Chapter 82 Salamat, Patawad

He sounds fragile.

Mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

“I’ll hold the promises and words that you had said. You told me you won’t leave me, no matter what happens.”

Nakakaramdam ako ng awa sa kanya. Hindi ako sanay na nakikita at naririnig ko siya na umiiyak.

Kier, sorry, pero sobrang sakit na. Gusto ko munang maging buo.

Tinaggal ko ang pagkakayakap niya sa akin, mukha pa siyang nabigla. Hindi niya inaasahan na gising ako. Na nagising ako sa pag-iyak niya.

“I’m sorry for waking you up.”

Pinunasan niya ang luha niya.

Bahagya akong ngumiti sa kanya.

Wala akong sinabi at niyakap ko siya. Yumakip din siya pabalik. Ang higpit niya yumakap.

“Mahal na mahal kita,” bulong ko sa kanya.

“Ikaw ang unang lalaking minahal ko ng ganito,” I added.

“Siguro ganoon talaga. Hindi ko ma-appreciation ang happiness kung hindi ko mararamdaman na maging malungkot at msaktan. Siguro, it destine to be this way.”

Kumalas ako sa pagkakayakap. Hinawakan ko ang kamay niya, at ngumiti ako sa k