Share
CHAPTER NINETEEN
NAGLULUTO ako ng lunch namin ni Sandro. Oo, ako ang nagluto ng kakainin namin ngayon. Marunong naman ako eh, ayaw sana ako payagan ng mga kasambahay kaso syempre mapilit ako.
Nagtaka pa nga sila dahil first time kong lumabas ng kwarto namin na hindi pa naliligo, as in iyong bagong gising effect talaga ang itsura. Lalo pa at ang suot-suot kong damit ay ang white polo shirt ni Sandro, kaya ang sexy ko talaga tignan… just kidding!
So ito na nga, ako rin ang naghahain ng pagkain namin habang nakamasid lang ang mga kasambahay namin. Dahil ang sabi ko, hayaan na nila akong pagsilbihan ko naman ang asawa ko, ‘di ba. Speaking of him, hindi pa ito bumababa, siguro ay tulog na tulog pa ito –oh well, ikaw ba naman ‘di ba… buong magdamag na kumayod, ewan ko lang kung hindi ka mapagod. Ako nga eh, ramdam ko ang soreness sa ibabang parte ng aking katawan. Ngunit pinilit ko lang bumangon kaagad para maipagluto siya ng paborito niyang ulam –adobo.
Kaugnay na kabanata
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY
MAY GALIT at inis kong binuksan ang pintuan ng kotse niya nang makauwi kami galing sa nasirang pamamasyal namin. Mabilis akong pumasok sa loob ng mansion, at sa sobrang badtrip ko sa kaniya, hindi ko na nagawang batiin pabalik ang mga kasambahay namin na bumabati sa aming pagbabalik. Kahit si Pierre ay hindi ko nagawang pansinin at dere-deretso lang ako patungong kwarto namin.Naupo lang ako saglit sa sofa na naroroon at nang medyo nahimasmasan ay naisipan kong magbabad na lang sa bath tub, pangpawala ng inis ko kay Sandro.Hubo't hubad akong lumusong sa malamig na tubig sa bath tub na inihanda ko with rose petals at naglagay rin ako ng scented candles sa paligid ko. Ipinikit ko ang aking mga mata nang nakababad na ako rito. And let the good and positive ambiance of the area possess in my whole being.ALESANDRO'S POV“Anong nangyari, Young Master?”pagbungad na tanong ni Pierre sa akin sabay
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY ONE
FONTANILLA’S POV“I THOUGHT, Dominica Falcon was already dead, Dad!”Napatingin ako sa aking anak na si Grace nang magsalita ito. Kararating lang nito galing Switzerland at ang sama na agad ng awrang meron ito. Ngunit sa binanggit na pangalan niya nakuha ang buong atensyon ko.“What did you say, Grace?”tanong naman kaagad ni Gilmore sa kapatid niya na nakuha rin ang atensyon dahil sa sinabi nito.“Paulit-ulit, kuya? Nakita ko sabi si Dominica the bitch! Akala ko patay na iyong bruhang ‘yon dahil wala na akong news tungkol sa kaniya at kasama niya pa talaga iyong super crush kong bachelor na si Alesandro Estevan,”tugon nito, kaya nagkatinginan kami ni Gilmore.Wala kasing kaalam-alam itong babaeng anak ko sa mga totoong kalakaran ng La Familia, dahil puro gastos lang ang alam ng batang iyan.“Saan mo sila
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY TWO
DOMINICA’S POVHINDI KO ALAM kung ilang minuto, oras na ako naririto sa kwartong ito. Hindi ko rin alam kung ilang patak ng luha na ang tumulo sa aking mga mata. Ngunit heto at nakaupo pa rin ako sa isang tabi at walang planong lumabas sa silid na kinaroroonan ko habang yakap-yakap ko lamang ang aking mga tuhod –para akong nakakulong sa isang rehas ng kawalan.I can't feel anything, I felt numb all over my body, I can't move… my heart and mind are already shutdown –para akong walang buhay, a human vegetable… parang nanumbalik ako sa limang taong gulang na ako. But then I could hear a voice in my mind shouting, “I want to be release!”–Yeah, I want to be release from this misery I am feeling, right now.Can someone help me?Help me please…I also want to be save…GRETA’S POV“What happened? H
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY THREE
