Five years ago Kathmandu, Nepal MABILIS na nag-dial si Dexa ng numero sa screen ng kanyang cellphone. Nakailang ring sa kabilang linya bago iyon sinagot. “Rana, I’m reminding you about our plan. Call my brother now!” she ordered the man. “Fine! But after this, I’m all clear of my debts to you, Dexa.” Napipilitang wika ni Rana. “Clear as the blue sky.” She smirked and closed the call. Rana had a forty-thousand-dollar debt to her because he got addicted to the casino in Las Vegas. Nalaman niyang uuwi ito ngayon ng Nepal para magbakasyon kaya agad na pumasok sa isip niya ang isang ideya para tuluyang maitaboy si Triana sa buhay nila. Rana used to be her brother’s buddy in aviation school. Maya-maya ay tinawagan naman niya si Eshvi. May photoshoot ito sa India kaya madali lang itong makakapunta ng Nepal dahil sa pinaplano niya. “Yes, Dexa? Are we settled now?” tanong ni Eshvi sa kabilang linya. “I’ll see you at lunch. We’ll meet my brother, and I’ll make sure it would look like an
“GOD! What have you done? Why Dexa?” Triana shuddered as she listened to her sister-in-law’s revelation. Nanginginig ang kanyang kalamnan dahil kailanman ay hindi niya ito napaghandaan. Buo ang paniniwala niyang pinili ni Devance si Eshvi dati kaya siya lumayo. “I was so mad. I thought…I was doing it right.” Dexa’s lips were trembling. “Now you see the damage it cost is irreparable.” She shook her head in extreme disappointment. All this time, Dev was telling the truth! Kaya pala halos gulat na gulat ito noon sa mga paratang niya at buo ang loob nitong sabihin na walang namamagitan sa kanila ni Eshvi dahil iyon ang totoo. She could still vividly remember his determination to deny everything, and she thought he was lying. Bakit ba kailangan pa niyang malaman ito pagkatapos ng halos limang taon? She could have saved their blossoming relationship back then if she was not too afraid of an honest confrontation. Pero pinili niyang manahimik dahil iyon ang sa tingin niyang pinakamabuting g
DALI-DALING tinungo ni Triana ang swimming pool at kahit malayo pa ay naririnig na niya ang malakas na halakhak ng kambal pati ni Devance. “Nanay! Good morning!” Koro ng dalawang bata. Nakasuot ang kambal ng matching blue rashie at goggles. Probably Dev bought it for them since she woke up a little late. “Hey, join us!” yakag ni Devance sa kanya. Umiling si Triana. “No, thanks. I’ll just watch.” Naupo siya sa sunbathing chair. Nagkumahog namang lumapit ang isang kasambahay at binigyan siya ng mainit na tea. “Dhanyabad,” ani Triana sa medyo bata pang babae at isang tipid na ngiti ang isinukli nito. She sipped her hot tea. It helped her to be more awake. Dala ng matinding pagod kaya siya tinanghali ng gising. Nag-aadjust pa siya sa bagong time zone. “Nanay, come!” tawag ni Ravi. While Rini swam back and forth effortlessly. “I didn’t bring a swimsuit, sweetheart. I’ll just look at you guys.” Malumanay na sabi ni Triana. Natutuwa siyang pagmasdan ang mga ito habang naglalaro sa
NANG makarating sila sa hospital ay nadatnan nilang wala ulit malay si Akhil. According to his wife, he only opened his eyes for a few minutes, and he dozed off again. Naghintay pa sila ng tatlong araw nang muli itong magising at siniguro ng doctor na ligtas na ito sa tiyak na kapahamakan. Hindi muna nila ipinakilala sina Ravi at Rini sa kanilang lolo hanggang hindi pa ito nakakauwi sa bahay. Baka kasi mabigla ito at magkaroon ng kumplikasyon sa naging tama ng bala sa tagiliran at braso nito. Inuwi si Akhil sa bahay sa Bhaktapur para mas mabantayan ng kanilang private doctors. Mabilis naman itong nakarecover kahit nanatiling nakaupo sa wheelchair at may nurse na laging nakabantay. “How are you today, Dad?” tanong ni Devance habang nagpapahangin sa roof deck. Papasikat na ang araw at tahimik silang nakamasid sa malayo. Nag-excuse ang nurse nito para bigyan sila ng privacy. “I’m fine.” Akhil heaved a sigh. “I thought I was going to die there. Who would even dare to assassinate me?”
