Pumapatak lamang ang mga luha ko sa aking mga mata. Hindi ko alam kung tama ang nagawa ko? Hindi ko alam kung magiging handa ako sa bagay na ito?Annie looked at me worriedly. My bestfriend. Ang lungkot sa kaniyang mga mata ay nakikita ko.Hindi siya makapaniwala sa hawak niyang pregnancy test na ibinigay ko. Gusto kong sabihin sa kaniya ang totoo."T-Totoo ba ito best? B-Buntis ka?" nanlalaki lamang ang mga mata ni Ann habang nakatingin sa akin.Alam kong hindi siya makapaniwala na buntis ako. Alam kong naging sorpresa sa kaniya ang lahat."Ann! B-Buntis ako! Hindi ko alam kung tama ang ginawa ko Ann? Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang lahat? Natatakot ako!"Kaba at takot ang kasama sa pagtibok ng puso ko. Nababalisa ang diwa ko dahil sa kapalpakan na nagawa ko.Umiwas ako ng tingin ko kay Ann. Hindi ko alam. Naguguluhan tuloy ako. May isang batang nabuo sa sinapupunan ko."Sinong ama ng bata best? Huwag mong sabihin na si Lucas. Huwag mong sabihin na may nangyari sa inyong
Bahagya kong pinunas ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. Ayaw ko nang maging marupok sa mga segundong ito.Tama na ang pag-iyak ko. Ito na ang tamang oras para sabihin ko kay Lucas ang totoo. Kailangan niyang malaman na buntis ako at siya ang ama ng bata. Isinara ko ang pinto nang makapasok ako sa opisina si Lucas. Since pumunta ako dito sa Vontrell company para kausapin siya."Why you didn't use your fucking hands to knock the door Iris? You disturbed me, huh?" Inis na inilapag ni Lucas sa ibabaw ng desk niya ang hawak niyang papers. Bumuntong hininga siya nang malalim at tumayo.Tila na stressed siya nang makita ang mukha ko.He put his hands inside his pocket and faced the window. He sighted outside. I heard that he was let out a heavy breathe again."Why are you here? Ano ang kailangan mo Iris? Bakit ka napadpad dito?"Ito na naman yung pakiramdam na natatakot na naman ako dahil sa pananalita ni Lucas. Hindi ba niya ako pwedeng kausapin na matino? Na hindi siya sumisigaw
Hindi kita iiyakan Lucas kung hindi kita mahal! Handa akong gawin ang lahat para maipadama ko ang pagmamahal ko sayo.Nararamdaman kong mahal mo pa rin ako Lucas. Hinayaan mo nga akong yakapin kita kasi may pagmamahal ka pa rin sa akin. Tumitibok pa rin ang puso mo para sa akin. Alam kong hindi ka manhid Lucas! Alam kong may pakiramdam ka! Alam kong may puso at damdamin ka. Alam kong nasasaktan ka lang.Patuloy ang pagpatak ng aking mga luha. Nakayakap lamang ako kay Lucas. Ayaw ko siyang bitawan. Masgugustuhin ko pa siyang yakapin kaysa itaboy.Naramdaman kong hinawakan ni Lucas ang kamay ko. Bigla niyang tinanggal ang mga kamay kong nakapulupot sa baywang niya.Napayuko ako at napahikbi sa pag-iyak. Wala akong pakialam kung tanga ako sa paningin niya. Tanga na kung tanga pero mahal kita Lucas!Hindi ko kayang dayain ang nararamdaman ko. Ikaw at ikaw pa rin ang itinitibok ng puso ko.Sa hindi ko namalayan nakaharap na pala sa akin si Lucas. Pinagmamasdan niya na pala ako habang nakay
Lumalandas lamang sa aking mukha ang mga luhang gustong kumawala sa mga mata ko. Hindi ko kayang pigilan ang bawat pagpatak ng mga luha ko.Nanginginig ang mga tuhod ko sa sakit na nararamdaman ko. Sumisikip ang puso ko sa bawat pagpintig nito.Gusto ko lang mahalin ako ng lalaking pinakamamahal ko! Gusto kong ipagpatuloy namin kung ano ang nasimulan namin noon! Pagmamahal ang nararamdaman ko para sa kaniya. Isang pag-ibig na tapat. Iyon ang gusto kong iparamdam kay Lucas paulit-ulit. Pero bakit hindi niya ako magawang mahalin kagaya ng dati? Kagaya nang mga sandaling niyayakap niya ako! Mga sandaling inaaliw niya ang damdamin ko!Mga segundong sobrang kay saya! Mga segundong puno ng ngiti ang pagmamahalan namin ni Lucas!Iyon ang pag-ibig na hinahanap ko sa kaniya. Ang pag-ibig ni Lucas na ipinangako niya hanggang dulo! Pangakong puno ng pag-asa! Walang kupas ang bawat ngiti sa kahapon! Mga yakap niya na nagbibigay init sa malamig kong mga sandali!Iyon! Iyon nga ang gusto kong mad
