Chapter 37: Letting Go

KENT

"I do." Sagot ko sa tanong ng pari.

Nilingon ng pari si Lauren na ngayo'y hawak ko ang kanang kamay. Seryoso lamang itong tumingin sa harap. Wala akong mabasang emosyon sa mukha niya, ni hindi ko rin alam ang tumatakbo sa isip niya ngayon. She's supposed to be smiling dahil kasal namin ngayon. Bakit parang hindi yata siya masaya?

"Bride, will you take this man as your husband whom you will spend the rest of your life? Do you promise to love him, comfort him, protect him, honor him, be with him in sickness or in health, in richer or for poorer? If so, say 'I do'." Baling ng pari kay Lauren.

Nilingon ko si Lauren. Hinihintay kong gumalaw ang mga labi niya upang may sabihin. Ngunit ilang segundo na ay hindi pa rin ito sumasagot. Nakatulala lang siya kaya pinisil ko ang kanang kamay niya. Nabalik naman ito sa kaniyang katinuan at tumingin sa akin nang ilang segundo saka tumingin ulit sa pari. Hindi ko na talaga siya maintindihan ngayon.

"Lauren," tawag ko sa pangalan niya upang su