Share
CHAPTER 84
Kaugnay na kabanata
Call Me, Kuya! CHAPTER 85
CHAPTER 85CALL ME, KUYA!“Mommy-" “Don't you dare…para tawagin ako na mommy! Hindi kita anak! Wala akong anak na traydor at nagpapanggap! Wala! Naiintindihan mo ba? Wala!" Tumango ako sa sinabi niya habang humahagulgol na ako sa pag-iyak at nakaluhod pa rin sa harapan niya. Hindi ko akalain na sa ganitong paraan ko sirain ang birthday ni mommy. Hindi ko akalain na sa ganitong paraan pa malalaman ni mommy.“Mommy…I'm sorry…. I'm sorry…” hikbi at paulit-ulit kong hingi ng tawad sa kanya habang nakahawak na sa kanyang mga paa, hindi ako umalis kahit pinipilit ako ni kuya na tumayo. “Huwag na huwag mo akong hahawakan! Naiintindihan mo ba? Huwag mo akong tawagin na mommy dahil hindi naman pala kita anak? Isa kang manloloko! Isa kang manggagamit!" Duro niya sa akin.Deserve ko ang lahat ng galit ng ginang, deserve na deserve ko. "I'm sorry po….I'm sorry!" Paulit-ulit kong sabi sa kanya. "I'm sorry? Sorry for what? Anong nagagawa ng sorry mo, huh? Hinding-hindi kita mapapatawad sa mg
Call Me, Kuya! CHAPTER 86
CHAPTER 86CALL ME, KUYA!Gamit ang daliri ay pinunasan ko ang mga luha ko. “Pupunta na ako Budang! Pakisabi na hintayin ako.” Ani ko sa nanginginig na boses. Hindi ko na rin mapigilan ang paghikbi ko dahil sa nangyari kay papa. Hindi ko alam kung bakit bigla naman naging ganito ang nangyari sa aking ama. Nararamdaman niya ba na nasasaktan ako ngayon kaya siya nag-alala at hindi niya nakayanan?“Oh God please, ang papa ko. Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko.”Wala akong makita na sasakyan kahit taxi man lang dahil madaling araw palang at kung meron man ay may sakay naman ng pasahero. Wala na akong magagawa kundi ang lumapit kay kuya na siyang nagmamaneho sa amin papunta sa hotel na naging close ko na rin. “Hi ma’am, uuwi na po kayo?” tanong ni kuya na makita niya ako sa labas ng hotel. Kagagaling niya lang siguro naninigarilyo.“Pahiram ng susi ng vios kuya,” nalilito man ay kinuha niya sa kanyang black na bulsa ng pantalon ang susi. “Ito po ma’am-" nalilito siya sa inasal
Call Me, Kuya! CHAPTER 87
CHAPTER 87CALL ME, KUYA!3rd pov:Halos hindi makapaniwala ang mag-asawang Legaspi dahil sa nakita at narinig sa balita na may dalawang pasahero ng vios ang nasa critical na kalagayan lalo at natukoy nila ang mga pangalan ng mga biktima na nasagasaan ng truck.Dali-dali silang pumunta sa hospital malapit sa Maynila. “Ang anak ko, ang anak ko….hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko kung pati ang anak natin ay iiwan din ako, ano na lang ang nararamdaman ko, hindi ko kakayanin kung lahat sila ay iiwan na tayo. Mababaliw na ako,” hagulgol na iyak ni Maribel. "Manalangin lang tayo hon na walang masamang nangyari sa mga bata.” Pag-aalo naman ng kanyang mister. Pagkarating sa hospital ay agad silang bumaba ng sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob para magtanong sa mga receptionist kung saan na ang pasyente.“Legaspi po? Nasa emergency room pa po ang dalawang biktima na dinala around 3 in the morning madam." Ayon sa nurse na nakatuka.“Sige nurse, thank you." Agad pinuntahan ng mag
Call Me, Kuya! CHAPTER 88
CHAPTER 88CALL ME, KUYA!Pagod galing sa trabaho pero ayos lang, as long as may nagawa akong tama sa trabaho ko. Pumasok ako sa kwarto ko para makapag-bihis na ng bagong damit pambahay at makapag-luto na rin ng uulamin mamaya para sa hapunan. Hindi naman ako nagtagal sa kwarto dahil mabilis lang naman ako magbihis. Paglabas ko sa kwarto ay narinig ko ang pagbukas ng pinto at pumasok ang ka boardmate ko sa loob.“Hi! Unique! How are you?" Nginitian ko ang kaibigan habang naglalakad patungo sa kusina. “I'm doing good as usual at maganda ang naging result ko sa trabaho." proud kong sabi sa kanya.“Good to hear that from you. Anong gagawin mo? Magluluto na naman? May dala na akong pagkain natin for dinner, nakalimutan kong itext sayo, and don't worry hindi ito galing sa fast food, sa restaurant na.” Ngiti niyang sabi. Kinuha ko ang inabot niya sa akin na nasa paper bag at nakita ko nga na pagkain itong dala niya. Si Zarvianna, ay isang vocalist na nakilala ko rito sa Hong Kong. Dahi
