Kanina ko pa naririnig ang pagkatok ni Zid sa unit ko pero hindi ko alam kung paano siya haharapin. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya kagabi pati ang palitan namin ng ‘good night’ sa isa’t-isa. Normal lang naman siguro iyon sa dalawang magkaibang kasarian na magkakilala, hindi ba?
Kung siguro’y magkaibigan kami ni Zid ay hindi ako maiilang ng ganito. Magkaibigan na nga ba kami? O magkatrabaho? Baka magkaibigan na kami kaya ganoon na siya makipag-usap sa akin. Pero kaming dalawa ni Fredo ay hindi naman ganoon. ‘Ni hindi ko nga maalalang nagsabi ako ni good morning sa kan’ya. Paano’y sabunutan ang batian namin.
Huminga ako ng malalim bago siya pinagbuksan ng pinto. Pareho na kaming nakabihis at handing umalis.
“Good morning,” aniya.
Para siyang commercial model ng kape sa umaga. Napaka-alive niyang tingnan.
“G-good morning din.” Ano ba ‘yan bakit nauutal ako?
Pagdating s
“Good job Fire,” puri sa akin ng mga kasamahan ko matapos naming panoorin ang video na inihanda ni Blue. Nasa sala kami ng main headquarters maliban kay Ivan at Sylvester na kanina pa wala. “When will you going to post it Rain?” tanong ni Knight. “12 am sharp, kasabay ng pag-release ng tabloid” sagot niya pagkatapos tumingin sa wristwatch. Tatlumpong minuto na lang ay alas –dose na. Ngayon na ang paglabas ng The Veracity tabloid. Halos dalawang linggo namin iyong pinagtulungang buuin. Ipinadala namin sa New York ang draft ng tabloid at ilang mga larawan. Isang linggo pa lamang ay handa nang ikalat sa publiko ang isang libong kopya ng tabloid. Limitado lamang iyon dahil mas tumitingin na ng mga balita ang taong bayan sa social media. Mayroong page ang The Veracity kung saan nandoon ang lahat ng iligal na gawain ng mga kilalang tao na nailathala mismo sa tabloid. “This will be the end of Mr. Alejar,” nakangiting sabi ni Zid bago
Tagumpay na na-release ang The Veracity tabloid. Naipakulong ang lahat ng taong sangkot sa human trafficking. Muli din na naigawad sa mga taga-Sta. Monica ang kanilang mga lupain. Nakakatuwang maging parte ng mga taong nasa likod ng matagumpay na kasong iyon. “Are you sure to donate your first salary to the youth of Sta. Monica?” tanong sa akin ni Zid habang tinatahak namin ang daan patungong banko. Mayroong ibinigay na kontak sa akin si Blue na siyang mag-aabot ng aking donasyon para sa mga taga-doon. Ang sabi sa akin ni Zid ay mayroon na silang ipinadalang tulong para sa pag-aaral ng mga bata sa Sta. Monica, pero gusto ko pa din na magbigay kahit kaunting tulong mula sa sarili kong bulsa. “Alam ko kasi ang pakiramdam ng kapit sa patalim para lang mabuhay, kaya ngayon na nakikita kong kaya ko naman silang tulungan ay gagawin ko,” sagot ko sa kan’ya. Matamis siyang ngumiti sa akin. Makalipas lamang ang ilan pang sandali ay nakarating na kami n
Nagising ako sa maagang tawag mula kay Blue. Mayroon kaming meeting para sa susunod na kaso. Hindi ko inaasahan na magkakaroon kami kaagad ng misyon. Nagluto muna ako ng almusal bago nag-ayos ng sarili. Para akong hinahabol ng oras sa pagmamadali. Ayoko kasing magkasabay kami ni Zid. Pakiramdam ko’y isasabay niya na naman ako sa kotse niya papuntang hideout. At ang mapag-isa kasama siya sa buong byahe ang pinaka-ayokong mangyari sa ngayon.Nakapagdesisyon na akong iwasan siya. Kahit ang gusto ko talaga ay awayin siya at ipamukha sa kan’ya na hindi ako isa sa mga babaeng magkakandarapa sa kan’ya. Kaso lang sa tuwing naaalala ko na siya ang dahilan kung bakit nakatagpo ako ng bagong mga kaibigan ay nakokonsyensya ako.Gusto ko na lang intindihin na na-misinterpret niya lang siguro ang pagpayag kong sumama sa kan’ya noon sa iisang hotel sa New York kaya naisip niyang interesado ako sa kan’ya. Ganoon naman ang iniisip ng mga tao ‘di ba?