I wiped the tears that easily fell down into my face. I can't imagined that I found myself crying for Lucas.Sobrang sakit lang kasi ang pagmamahal sa akin ni Lucas. Nasasaktan ako ng pag-ibig niyang hindi ko kayang pakawalan.Hindi ko kayang ipagtabuyan si Lucas. Hindi ko siya kayang kamuhian. Siya ang itinitibok ng puso ko.Sa bawat segundo ay siya ang hinahanap ko. Siya ang dahilan kung bakit ako nagmahal ng totoo. Pagmamahal ni Lucas ang kumakalinga sa akin. Mga sandaling magkasama kami at masaya.Nagigi akong marupok sa mga yakap niya. Sa bawat haplos niya na ang bilis kong bumigay. Sa mga halik niya na wala akong kawalan.Mga titig niyang nakakabaliw. Mga ngiti niyang kay sarap pagmasdan. Mga lambing niyang hindi ko kayang takasan.Napahilamos ako sa aking mukha. Lumalandas lamang ang aking mga luha.Sobrang lungkot ang nararamdaman ko. Parang pinapatay ang pagtibok ng puso ko.Ang sakit! Ang sakit sakit! Pero lumalaban pa rin ako. Umaasang mamahalin pa rin ako ni Lucas dahil ma
I'm begging such a poor creature for Mr. Lucas to let me go. I'm begging for his mercy.Patuloy na tumatakas ang mga luha sa aking mga mata. Kailangan kong tiisin ang pananakit sa akin ni Lucas dahil mahal ko siya.Hindi ko siya magawang kamuhian dahil sa sobrang pagmamahal ko. Masakit pero kailangan kong tanggapin."L-Lucas! N-Nasasaktan ako!" Gumuguhit lamang ang galit sa mga mata ni Lucas. Gusto niya akong burahin sa kaniyang mga mata."Tinatanong kita kung naipalaglag mo na ang bata Iris? Masasaktan ka kung hindi mo ako sasagutin!" Umarko ang mga labi ni Lucas sa sobrang inis sa akin. Umiigting ang kaniyang panga sa galit. Halos durugin niya ako.Mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko. Nasasaktan ako sa pinagagawa ni Lucas."L-Lucas! H-Hindi ko magagawa ang gusto mo! Hindi ko kayang ipalaglag ang bata." Bumubuhos lamang ang mga luha ko sa aking mukha. Nakatingala lamang ako kay Lucas. Nagmamakaawa ang isang tulad ko para sa kaniya.Binitawan ni Lucas ang braso ko at agad niy
Hindi ko kayang awatin ang mga luhang gustong tumatakas mula sa aking mga mata. Hindi ko kayang pigilan ang pag-agos nito.Ang sakit sa pakiramdam na nagagawa akong saktan ng taong pinakamamahal ko. Para akong sinasakal ng sarili kong pakiramdam."Lucas parang awa mo na! Patawarin mo na ako. Hindi ko kayang ipalaglag ang bata. Hindi ako mamamatay tao. Hindi ako ganoon kasama Lucas."Binitiwan ni Lucas ang buhok ko. Agad niya akong sinakal sa leeg gamit ang isa niyang kamay. Napahawak ako sa braso niya.Lumalandas lamang ang mga luha sa aking mukha. Sobrang sakit ang nararamdaman ng puso ko. Pero hindi iyon nararamdaman ni Lucas. Nanginginig ang mga labi ko sa takot. Malakas ang pagtibok ng puso ko."Gagawin mo ang gusto ko Iris. Ipapalaglag mo ang bata sa ayaw at gusto mo. Hindi siya pwedeng mabuhay. Naiintindihan mo ba ako?" bulyaw ni Lucas sa akin.Nanginginig ang kaniyang panga sa galit. Umaapoy ang kaniyang mga mata sa inis akin.Halos sunggaban niya ako at patayin. Kulang na lan
Umiiyak lamang ako. Hindi ako mapakali dahil sa sitwasyon ko. Lumalandas lamang ang mga luha sa pisngi ko.Hindi ko kayang takasan ang lungkot na nararamdaman ng puso ko. Sobrang bigat ng pakiramdam ko.Gusto kong sumigaw at pakawalan ang sakit na nasa dibdib ko. Gusto kong tumakbo sa kalagitnaan ng kapalaran.Ito ba ang lahat na kapalit ng pagmamahal ko? Ito ba ang dapat kong maramdaman?Ang lungkot lungkot! Ang sakit sakit sa dibdib. Kulang na lang ang sumabog ako at maglaho.My vision got blurry. Hindi ko na alam kung ano na ang kaganapan sa mundo? Basta ang alam ko ay umiiyak ako.Hindi ako kayang mahalin ni Lucas! Hindi niya magawang kaawaan ang magiging anak namin.Tuluyan na nga bang nilimot ni Lucas ang mga alaalang kay tamis? Sarado na ba ang puso niya para sa pagmamahal ko?Wala na ba akong pagkakataon para mahalin siya? Nabali na ba ang palaso ni kupido para sa mga puso namin?Lucas! Huwag mong hayaan na manlamig ang pag-ibig mo! Hayaan mong sindihan ko ang puso mo gamit an