"L-Lucas! Hindi ko iyon ginawa. Hindi ko ninakaw ang yaman ng corporation companies. Mahal kita! Hindi ko iyon magagawa sayo."
Lumalandas lamang ang mga luha sa aking mukha. Nakatingin sa akin ang lahat na mga guests.Alam kong naguguluhan sila sa nangyayari?Pero sana maintindihan nila na hindi ko iyon magagawa kay Lucas. Mahal ko si Lucas. Hindi ko siya kayang lukuhin.Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Lucas. Napailing siya ng ilang beses. Huwag niyang sabibin na pati siya naniniwala na ninakaw ko ang yaman kompanya."Lucas! Hindi ko iyon magagawa sayo. Hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya. Mahal kita. Hindi ko iyon magagawa sayo.""Stop explaining Iris. Whatever your proof. Ninakaw mo ang yaman ng kompanya. You must say that you are a gold digger." umiksena ang malakas na boses ng mom ni Lucas.Nanginig ang mga labi ko sa takot. Hindi ako makagalaw sa aking kinatatayuan. Napako ang mga paa ko sa sahig.Nakahawak lamang ako sa gown ko habang pinagtitinginan ako ng mga tao. Para akong maglaho sa kanilang paningin.Napayuko ako at napahagulgol sa pag-iyak. Kahit kailan. Hindi ko kayang nakawin ang yaman ng mga Vontero. Hindi ko kayang sirain ang dignidad ko dahil lang sa yaman."You are a liar. A big gold digger. Hindi pagmamahal ang habol mo sa anak ko kundi ang yaman ng kompanya. Yaman ng isang Vontero."Iniangat ko ang mukha ko sa mommy ni Lucas. Wala akong alam sa ibinibintang niya sa akin. Inosente ako."Hindi ko po iyon magagawa sa anak niyo. Hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya. Hindi ko kayang lukuhin si Lucas." humahagulgol lamang ako sa pag-iyak.Tinaasan ako ng kilay ng mommy ni Lucas. Napailing siya. Ang inis sa kaniyang mga mata ay lumiliyab.Kinuha niya ang kaniyang gold handbag at pinuksan niya ito. Kuminang ang kaniyang gold handbag sa pagitan namin.Kumuha siya ng checque at ibinungad sa harapan ko.Nanlaki ang mga mata ko sa kuryusidad. Bakit binibigyan ako ng checque ng mommy ni Lucas?"10 million dollars. Just get away my son. I won't you to be my daughter-in-law." gumuhit ang galit sa mukha niya.I shook my head. Nanlumo ang mga tuhod ko. Hindi ko kayang tanggapin ang ibinibigay niya sa akin. Hindi ako mukhang yaman para kunin ang checque na ibinibigay niya sa akin.Bumubuhos lamang ang aking mga luha. Minahal ko si Lucas hindi sa yaman.Hindi sa yaman ng Vontero. Minahal ko si Lucas sa tunay kong pagkatao. Sa tunay kong nararamdaman."Hindi ko po matatanggap ang ibinibigay niyo sa akin. Mahal ko po si Lucas hindi dahil sa yaman. Mahal ko siya dahil siya ang itinitibok ng puso ko."Binitiwan ko ang aking gown at napahaplos ako sa mukha ko. Nanunubig lamang ang mga mata ko. Muli kong iniangat ang paningin ko sa mom ni Lucas."So ayaw mong kunin? Ilan ang gusto mo iha? Sabihin mo lang dahil dadagdagan ko pa." madiing tanong niya sa akin."Hindi ko po matatanggap iyon. Kahit hulihin niyo po ang lahat na bituin at ibigay sa akin. Maspipiliin ko pa si Lucas dahil mahal ko siya." pagpapaliwanag ko."I hated a big liar." sambit ng mom ni Lucas.Nanlaki ang mga mata ko nang punitin ng mom