Nang marinig ni Caroline ang malalim at matikas na boses ni Kirk, doon niya lang narealize kung gaano kahigpit siyang nakayakap dito. Sobrang nahiya siya at dali-daling bumitaw. “Aa… Pa.. pasensya na..ano kasi..” Nang naramdaman ni Kirk na bumitaw si Caroline, hindi siya nag react at sinabi, “Tutulungan kitang manghiram ng pera.”Natigilan si Caroline at naguguluhang sumagot, “Anong sabi mo?” Tinignan ni Kirk si Caroline ng diretso sa mga mata. “Ang sabi ko, tutulungan kitang manghiram ng 50 million dollars.” Kumunot ang noo ni Caroline. "Kirk, salamat, pero makakahanap ako ng paraan. 'Wag kang mag-alala."“Kaya kitang tulungan, maniwala ka sa akin.” Nagpatuloy si Kirk. “Sa totoo lang, parte ako ng Morrison family…” "Alam ko na isa ka sa middle management ng Morrison Corp at malaki ang annual salary mo, pero masyadong malaki ang 50 milluion dolyar," nakangiting sagot ni Caroline. "Maliban na lang kung isa kang tunay na Morrison kasi kung magkataon, ayaw na kitang maging asawa
Tumigil ng sandali ang pagrriring ng kanyang phone pero pagkalipas ng ilang segundo, muli itong nagring at tuwang-tuwa si Kent tungkol dito. Ngunit nangbsansalingbsilipin niya ang kanyang screen, bigla siyang nagpani at nagmamadaling tumayo para sagutin ito, “Mr. Morrison.” Sa sandaling sinabi niya iyon, biglaang naging tahimik ang maingay na kwarto.Walang nakakaalam kung ano ang sinabi ng nasa kabilang linya, ngunit nanatili ang seryosong mukha ni Kent. Pagkatapos ng ilang sandali, nakakunot-noo siyang nagsalita, "Pero, hindi ba sinabi mo … Oo, naiintindihan ko." Pagkababa ng nasa kabilang linya, walang anu-ano niyang tinawagan si Caroline. "Ms Evans? Nasa meeting ako kaya hindi ko narinig ang tawag mo. Gusto mong makipagkita? Sige, magkita tayo para mapag usapan natin ang mga dapat nating pag usapan. Walang problema, magkita nalang tayo bukas ng gabi."Matapos ibaba ang telepono, pakiramdam ni Caroline ay parang nabunutan siya ng tinik. Bumalik si Kirk pagkatapos manigarilyo at
"Pumunta ako dito ngayon para makita ka dahil…"Ini-wave ni Kent ang kanyang kamay na para bang nagsasabing 'tama na' at may buntong-hiningang sabi, "Ms. Evans, mukhang ito ang iyong unang beses na makipag-usap ng negosyo. Ang tuntunin ay uminom muna bago pag-usapan ang mga bagay tungkol sa negosyo." Kasunod nito, pumadyak siya sa waiter at umorder, "Dalhan mo kami ng pinakamagandang bote ng alak na meron ka."Pagkalipas ng sandali, dinala ng waiter ang bote ng alak sa kanila at kinuha ito ni Kent mula sa kanya, pinunan niya ang baso ni Caroline ng personal. "Ms. Evans, ito ang aking paboritong pulang alak. Dito, tikman mo."Tinitigan ni Caroline ang punong baso ng pulang alak at kunot-noong tumingin."Ano ang problema? Hindi mo ba ako pagbibigyan?" Sabi ni Kent na may ekspresyong hindi natutuwa.Nahikayat si Caroline at wala siyang magawa kundi uminom ng kaunting tagay.Naging mas malungkot ang ekspresyon ni Kent at sabi, "Mukhang hindi ka seryoso rito, Ms. Evans. Kung ganyan an
Si Caroline ay biglang tumakbo upang kumuha ng tuwalya mula sa tabi ng kama at isiniksik ito sa bibig ni Kent. Sa totoo lang, ito ang kanyang unang beses sa ganitong sitwasyon, at sa wakas ay nasa huli na siya ng kanyang pasensya matapos ang lahat. Nang marinig ang katok sa pinto, siya ay nanginginig na parang dahon, nawalan ng alam sa gagawin.Isang pamilyar na boses ang nanggaling sa labas. "Caroline, ako ito."Gulat, binuksan ni Caroline ang pinto nang walang alinlangan. Pagkakita niya na si Kirk, siya ay naramdaman ang pagkagulat at pagpapasalamat sa parehong panahon. Siya ay sumugod sa mga braso nito. Nawala ang lahat ng takot at kaba niya sa isang iglap."Ano... Anong nangyari?" Hinimas ni Kirk ang manipis niyang balikat at dahan-dahang pinapalubag ang loob nito. "Ano kaya ang nangyari sayo kung wala ako dito?" Itinaas niya ang kanyang ulo at itinutok ang matalim niyang tingin kay Kent, na nakahandusay sa sahig na parang baboy."Hintayin mo ako dito at huwag kang aalis," sabi