VANILLI’S POVEIGHT MONTHS… walong buwan na ang lumipas nang maganap ang karumal-dumal na massacre sa mansion niSandro sa Switzerland. At walong buwan na ring walang balita tungkol kay Dominica Falcon-Estevan… we couldn't find anything. Pero isa lang ang sigurado wala ito sa puder ng La Familia.So where could she ever be?And in the past months, everyone could feel the raging madness of the devil, sa walong buwan –no one can approached Alesandro Estevan. He was on fire, palaging mainit ang ulo at the same time sobrang lamig ng pakikitungo niya sa lahat –no exception. Sinugod din namin ang La Familia when Sen. Fontanilla was sentenced to death, after Greta F
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY FOUR
ALESANDRO’S POVHINDI KO ALAM… kung ano ang dapat kong maramdaman habang tinitignan ko ang napakagandang litrato ni Dominica na naka-display sa harapan ko, together with a burial jar with her ashes on it.It's the last night of her funeral… and I don't know what to feel.Madami ang dunalo, madami ang nagbigay simpatya sa pamilyang Falcon.But I think I should also get that sympathy, right?I’m the husband –after all.Fuck this!Do I
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY FIVE
GRETA’S POV“I AM CUMMING, BABY… AHH…”ungol ko sabay kapit sa balikat ni Sandro.Naramdaman ko ang pagsabunot ni Sandro sa akin, mahigpit ito pero imbis sakit ang maramdaman ko ay too much pleasure ang hatid nito sa akin.Ilang pag-indayog ko pa sa ibabaw ni Sandro ay bigla niyang nilabas ang pagkalalaki niya sa loob ko, bago pa man ako labasan.Kaya tinignan ko siya ng masama, “Why? Bakit takot na takot kang labasan sa loob ko Sandro? Anong kinakatakot mo, eh may suot ka namang condom.”Napatingin ito sa gawi ko, sobrang lamig nito ni walang kaemo-emosyon akong maramdaman kundi coldness lang. Umalis ito sa pagkakahiga at tumayo, tinanggal niya ang pagkakalagay ng condom sa kaniyang pagkalalaki at itinapon sa basurahang nandoroon.“Get out of my room, Greta…”tanging sambit lang nito at pumasok na sa k
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY SIX
DOMINICA’S POVI AM WALKING down the street of Fordwich, the smallest village in England. When I suddenly felt someone was following me… kaya mas hinigpitan ko pa ang pagkakatakip ng balabal sa aking ulo, at sumuot-suot sa kung saan-saang eskinita para mailihis ang kung sino mang sumusunod sa akin. Damn it!Imposible naman sigurong masundan ako rito ng mga mafias ‘di ba? This is the smallest town in England after all, hindi mo nanaising mapadpad dito dahil maliit lamang ito at mangilan-ngilan lang ang tao. Kaya halos lahat ay kilala ko na at kilala na ako… and everyone here knew my story kaya lahat sila rito ay protektado sa akin at sa mga anak ko.Kaya sa halos isa't-kalahating taon kung paninirahan dito ay never kong naramdaman na parang may sumusunod sa akin o kung ano man. But today was different… Tangina talaga, buti na lang at ito ang mga araw na hindi ko kasama ang mga anak ko sa paglabas ng bahay dahil ku
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY SEVEN
KAHIT ANONG salita ko, pagsipa ko sa kaniya, at pagtataboy –mukhang hindi iyon iniintindi ni Sandro, he keeps on getting closer to me, kaunti na lang at magdadampi na ang labi niya sa labi ko. But I just stay still, hindi ko iniiwas ang mukha ko sa kaniya, nakatingin lang din ako sa mukha niyang unti-unting lumalapit sa akin.Ayaw ko kasing isipin niyang apektado pa rin ako sa kaniyang presensya. But damn it! para naman akong nahihipnotismo sa mga tinging ipinupukol niya sa akin, those deep dark blue eyes, na sobrang familiar pa rin sa akin. Lalo na at sa halos dalawang taong pagtatago at paglayo ko sa buhay niya ay never akong nilubayan ng mga matang iyan –‘cause it’s always part of my dreams at lagi rin itong nasasagi sa aking isipan. Lalo na at nakuha ito ng mga anak ko. Narinig ko na lang ang pagtawa niya ng malakas, kaya bigla akong napa
Pinakabagong kabanata
