PROLOGUE

~Prologue~

"Are you ready?" My mom asked when she saw me already dressed up. Nakasuot ako ng puting bestida at flat shoes na binili nito sa akin. Ngumiti ako ng malawak at dinaluhan siya.

I kissed her cheek and finally said... "I'm ready"

She giggled. We saw tita Vinna, and tito Roy looking good in their outfit. Sa mga ganitong araw, dapat ay masaya ako, dapat ay hindi ko na iniisip ang lahat ng pagkakamali ko noon, at dapat ay maging handa din ako. I sighed.

"Ah, I forgot something!" Tarantang sabi ni mommy, habang ako ay nasa harap nina Tita na mahinang tumawa dahil sa aking Ina. Hah... I hope this day would be a... good day.

Nanginginig ko'ng niyakap ang sarili. Smile Leila... everything will be alright. I said to myself. And slowly, the side of my lips rose up.

"What the heck, Trek?! It's 12am! What do you want me to expect? Huh?! What?!" I hid myself inside my room. Tears are streaming down my face. This was the second night that Daddy went home late. At hindi na iyon makayanan ng aking Ina. Palagi na lamang itong umu-uwi ng ganitong oras at sigurado akong nagdududa na ito.

Kagabi ay gumawa siya ng excuse... he said nagka-tuwaan lamang sila ng kaniyang mga kaibigan kaya hinayaan siya ng aking Ina. Ngunit ngayon ay naulit nanaman. Kaya galit na galit ang aking Ina.

"Pasensya na, okay??? We had a late operation. I couldn't just abandon my comrades Lienne!" Mariin akong pumikit bago sumilip sa pinto. There I saw daddy, he looked so frustrated while mom looked like an angry beast, and her paws were ready to rip daddy apart.

"Bahala ka sa buhay mo! Kagabi ay hinayaan kita... at nung mga nakaraan pa! Hindi kita pinansin... hinayaan ko'ng umuwi ka ng ganong oras... pero ngayon? Hindi ko na kaya! Hindi ako bulag, Trek!" Sigaw ng aking Ina. Narinig ko ang hikbi nito na unti-unti ay nawala kasabay ng pag-sara ng pinto.

Daddy just shook his head and lay on the couch. He look so tired. Nangingitim ang ilalim ng mata at bagsak ang katawan. Napag-aralan ko ito lahat nang mahiga ito at ipikit ang mata.

Kumirot ang puso ko sapagkat, hindi ko gusto kapag ganitong nag-aaway sila.

I sighed. I decided to bring out one of my comforter para hindi lamigin ang aking ama.

I know daddy has been working so hard lately, I can see he's been stressed and the wrinkles on his face is the evidence. Mas lalo kasing tumanda ang hitsura nito sapagkat palagi itong subsob sa trabaho. 

Kung hindi nasa isang operation ay nasa opisina ito. Lagi ko'ng naririnig ang rason na iyan ng aking ama kaya't alam ko.

I silently walk out my bedroom and faced daddy na ngayon ay nakaupo.

Without a word. I gently put the comforter over daddy's shoulder and kneel down to remove his shoes. I saw daddy smile a bit when he saw me.

"My Princess..." he whispered. He sat down and gestured to me to sit on his lap. I did.

"I'm sorry..." his voice is groggy. Kahit dalaga na ko ay Prinsesa parin ang turing nito sa akin.

"Sleep now, daddy. Alam kong pagod ka po" I said. He just smiled and gave me a soft kiss on my forehead.

"Alright, my princess. Matulog ka na din" daddy whispered. I stand up and help daddy with his comforter. He sighed and closed his eyes. 

Days had passed. Patuloy parin sa pag-uwi ng hating-gabi si daddy.

At simula noon ay mas lalo'ng naging ma-distansya si mommy sa kanya.

Daddy would smile weakly at me whenever I saw his failed gestures to mom. Hindi ko maiwasan hindi malungkot.

Today, Tita Rianne which is my mommy's best friend went into our house. They are watching TV habang nagku-kwentuhan. I was on our dining table, making my assignments when I heard them talking about daddy.

"Lienne, I want to tell you something" it was tita Rianne. I ignored it at first but when she said...

"It was about your husband..." my ears suddenly become attentive. Pa-simple akong sumulyap sa kinaroroonan nila. Nakatalikod sila sa akin habang nanonood.

"I... I am not sure about this... pero... nakita ko si Trek..." 

"What do you mean Rianne? Ano ang nakita mo?" Sumilip ako. I saw a puzzled look on my mother's face. Napabuntong hininga si Tita Rianne.

