ng batok niya at saka ako niyakap ulit. "Dinner tayo."Natatawa ko siyang itinulak dahil nakatingin na ang mga kasamahan ko sa amin. Nanu
Ngayon ang ikaapat na araw mula nang umalis si Jeremy. Panay naman ang text at tawag nito sa akin mula ng makaalis. Pakiramdam ko nga ay mas marami pa siyang time sa cellphone kaysa sa pakikinig sa seminar niya.At apat na araw na rin mula nang may nagpapadala sa akin na mga larawan niya na may kasamang babae. Wala namang malisya ang mga larawan kaya naiinis ako sa patuloy na nagse-send. Halatang gusto lang kami sirain na dalawa.(Guess what?) bungad niya ng magsimula ang panibagong video call namin.Nakapantulog na siya at mukhang wala ng balak lumabas kahit maaga pa. Minsan nagi-guilty ako na hindi na siya masyadong nakiki-socialize. Hindi naman ako selosa at may tiwala naman ako sa boyfriend ko, but he just don't want to create an issue. Ayaw niya rin naman daw lumabas na hindi ako kasama."You look happy," puna ko at nakangiti siyang pinagmasdan.(Pinayagan ako ni dad magbakasyon sa anniversary natin. Saan mo gusto pumunta? Should we go abroad? Kahit saan mo gusto, babe.)That's w
"Congratulations, anak."Nginitian ko lahat ng bumabati, maski ang mga hindi ko kilala na naging imbitado sa ginawa kong opening ng cafe dito sa New York. It's the largest branch we have here in US.Napaka-romantic ng overall design ng lugar. It can cater up to a hundred persons. Bukod sa maluwang siya ay may second floor pa. Beautiful and custom-made dessert designed couches, cute stuffs on the other side, and vintage style on the other. The romantic feels is all over the place.Ngayon pa lang ang unang araw ng pagbubukas pero pakiramdam ko ay success na ang business na ito. Why not? The fact that I loved it myself means people will love it, too. May pagka-perfectionist ako pagdating sa mga businesses namin kaya kapag sa akin dumaan ay alam na nila na mataas ang kalidad ng lahat."Zoe!"I turn around only to see my only brother, wearing his usual business-suit outfit. Naglakad siya palapit sa akin at saka bumeso."Kuya!" I shrieked. "You made it. Akala ko ay hindi ka na makakapunta."
"Zoe," tawag ni kuya sa akin nang magkita kami sa may company building. "Let's talk over lunch later. May sasabihin ako sa iyo."Dumiretso agad ako sa opisina ko. Ibinaba ko ang dalang handbag sa may ibabae ng cabinet na malapit sa mesa ko at binuksan ang laptop. Financial statements and other reports are already sent to me. Kailangan ko ng i-check ang lahat ng iyon. "Get me a cup of coffee, please," I said to my secretary via intercom.Sanay naman akong magpuyat pero iba yata ang pagod ko ngayon, parang pasan ko ang mundo sa dami ng inisip ko kagabi. Five years...Limang taon na ang dumaan mula nang huli kong makita si Jeremy. Sure we're in the same field. Sure, I am still updated with him. Paanong hindi, eh, halos buwan-buwan na iba't ibang magazine brand ang nagco-cover ng buhay niya.But it has been five years. Hindi ko alam na sa isang balita na iyon ay nagising ang mga damdaming pilit ko ng ibinabaon sa limot. The anger, the pain, the betrayal...Hindi ko alam ang gagawin ko,
"Naayos mo na ba lahat ng dadalhin mo?" Kuya looked a bit worried. "Sigurado ka bang kaya mo ng bumalik sa Pinas, Zoe? I'm sorry for doing this to you."Ngumiti ako sa kanya. "Ano ka ba, kuya, ayos lang iyon. Saka pakiramdam ko ay ito na rin ang tamang oras para harapin lahat."Niyakap niya ako nang mahigpit.Ngayon ang huling araw ko rito sa New York. Ano mang araw mula ngayon ay magkikita ulit kami ng taong limang taon kong hindi nakikita. I wonder if he looks the same as those pictures in the magazines.Napag-usapan na namin ni kuya ang mangyayari. Nagkaroon na rin ng meeting kasama ang mga makakasama ko sa Pinas para sa project na iyon. I also talked to the investors of the said project. Medyo madaming kailangan iayos pero limang ko na rin namang ginagawa ito kaya hindi na rin ganoon kahirap. Hindi alam ni kuya ang marriage proposal na balak kong i-offer kay Jeremy. Pero alam ko na aware siya na either magbe-benefit kami roon kung sakaling ako ang mapang-asawa niya, o maaapektuha