Call Me, Kuya! CHAPTER 89
CHAPTER 89CALL ME, KUYA!“Cheer!" Sabay naming dalawa ni Zirvianna habang itinaas ang baso na may alak, nasa bar kami ngayon na kung saan kapwa Pilipino ang may-ari, ang bandang Elizcalde band. “Kailan mo pala plano na umuwi ng Pinas?” biglang naitanong ng kaibigan sa akin.Tumingin ako sa kanya, pareho na kaming mapupungay ang mga mata dahil sa kalasingan. “Bakit sasama ka ba?" Ngumisi siya sa tanong ko at hindi pa sinagot ang tanong niya.“Ang daya mo talaga minsan, ako ang unang nagtanong sa’yo, eh,” aniya sabay inom ulit ng alak.“Kasi…kung uuwi ka, eh di uuwi na rin ako, pero babalik din dito of course.” “Buti ka pa, may lakas ng loob na bumalik." aba, nagdadrama pa. “Bakit, hindi ka pa rin ba nakamove on? Sabi mo ikaw mismo ang lumayo sa kanya tapos ngayon? Ganyan ka umasta. Sabi mo, hindi mo na mahal." “Hindi naman talaga pero di ba, Pilipinas iyon…na kung saan kami… you know? Nagkakilala….” hindi ko maiwasan na hampasin siya sa kanyang balikat kaya napadaing siya.“Aka
Call Me, Kuya! CHAPTER 90
CHAPTER 90CALL ME, KUYA!“May balak ka pa ba na bisitahin ako anak?" Napangiti ako sa sinabi ni mama. “Pupunta po ako mama." “Mabuti naman, naiinip na ako rito sa bahay at wala naman akong masyadong ginagawa, pagkatapos ng trabaho ay wala man lang akong makakausap kaya maganda kung narito ka o di kaya diyan nalang ako sa inuupahan mo anak, hindi naman siguro bawal diyan ang tulad ko, bata pa naman ako.” Mas lalo akong natawa kay mama. Laging ganito ang bungad niya sa akin kapag tumatawag. Tulad ko ay nagtatrabaho si mama bilang ofw worker sa kilala din dito sa Hong Kong. Ako naman ay isang assistant nurse. “Ano bang gusto mo na pasalubong mama?" Tanong ko sa kanya.“Tinatanong mo pa sa akin, alam mo naman kung ano iyon…sandali at may nag doorbell, bubuksan ko muna, wag mo na lang patayin at baka delivery lang ito.” aniya. Pagbukas ng pinto ay napasinghap si mama na ako ang nakita niya na nakatayo sa tapat ng bahay. "Surprise mama…." Ngiti kong sabi sa kanya. Lumayo ako ng baha
Call Me, Kuya! CHAPTER 91
CHAPTER 91CALL ME, KUYA!” “Ayos ka lang anak?" Tanong ni mama sa akin habang hinahaplos ang buhok ko. Nasa taxi kami ngayon pauwi ng bahay.“Oo naman mama…” tumikhim ako dahil pakiramdam ko ay naipon ang bara sa lalamunan ko at ngayon lang nakaipon ng lakas para magsalita. “Alam ko na hindi…hindi lang naman ikaw ang may dalawang mata para hindi makita ang nakita mo kanina kaya masasabi ko na iyon ang dahilan kung bakit ka na tahimik. Sabi ko nga di ba? Hindi kita iniluwal sa mundo pero nararamdaman kita dahil kasama kita mula baby at pagdadalaga. Kaya …wala kang maitago sa akin lalo na sa usapang pag-ibig,” mas lalo akong sumiksik kay mama dahil tama siya. Ayokong umiyak lalo at nasa sasakyan kami, pero di ko mapigilan na lumuha dahil nga sa sariwa pa sa isip ko ang nangyari at nakita ko sa airport. Saan kaya niya dadalhin ang babae niya? Sa penthouse niya kaya? O sa bahay mismo? Halos wala akong balita sa kanya dahil kapag kinukumusta niya ako ay pinapatayan ko siya ng tawag dah
Call Me, Kuya! CHAPTER 92
CHAPTER 92CALL ME, KUYA! “Hijo! Ikaw pala iyan, kakarating mo lang ba? Nakita ka kasi namin sa airport. Hindi ka na lang namin tinawag dahil paalis na rin kami?” Tanong ni mama kay kuya na nasa hamba pa rin ng pintuan at nakatingin sa akin at ganoon din ako na parang hindi na gumagalaw ang mga paa ko dahil tama nga na narito siya at hindi siya multo. Gosh! Bakit ngayon pa? “Hijo?" Saka palang siya lumingon kay mama.“Hi tita! Uhmm, yes tita, kakarating ko lang po at pasensya na kung hindi ko kayo agad napansin sa airport at pasensya na rin na dito na agad ang punta ko dahil baka kasi hindi nalinisan ng maigi ng tagalinis kaya po ako dumiretso na dito.” Aniya saka pa lumabas para tulungan kami sa mga maleta namin ipasok sa loob ng bahay. "Ganoon ba? Ayos lang, nag-alala ka pa, kami na sana naglinis pagkarating namin, pero dahil malinis naman ay maraming salamat sayo.”Pumasok ako sa loob ng bahay at hindi pa rin siya kinakausap o pinapansin man lang, bigla akong nailang habang s
Pinakabagong kabanata