"I... I saw him. I'm with Greg that time, at nakita ko siya! He's with someone!" Nang tumaas ang boses nito sumenyas si mommy na huwag itong maingay "Shhh. My daughter is here. Baka marinig niya kung ano man ang sasabihin mo" madiin na bulong nito.

"I'll go straight to the point, Lienne. Kagabi ay napadaan kami sa isang club... if my husband was right, it was a Strip Club! And your husband..." tumigil si Tita Rianne at nag-aalangan na tumitig kay Mommy.

Nangingilid ang luha ng aking Ina. Kinabahan ako bigla. I wasn't born yesterday, and I know what Tita Rianne was about to say...

Gusto ko tuloy sila'ng lapitan at tanungin. Gusto kong sabihin sa akin ni tita na hindi iyon totoo. Ngunit pinigilan ko ang sarili sapagkat... magiging bastos ako kapag ginawa ko iyon.

Why daddy? Bakit ka na sa ganoong club? What are you doing? Why are you doing this to mom?

My mother couldn't take it anymore. She broke down crying in front of Tita Rianne. Habang ako ay napatakip na lamang ng bibig at mahinang umiyak.

How could you daddy?

"N-No! What is he doing there? D-Did you see anything?! A w-woman, perhaps?" Nanginginig na tanong ni mommy. She's not aware anymore that I might be listening to them.

"Y-Yes... he's talking with a... blonde girl." Pautal-utal na sabi ni tita Rianne.

Nakarinig ako ng nabasag. Kahit hindi ako sumilip... alam ko'ng nagwawala ang aking Ina.

Gabi na at kagaya ng dati ay hating-gabi muli ito kung umuwi. Hindi na ito hinintay ni mommy, habang ako ay hindi makatulog iniisip ang nalaman kay daddy.

Nang mag-umaga ay hindi niya pinansin si daddy. Walang salitang kumawala sa bibig nito tungkol sa sinabi ni Tita Rianne.

Kaya ako ang nasasaktan para sa aking Ina. Hindi na din ako makatingin kay daddy. Tuwing may pasalubong ito ay hindi ko kinukuha. At aaminin kong lumayo na din talaga ang loob ko sa kanya.

Kaya natuto akong makipag-barkada. Sapagkat hindi ko mahanap sa sarili ko'ng magulang ang dati kong nararamdaman. Hindi ko magawang sabihin ang lahat ng hinanakit ko dahil nang subukan ko ay nasampal lamang ako ni daddy. Iyon ang isa sa mga bagay na pinagsisihan niya. Dahil naging dahilan iyon kung bakit wala na akong pakialam sa kanila.

At ang hinahanap ko'ng comfort ay nahanap ko sa mga bago kong kaibigan. At doon ko nakilala ang isa pang lalaki na babago ng aking buhay.

Vin Drake Storm.

Vin is a cool guy.

I like him and he likes me.

Nakilala ko siya dahil sa mga kaibigan ko na sina Liza and Stella.

He courted me. And because I like him alot. Naging kami din.

All I can say is that, he isn't just a cool, and a handsome guy. He's nice too. We partied a lot, and we explored our relationship. It was fun. Haha.

To be honest, kaya ko lang naman nagawa ang lahat ng ito ay dahil... hindi ko na makayanan kapag laging nag-aaway ang aking mga magulang. 

When my mom confronted dad. He was just silent. Hindi nito dinepensa ang sarili,at hinayaan na magalit dito si mommy.

Kaya mas lalong lumayo ang loob namin sa kanya dahil pinatunayan niya'ng totoo ang nakita nina Tita Rianne.

"Babe, come on... we should dance more" Vin whispered in my ear. Naliliyo na ako dahil sa usok na hindi ko alam kung saan nanggagaling.

I don't know why I still agreed to join him into a club, when my mom told me to get home early dahil palagi na lang daw akong gabi umuwi.

"Can we go home now?" I said looking at him. Naramdaman ko'ng nag-vibrate ang cellphone ko sa aking bulsa kaya inilabas ko iyon.

Mom is calling. Agh...

"I thought you'll be staying with me? Come on, babe... let's have more fun" he whispered, kissing my neck. But I shove him away.

Nang mamatay kasi ang tawag ni mommy ay muli itong tumawag. 

Sa hindi malamang dahilan ay kinabahan ako. It feels like... something is not right.

"Akin na nga yung cellphone mo! Who the heck keeps calling you?!" Naiinis na anas nito at hinablot sa kamay ko ang cellphone.

Kaagad umakyat ang inis sa ulo ko.

"The heck, Vin?! Akin-"

"No!" He cut me off.

"Give it back, Vin!" Sigaw ko dito.