NATAGPUAN ni Triana ang sariling sakay ng bagong asul na chopper kasama ang mga anak dahil sa ipinangako ni Devance na ipapasyal ang kambal kinabukasan. Bakas ang tuwa sa mukha ng dalawang bata kaya hindi na kumontra si Triana. Lalo na nang marating nila ang Everest Region at panay ang turo ng dalawa sa hanay ng bundok na yelo. “Can you land somewhere so that the kids could ski?” tanong ni Triana mula sa kanyang kinauupuan katabi ng kambal. Mula kasi sa kinauupuan niya kita niya ang malawak na snow na tantiya niya ay ski resort base sa maliliit na pigura ng mga taong naroon. Devance instantly heard her from his headset. “They could play the skis?” “My brothers taught them as soon as they learned how to walk.” Nakibit ng balikat si Triana. Kitang-kita ang pagkamangha sa mukha ng lalaki. He landed at one Himalayan village. Balot ng makapal ng niyebe ang paligid at may mangilan-ngilan na naglalaro ng ski sa malawak na kapaligiran. “This is Kalinchowk Village, well-known here in Easte
TAHIMIK na kumain ang mag-anak. Maging ang tiyuhin ni Devance ay nakisalo rin sa kanila. Tuwang-tuwa ang mga bata sa pagkain na nakahain kaya magana silang nagsalo ng maagang hapunan. Dev had prepared authentic Nepali food. “How’s everything here?” tanong ni Devance sa matandang lalaki. “As usual. This place is filled with tourist. If only Chantin is here, we’ll be roaming around the village every morning.” May bakas ng lungkot ang tinig nito na ang tinutukoy ay ang namayapa nitong asawa kamakailan lang. “I’m sorry about that,” ani Devance. Abala ito sa pag-alalay kay Rini sa pagkain ng lentil soup. Samantalang tahimik lang si Triana katabi si Ravi na panay ang higop ng sabaw. Agad naman silang natapos na kumain at hindi nagtagal ay nakatulog na ang kambal. Natagpuan ni Triana ang sariling kasama si Devance sa terrace ng bahay sa ikalawang palapag na umiinom ng beer. The night was chilly. The last time she checked the temperature, it was negative eight degrees centigrade. Kapwa s
KAPWA nagulantang ang mag-asawa sa mga nalaman. Nagmadaling nagbihis muli si Triana. Isinuot niya ang sweatshirt at saka siya nakaramdam ng hiya. Kung hindi sila naantala kanina malamang mauuwi iyon sa mainit na tagpo. Her face blushed as she looked at her estranged husband. Baka iniisip nitong mabilis siyang bumigay sa isang kalabit lang nito. She could not blame herself though. Devance was still irresistible. Dahil sa nangyari ay pareho sila nahimasmasan. Pero nanatiling walang pang-itaas na damit si Devance. Nakaupo ito sa gilid ng kama malapit sa may lampshade habang abalang nag-scroll sa screen ang kanyang cellphone. “Damn it!” he cursed repeatedly. Nanlaki ang mata ni Triana nang mabasa ang isang article tungkol sa kanilang tatlo at may mga larawan na kuha ang mga sweet na tagpo nila ni Caleb. Worse, marami sa mga iyon ay kasama nila si Devance na tila ba kinukunsinti nito ang kanyang panlalaki. The article even highlighted they were both wearing their wedding rings, yet Caleb
AGAD na lumipad ang buong pamilya ni Triana pabalik sa Pilipinas mula Nepal kinabukasan. Devance was determined to kill the rumors since it would affect the twins in the near future. Isa pa ay sanay sila sa pribadong buhay at hanggang maari ay gusto nilang mapanatili iyon. Nagpaalam sila nang maayos sa magulang at hindi naman lingid sa kaalaman nito ang nangyari. Agad namang umaksyon ang ama at ipinatanggal sa lahat ng sites ang malisyosong chismis sa kanilang pamilya. Sa dating townhouse nila sa Alabang sila tumuloy. Tuwang-tuwa ang kambal dahil ito ang unang beses na nakarating sila sa Pilipinas. “Philippines is hot, Nanay,” reklamo ni Rini. “It’s amazing! Everything is green!” namamanghang wika ni Ravi. Natawa na lang sina Triana at Devance. Plano nilang pumunta sa AGC at isama ang mga anak para maiwasan na rin ang pag-usapan sila ng mga empleyado tungkol sa iskandalo. The new issue would shut them up. Inihanda ni Triana ang sarili dahil siguradong makikita niya roon si E