Lumipas ang halos isang linggo at ang mga araw na iyon ay napuno lang ng puro panunukso sakin mula kila Trish, Franches at Kenya. Ano pa nga ba ang aasahan ko? Kahit pa sinabi ko lang sa kanila na napopogian lang ako kay Larren ay pilit pa rin nila akong inilalapit sa kanya kaya wala akong ibang magawa kundi ang ngumiti na para bang natatae sa tuwing nangyayari ang bugawan.Mabuti na lang din talaga ay marunong makisama itong si Larren kaya heto, sa nagdaang mga araw ay parang mas lalo lang akong nahulog sa kanya. Dumalas ang pagsasama namin sa loob ng classroom dahil sa pag-aaya ng laro nila Kenya o 'di kaya naman ay nila Mark. May pagkakataon rin na nagkakasabay kaming lumabas ng classroom kasama sila Paulo at minsan din ay nagkakasama rin kami sa pagbalik mula sa cafeteria o nagkakasabay kami kapag lumalabas ako mula sa classroom nila Erich kaya pati sila ay nakikiharot na rin sa amin. Syempre kunyaring ayoko pero sa loob-loob ko ay parang mamamatay na ako sa kilig at pasasalamat s
Tumingin muna ako sa paligid bago muling ibinalik ang mga mata ko sa kanya, "S-si Khalid po?"Muling bumuntong-hininga si Nanay Myrna. Sa pagkakataon na iyon, walang buhay na, saka niya ako matamang tiningnan."Gusto mo ba talagang malaman o marinig ang sagot mula saakin kung nasaan o kung anong ginagawa ng asawa mo at ng babae niya?"Ngumiti ako nang mapait sa sinabi ni Nanay Myrna dahil alam ko na ang ibig niyang sabihin. Sa totoo lang, kahit papaano, habang nasa biyahe ako kanina, umasa nang katiting ang puso kong naghihintay man lang siya sa pagdating ko. Kahit hindi niya ako kausapin, okay lang. Basta naghihintay siya. Pero ako rin lang ang nasaktan sa pag-asa."Tara po, Nanay. Samahan niyo na lang po akong kumain." pag-iba ko sa usapan at nauna na akong lumakad sa kanya dahil ayokong makita niya ang emosyon niya sa mga mata ko at pagbabadya ng luha ko.Pagkatapos kong kumain, tumungo na ako sa kwarto ko. Pagkapasok ko sa kwarto ko, as usual, gabi-gabi, tuwing papasok ako sa gues
Napasinghap lang ako sa sinabi ni Mang Ben. Pinalis ko ang luha ko at napalingon sa likuran. At tama nga si Mang Ben, nakita kong nakasunod na naman ang pamilyar na kotse ni Khalid saamin tulad kahapon.Bumuntong-hininga ako saka umayos ng upo at napangiti nang mapait.Akala ba niya may lalaki ako kaya niya ako sinusundan na naman? Bakit hindi na lang niya ang babae niya ang bantayan niya? Tutal, pinayagan naman niyang mag-hang out kasama ang mga kaibigan nito.Sobrang pait. Sobrang pait ng pakiramdam ko. Pero may karapatan naman akong maramdaman iyon, hindi ba? Kasi ako 'yung asawa. sa phone kong nakapatay at itinutok sa tenga ko."Hello, Kerwin? Puwede bang sunduin mo ako ngayon?....Nandito kami sa loob ng plaza, nakaupo sa isang bench sa gilid.... May kasama ako...sige. Hihintayin kita."At mag-uusap tayo mamaya. Dugtong ko pa sa hangin. I'm sure na narinig niya 'yon dahil pagkaraan pa lang ng ilang minuto ay dumating na siya.I waved at him. "Siya na ba 'yung kasama mo?" Tanong ng
After I have decided that I would save P500 for my children when I leave, MJ approached me. She asked if we would prepare for Zildjian's 1st month birthday. She did not insist. I don't want to compromise my children's welfare. Besides, today is not the only day.Then, I have heard that my in-laws were 'problemizing' our lunch. I wanted to help but I did not give any amount.In the afternoon, I bought mineral water for my children. It's my first time to buy water here.Six, I confided to MJ about Norman. She couldn't believe it. She thought I have never experienced a relationship with gay. But she couldn't believe that I haven't had asexual intercourse with him. It's true. He's gay but he has self-control.There was nothing thrilling account in my life today. My day-to-day activities here at my in-laws' house were eating, sleeping, eating, sleeping..I was just bored waiting for Mama. I wanted to leave Antipolo. I wanted to go to Bulan as early as possible.April Hinayaan ko na lang si