"No! You aren't getting your phone, unless we dance!" Gigil na sambit nito. 

I rolled my eyes at inis na napa-iling.

"Kapag hindi mo pa ibinigay ang cellphone ko, we're through!" I yelled into his face.

Akala ko ay a-amo ang mukha nito ngunit nagkamali ako.

"Fine! Ito na ang cellphone mo! I'll find someone to dance with!" Nagulat pa ako ng itinulak niya ako kasabay ng pagbalik niya sa kamay ng cellphone ko.

Hindi makapaniwala akong tumitig sa papalayo'ng bulto niya kaya nawala saglit sa isip ko ang tawag ng aking Ina.

Natauhan lamang ako ng lapitan ako ni Liza.

"Girl, your phone keeps vibrating. You should answer it" kuha nito sa atensyon ko. Kaya mabilis ko'ng tinignan iyon at naka 48 missed calls na sa akin si mommy!

I quickly go out at mabilis na sinagot ang tawag niya.

"Leila!" She breathed.

"Mom? I'm on my way..." unti-unti'ng nanghina ang boses ko nang marinig ang pag-iyak ng aking Ina.

Dumagundong ang kaba sa aking dibdib.

"L-Leila... d-dumiretso ka dito sa h-hospital" umiiyak na sabi nito.

"S-Sige po, mommy." Binaba ko kaagad ang tawag at pumara ng taxi.

Tuwing pinakikiramdaman ko ang sarili ay hindi maipaliwanag na kaba ang aking nararamdaman. Nag-aalala ako. Ano ang nangyari? Bakit nasa hospital si mommy? And... why is she crying?

Balisa at namamasa ang palad ako'ng nagbayad sa driver. At mabilis ko'ng tinakbo papasok sa hospital at doon ko nadatnan ang umiiyak ko'ng Ina.

That day... I wished I got home early... I wished I was early. Cuz that day... I could've hugged my dad's warm body. I could've seen his smile one more time. I could've said my sorry to him.

Sana ay... kahit papaano... napatawad at alam niya'ng hindi ako galit sa kanya.

Sapagkat dumating ang balita na ang babae'ng pinupuntahan niya sa club ay... half sister niya.

Daddy wants to pull her our. And he came there every night to take her home at si daddy ang nagbabayad sa kanya upang wala ng gumalaw dito.

At napag-alaman ko din na... daddy was accused. He was accused because of his half sister... was a slave. And whoever owned his half sister, framed my dad.

And he was killed... saving her.. saving his half sister.

At nung tinawagan ako ng aking Ina... daddy wants to see me one last time... before he finally gave in...

Iyak ako ng iyak nang gabing iyon. Galit na galit sa sarili at naiinis sa katangahan at pagkakamali ko. Pati si mommy ay ganoon din, halos maglupasay kami nang makita ang katawan ni daddy. It hurts... alot. Seeing the only man you loved... lifeless... it's an excruciating scene. 

Ngunit nang gabi din na iyon ay nahimatay ako at isa'ng balita ang bumago sa buhay namin....

"Say hi to everyone, baby Logan" I heard my mom said. Hawak nito ang dalawang taong gulang na batang lalaki na kamukhang kamukha ko.

He looks so adorable wearing his superman shirt. Malaki kasi iyon sakaniya. Haha.

This time... I smiled, genuinely.

When Logan reach out for me, it feels like a warm hand touches my heart. Pero ang sumunod niyang ginawa ay hindi ko maiwasan... nangingilid ang luha ko.

"Mo...mma" he called. Hindi ko na pinigilan ang sarili. Kinuha ko siya at niyakap. Hinalik-halikan ko ang mukha niyo.

I guess, after everything... I still have my reason to smile. I still have my reason to be happy.

Life must go on, there are struggles we wished it never happens. Pero kung hindi ito nangyari, paano natin ito matututunan? Mahirap man, masakit man, at nakakapagod man. In the end, alam ko'ng worth it dahil may natutunan ako.

Dad may left us, and Logan's father may not be a good man. Lahat ng iyon may naging kapalit. Umalis man si daddy, hindi naman siya nawala sa puso namin ni mommy. Nawala man si Vin, nandito naman si Logan upang pasayahin kami.

I smiled. Soon... I will be able to accept everything, and embrace this life wholly. Sa ngayon, magsisimula kaming muli.

Kaya sama-sama kaming nagtungo hanggang sa makarating sa sementeryo upang dalawin si daddy.

"I hope you're happy up there, dad. Watch over us, and Logan. I love you...."

Pero hindi pa pala doon nagtatapos.

Sapagkat isang tinig na pamilyar sa akin ang tumawag sa pangalan ko.

"Leila..."