CHAPTER THIRTY-ONE

Mula sa pagkakayukyok ng ulo ay dahan-dahang nag-angat ng mukha si Bianca. Sandali siyang napakurap nang salubungin ang mga mata niya ng kakarampot na sinag ng araw na tumama sa kanyang mukha mula sa siwang maliit na bintanang naroon sa seldang pinaglipatan sa kanya.

Ilang araw matapos ikulong si Bianca ng mga sundalo ng Chandler sa dungeon cell ay inilipat siya ng mga ito sa isang maliit na seldang naroon sa dulong bahagi ng ikalawang palapag ng lumang gusali. Kung tama ang pagkakatanda niya ang pangalawang araw na niya sa seldang iyon na puno ng iba't-ibang matatalim at matutulis na bagay. Halos kinakalawang na ang mga iyon at may mga bahid pa ng natuyong dugo kaya tiyak niya ni Bianca na ginagamit iyon ng Chandler sa pagtorture. 

Ilang araw na nga ba siya roon? Apat o lima? Hindi na sigurado si Bianca. Ilang ulit din siyang nawalan ng ulirat dahil sa panggugulpi ng mga sundalo ng Chandler sa kanya. At, hindi niya alam kung gaano siya katagal na nawawalan ng uli