HAng matinis na tunog ng telepono ni Caroline ang bumalik sa kanya sa katotohanan. Nang itulak niya si Kirk palayo, siya ay hingal. "Ito ... ang telepono ko. Si Gwen siguro 'to." Agad niyang sinagot ang tawag. "Oy, Gwen.""Buti naman ... Sumagot ka. Kinabahan ako nang husto. Kumusta? Hindi ka ba nasaktan ng matandang yun?"Hindi makatingin si Caroline kay Kirk. "Hindi. Umalis na ako.""Maganda 'yun. Sandali lang." Biglang naramdaman ni Gwen na may hindi tama. "Bakit parang hinihingal ka? Huwag mong sabihin habol ng loko-lokong 'yun? Papunta na ako diyan ...""Hindi, okay lang ako," sagot ni Caroline agad-agad. "Okay lang ako, gumaan lang ang pakiramdam ko na tapos na. Basta, naayos na ang problema. ... Makikipag-usap ako sa 'yo bukas."Pinagsisisihan ni Caroline ang pagbibitiw sa telepono. Tumahimik ang sasakyan. Kahit na matahimik, mas nakakailang kumpara kanina. Naghanap siya ng sasabihin ng matagal bago siya nagsalita, "Eh ... Inspeksyon lang ba 'yun?"Itinaas pa ni Kirk ang a
Lahat ay tumayo at naghanda na bumati kay Kirk, pero ang ginawa niya ay sinuntok si Eddy sa mukha. Nanganga sa gulat ang lahat, pati na rin si Eddy. Pagkatapos ng isang sandali, inalalayan ni Eddy ang kanyang pisngi at itinaas ang kanyang ulo. "Tito Kirk?" Tinitigan siya ni Kirk na may masamang tingin.Si Sean ang unang nakabawi at nag-senyas sa iba na umalis sa kwarto. "Kirk, ano'ng problema mo?""Oo, bakit mo ako sinuntok bigla, Tito Kirk?""Alam mo ang dahilan, di ba?" Lumitaw ang mga ugat sa likod ng kamay ni Kirk. Kung hindi dahil pinipigilan siya ni Sean, suntok ulit niya si Eddy. "Gaano man kalakas ang galit mo kay Caroline, hindi mo dapat pinadala ang isang lalaki upang gahasain siya!"Ang pasensya ni Kirk kay Eddy ay naabot na ang hangganan dahil sa insidente ng operasyon, at hindi niya inaasahan na lalampas pa si Eddy sa iba pang hangganan.Nagulat na sinabi ni Eddy, "Kailan ... Kailan ko pinadala ang isang lalaki para ... gahasain siya?""Halos ma-abuso siya ni Kent Pe
Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Kirk papunta sa pinto at itinulak palabas nang marahas. Malamig ang kanyang tingin, at mukha siyang nakakatakot."Sino ang nagbigay sa'yo ng kapal ng mukha!" singhal niya. Naging maputla kaagad ang mukha ni Brie.Sa hindi kalayuan, inuga ng ulo ni Sean ang kanyang sarili habang tinitignan ang eksena. "Hindi niya aaminin na gusto niya si Caroline, pero ganyan ang reaksyon niya sa ibang babae. Ano'ng tigas ng ulo. Sana ayusin niya ang sarili niya, mas maaga mas maganda," iniisip ni Sean.Alas 3 ng madaling araw, gising pa rin si Caroline. Para bang nasunog ang kanyang labi sa halik at ramdam pa rin niya ang init. Tuwing hinahawakan niya ito, pakiramdam niya ay nasa kotse siya at mainit na hinalikan siya muli. Namula ang kanyang mga pisngi nang hindi niya namamalayan at hindi siya mapakali. Habang siya ay nag-aalimpungatan sa kama, may narinig siyang ingay mula sa labas ng pinto. Hindi ito pagkatok. Para itong pagkakamot.Agad na tumalas ang
"Pumayag ka ba?" Mahina at paos ang pagkakasabi niya, pero may kislap sa kanyang mga mata na hindi maipaliwanag.Hindi matiyak ni Caroline kung totoong lasing ba ito o nagtutunog-lasing lang. Marahang idinampi niya ang kanyang mga labi sa labi ng kausap; namumula na ang kanyang mukha sa pagkapahiya.Yumukod si Kirk at ganoon din ang ginawa, naglapat ang kanilang mga labi. Bumalot sa ilong ni Caroline ang halimuyak ng alak, at pakiramdam niya ay umiikot ang kanyang paligid.Subalit, mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakakapit sa damit ng kasama. Nagpatuloy ang kanyang mga kamay sa paghagod pababa sa shirt nito, nang sa di-inaasahan ay may nasaling siyang parang lipstick.Parang biglang nabuhusan ng malamig na tubig ang init na nadarama ni Caroline, parang apoy na biglaang pinatay. Itinulak niya si Kirk palayo. "A—Ako na... ako na ang bahala, kukuha ako ng kape," pagpapalusot niya, hingal na hingal.Sa pagkabigla, mabilis siyang tumakbo papasok ng kusina at isinara ang pinto. Ila