127 (Unedited)

Napangiwi ako. Pakiramdam ko, magkakapasa ako sa higpit ng hawak niya sa braso ko.

"Sakay." sabi niya mula sa loob ng kotse, gamit pa rin ang malamig at walang emosyon na boses.

Napalunok ako at agad sinunod ang sinabi niya. Sumakay ako sa kotse niya sa takot na bugahan niya ako ng apoy. Ayaw kong sabayan ang galit niya. Pero ano bang kinagagalit nito?

Kaso nga lang, pagkasakay ko sa kotse niya, hindi ko pa nga nasusuot ang seatbelt ko, bigla na niyang inapakan ang gas ng kotse niya kaya kamuntikan na akong mapasubsob dahil sa ginawa niya.

"Khalid, ano ba?!" hindi ko mapigilang magtaas ng boses. Pero katulad kanina, parang wala lang siyang narinig. Nanatili siyang madilim na nakatingin sa dinadaanan namin habang mabilis na minamaneho ang kotse niya.

Nailing-iling kong sinuot ang seatbelt sa katawan ko kahit nahihirapan ako dahil sa bilis ng pagpatakbo niya.

Muli ko siyang tiningnan matapos kong isuot ang seatbelt.

"Alam mo? Kung ganyan mo lang ako tatratuhin, mas mabuti pang hindi mo