Chapter 25 Sobbed

Umiiyak lamang ako. Hindi ako mapakali dahil sa sitwasyon ko. Lumalandas lamang ang mga luha sa pisngi ko.

Hindi ko kayang takasan ang lungkot na nararamdaman ng puso ko. Sobrang bigat ng pakiramdam ko.

Gusto kong sumigaw at pakawalan ang sakit na nasa dibdib ko. Gusto kong tumakbo sa kalagitnaan ng kapalaran.

Ito ba ang lahat na kapalit ng pagmamahal ko? Ito ba ang dapat kong maramdaman?

Ang lungkot lungkot! Ang sakit sakit sa dibdib. Kulang na lang ang sumabog ako at maglaho.

My vision got blurry. Hindi ko na alam kung ano na ang kaganapan sa mundo? Basta ang alam ko ay umiiyak ako.

Hindi ako kayang mahalin ni Lucas! Hindi niya magawang kaawaan ang magiging anak namin.

Tuluyan na nga bang nilimot ni Lucas ang mga alaalang kay tamis? Sarado na ba ang puso niya para sa pagmamahal ko?

Wala na ba akong pagkakataon para mahalin siya? Nabali na ba ang palaso ni kupido para sa mga puso namin?

Lucas! Huwag mong hayaan na manlamig ang pag-ibig mo! Hayaan mong sindihan ko ang puso mo gamit an