"Sino? Ba't niya gagawin 'yon?!" Ghad, kung hindi lang talaga buhay ko ang nakataya dito hindi ko na pipilitin pa ang sarili kong intindihin ang nga sinasabi niya.Tumingin siya sa akin, deretso sa mata. I waited, expecting him to tell something that is connected to our topic.But he suddenly look over his shoulder, frowning. "How about you check up on your mom downstairs?"Naguluhan ako. Why, all of a sudden? "Huh?""I promise, pagbalik mo sasabihin ko na sa'yo ang dapat mong malaman. May kakausapin lang ako sandali at ganon din sa'yo." Sinenyasan niya ako pero hindi ko maintindihan.Mayamaya'y naglaho na lang siya sa harapan ko na parang abo. Realizing what he said, I hurried up and open the door.But I saw no one. Someone must have eavesdropping my conversation with Christiana while ago.Napatingin ako sa pintuan na katapat ng kuwarto ko. I paused for a while. Nandito ba siya?Sunod ko na lang namalayan nasa harap na ako ng pintuan. Kakatok pa lang ako ng may humila na dito mula sa
Before lunch, I wrote a letter for Mj. Today is our 39th mensisary. That's why. It goes like this: Mary Jane,Thirty-nine months of togetherness is not a joke. It is such an achievement for both of us. Thus, let's cherish this day. We've come this far..I just wanna say sorry for my shortcomings..However, thankful I was for you gave birth for a health, handsome baby boy, just like how I was grateful when you gave birth to Hanna Margaret. Without you, I'm not a father of two. Thank you! Though, I've been so very busy this past few days, I couldn't still forget your nobility and unconditional love towards our children. Be always a good mother and a faithful partner, though I couldn't promise you the same.Since, I'm leaving tomorrow we'll be separated by distance for a temporal time. But don't mind it much. It will be our chance to have a happy future. Put in mind that I'm leaving not to escape but to seek a better life for all of us. A month or couple of months of separation is not a
"Aba, binigyan na nga kita, nagrereklamo ka pa?!""Parang dalawang piraso lang, hindi mo maibigay!""Edi sana, bumili ka ng sayo!""G-Guys, chill lang. May teacher, oh""Talaga! 'Pag bumili ako, hindi kita bibigyan""Edi 'wag! Lamunin mo pa kahit yung balat!""Guys, n-nakatingin na si Sir""Ginaya mo naman ako sayong matakaw""Ikaw ang matakaw kasi dalawa pa yung hinihingi mo-""Kayong apat!"Natigilan kami nang umalingawngaw ang boses ni Sir Rusty sa apat na sulok ng silid kasabay ang ingay na nagmula sa pagtama ng marker sa whiteboard.Napakurap-kurap ako at napalunok habang inililipat ang aking tingin sa harapan para lang makita na nakapamaywang na si Sir habang masama ang tingin sa gawi naming apat dito sa dulo ng lamesa. Itinuro nya samin ang hawak nyang marker dahilan para tignan ko pa ang tatlong kasama ko na mukha rin palang tanga na titingin-tingin din sa isa't-isa. Kami kaya yung tinutukoy ni Sir? Baka kasi may nakikita syang multo sa likod namin na sya lang pala yung nakaka
Huminto lang si Jigs sa kanya at mapapansin mo ang concern sa mga mata niya. Which is nagbibigay ng ngiti sa labi ng dalaga.Dahil ilang beses niya ding nakita ang binata na napapalunok at nilalabas ang dila niya para basain ang mga labi niya. That's so cute."Ikaw naman." Sabi ni Nari ng makababa na sya sa kabilang side ng gate.Absentmindedly na tinuro ni Taehyung ang sarili niya. "A-ako?" Tanong ng binata."Oo." Ngumiti ng malaki si Nari habang tumatango."Unless kasya ka sa awang ng gate na to, sa taas ang way mo para makapasok." Sabi ng dalaga habang nakangiti parin.Clearly Nari is enjoying this dahil napapansin niya na nagdadalawang isip ang binata kung susunod ba sya sa dalaga."Hey Tae..." tawag ni Nari kay Taehyung at naramdaman ng binata na hinawakan ni Nari ang kamay niya.Napatingin muna si Taehyung sa kamay ni Nari na hawak ang kamay niya bago ito tumingin sa dalaga. "...wag kang matakot. Nandito lang ako. I got you." Sabi ni Nari sa binata saka pinisil ang kamay ng bina