“Gusto ko lang linawin sa’yo na hindi kita gusto at hindi ako katulad ng mga babaeng dini-date mo noon o hanggang ngayon, na nagkakandarapa sa’yo.”Kanina ko pa isinasaulo ang mga salitang iyon sa aking isipan habang nasa daan kami ni Zid, at nang bigla nga siyang huminto sa isang tabi ay hindi ko na napigilang sabihin.Hindi ako makatingin ng diretso sa kan’ya pero naaaninag ko sa aking tabi ang pagkunot ng kan’yang noo. Marahil ay nagtataka siya kung paano at bakit bigla ko na lang iyon nasabi.Minsan talaga’y hindi ako nagsisisi na over-thinker ako at advance palagi mag-isip. Sa sitwasyon ngayon, kung hindi ko iiwasan si Zid at lilinawin ang namamagitan sa amin, ay patuloy lang siya sa pagpapakita ng kabaitan at pagbibitaw ng mga matatamis na kataga sa akin. Alam kong baka tuluyan na akong mahulog sa kan’ya. Ngayon ko pa lang naramdaman ang kasiyahan at kakaibang kapanatagan kapag kasama ko siya, kaya alam kong
Parte ba nang pagkumpisal ng lalaki sa tunay niyang nararamdaman para sa isang babae ay ang hindi pagpapakita ng ilang linggo? Hindi ko naman siya direktang ni-reject pero bakit parang sumuko na siya kaagad. Ang babaw naman pala nang nararamdaman niya para sa’kin.Ganito ba talaga kapag nagkakagusto ka na sa isang tao, hindi mo lang makuha ang atensyon na ini-expect mo ay nasasaktan ka na? Kasi ako oo, ang pangit pala ng konsepto ng ‘love’.“Wow, ang daming pagkain Ivan! Baka naman mamaya n’yan kapag naubos na naming lahat ito ay singilin mo kami?” tanong ni Blue habang binubuksan ang pizza na dala-dala ni Ivan. Hindi lamang iyon dahil nang nakaraang araw ay palagi siyang may ipinapa-deliver na pagkain para sa aming lahat.Inabot nang halos dalawang linggo ang pagpapanggap kong mananaya sa jueteng at taga-sigaw sa tupada. Nahirapan akong makapasok sa malalaking pasugalan ni Mr. Bagatzing. Kinailangan pa naming kumidnap ng isa
Pangarap kong maging photographer pero ngayon na may nag-o-offer na sa'kin, na hindi na katulad ng pagiging undercover ko, ay parang gusto ko nang umatras. Kung hindi lang sa utang na loob ko kay Zid ay hindi talaga ako papayag. Isinama niya ako patungong Gayon Falls. Halos dalawang oras ang naging byahe namin. Sunod-sunod ang natatanggap na tawag ni Zid kung kaya't hindi nakakailang ang hindi namin pag-uusap. Masikip ang daan simula highway patungo sa Gayon Falls. Halos kabukiran ang dinaraanan namin at hindi pa ganoon ka-sementado ang daan, pero maaari nang daanan ng mga sasakyan. Sa bungad pa lamang ay naririnig ko na ang agos ng tubig. Nakita ko ang 'sign' sa entrance ng falls kung saan nakasaad na sarado ito ngayon para sa gagawing photoshoot. Masasabi kong sulit ang haba ng byahe sa ganda ng lugar. Nakakatuwang hindi ginalaw ng mga namamahala ng lugar ang natural na ganda ng Gayon Falls. Kulay berde ang makikita sa buong paligid, maliban n
Suot-suot ang fitted maong pants, puting kulay ng branded t-shirt na katulad ng disenyo ng suot ni Zid, itim nga lang sa kanya, at ang sapatos na suot ko kanina, ay iginiya niya ako palabas ng resort.Nakaalis na lahat ng empleyadong kasama namin at kami na lamang ni Zid ang natira sa lugar.Buong akala ko'y sa kotse kami sasakay pero dumiretso siya sa isang motor. Mayroong nakahandang helmet at jacket sa upuan. Kinuha niya ang itim na jacket at ipinasuot sa akin. Ang helmet ay siya na ang nagsuot sa ulo ko. Seryoso niya itong ni-lock."Masikip ba?" tanong niya habang ina-adjust ang lock ng helmet."Hindi naman. Saan ba tayo pupunta?" Kailangang alam ko, nagsisimula na naman kasi siyang hilahin ako patungo sa kung saan-saan. Ang pinagkaiba nga lang ay takot ako noon ngayon ay hindi na.Masaya at excited ang nararamdaman ko."Somewhere you'll love."Ang taray! Dati-rati'y ang linyahan niya ay, 'somewhere where you'll beg me
"Good morning."Normal nang magpalitan kami ng good mornings ni Zid tuwing magbubukas ako ng pinto ng aking unit at makikita ko siyang naghihintay sa akin sa labas, pero ngayong araw ay iba.Maaliwalas ang mukha niyang humakbang palapit sa akin. Nakatago ang kanang kamay niya sa likod at unti-unti iyong inilabas. Hawak ang isang tangkay ng pulang rosas ay iniabot niya sa'kin iyon."Rosas para sa magandang binibini," aniya.Hindi ko napagilan ang mapangiti dahil sa pagiging makata niyang magsalita.Biro lang! Kinikilig talaga ako."Thank you. Good morning din." Sa kabila ng kilig na nararamdaman ko ay naggawa ko siyang batiin pabalik.Inalalayan niya akong sumakay ng elevator at sa kan'yang kotse, katulad ng ginagawa niya dati. Ang pinagkaiba nga lang sa ngayon ay nakompirma ko na ang kahulugan ng mga ito sa kan'ya. Hindi na ako mag-a-assume dahil sigurado na ako, may pinanghahawakan na kumbaga.Nag-order muli siya sa fast