Chapter 26

Dala dala ko ngayon ang mga gamit ko para umuwi na.

Nauna ng umuwi si Wesley sabi ni Mang Ernesto kaninang madaling araw. 

Ni hindi nga siya nagpa alam sakin.

Pinapasabi lang niya kay Mang Ernesto na sunduin ako pag balik niya rito.

Pumasok ako sa loob ng kotse. Ni hindi na nga ako nakapag pa alam kay Kevin na aalis na ako.

Sumandal ako sa may bintana ng kotse at napatitig sa labas.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang siya 'yong lalakeng nag ligtas sakin noon.

Wala akong ka ide-ideya na siya 'yon.

Ang sabi ko pa naman dati na kung sakaling magkatagpo ulit ang landas namin ng taong nag ligtas sakin ay makikilala at matatandaan ko ang itsura niya. Pero ang lapit na niya sakin, nagagawa ko siyang kausapin at nakikita ko siya araw araw. Nakatira lang kami sa iisang bahay pero hindi man lang ako nagkaroon ng kahit kunting ideya na siya 'yon.

Tanda ko pa ang mga sinabi niya kagabi. 

Lahat lahat ay kwenen