ni Lucas ang hawak niyang checque sa harapan ko."Layuan mo son ang babaeng ito. Hindi siya karapat-dapat na mapangasawa mo. A liar and a gold digger. Yaman lang ang habol niya sayo."Kung makatingin sa akin ang mga visitors halos pandirian ako. Daig ko pa ang may sakit na nakakahawa. Nagbubulungan lamang sila. They mocking my dignity."Tama na. Hindi magnanakaw ang anak ko. Hindi siya gold digger. Hindi iyon magagawa ni Iris."Napalingon ako kay mom. Alam kung gusto niya akong ipagtanggol. Alam kong nasasaktan siya ang makita akong nagkakaganito."Tayo na anak!" yaya ni mom sa akin. Ngunit hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko.I shook my head habang nakatingin ako sa mga mata ni mom. Ayaw kong sumama sa kaniya.Gusto kong magpakasal kami ni Lucas dahil matagal kong hinintay ang pagkakataong ito.Gusto kong patunayan sa mga tao na hindi ko ginawa ang bagay na iyon.Hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya.Iniangat ko ang aking mga mata para tingnan si Lucas. Kita ko ang pagkainis sa kaniyang mukha.Hinawakan ni Lucas ang braso ko at hinila ako papalayo sa kanila. Mahigpit ang pagkakahawak sa akin ni Lucas. Nasasaktan ako.Sa pagkaladkad ni Lucas sa akin palabas ng venue ay pinigilan ko siya. Pati ba ang pinakamamahal kong tao ay kinamumuhian ako ngayon?Iniangat ko ang paningin ko sa kaniya. Naniningkit lamang ang mga mata ni Lucas sa inis."Akala ko matinong babae ka Iris? Pinahiya mo ako. Bakit mo ito nagawa sa akin? Bakit mo ako niloko?" singhal sa akin ni Lucas."Lucas. Hindi ko iyon magagawa. Hindi ko kayang nakawin ang yaman ng kompanya. Wala akong alam sa ibinibintang nila sa akin." pagpapaliwanag ko. Bumubuhos lamang mga luha ko."Dahil sa ginawa mo. Sinira mo ang pagkatao ko Iris. Sinira mo ang identity ko sa taong nagtitiwala sa akin. Nakakatakot ka Iris." napailing si Lucas sa kaniyang pagsisisi. Naiinis siya sa akin.Hindi niya ako naiitindihan. Hindi ko iyon magagawa sa kaniya. Sana pakinggan niya ang puso niya."Lucas mahal kita. Hindi ko iyon magagawa sayo. Hindi ko kayang lukuhin ka." tumaas ang boses ko sa kaniya. Gusto kong ipaunawa sa kaniya na hindi ko iyon magagawa.Nalason na rin ang isip ni Lucas. Naniwala na rin siya sa bagay na ibinibintang nila sa akin.Wala na akong pakialam kung sabibin nilang desperada ako. Basta mahal ko si Lucas. Siya ang taong papakasalan ko.Wala akong pakialam kung ipagsiksikan ko ang sarili ko sa kaniya. Desperada na kung desperada basta mahal ko siya.Wala akong pakialam kung magmukha akong tanga sa harapan niya. Wala akong pakialam kung kamuhian niya ako. Mahal ko siya at iyon ang papakinggan ko."Itigil mo na ito Iris. Nakakahiya na sa mga tao. Nakakahiya ka na."Dahan-dahan akong lumingon sa mga taong nasa paligid namin. Hindi ko ikinahihiya ang sarili ko. Wala akong kasalanan. Wala akong alam kung ano ang iniisip nila.Muli akong napalingon kay Lucas. Kita ko sa kaniyang labi ang pagkainis. Kita ko ang galit sa kaniyang mga mata.Hindi ko alam kung bakit pati si Lucas naniwala sa kanila? Bakit nag-iba ang paningin niya sa pagkatao ko? Akala ko ba mahal niya ako? Bakit ganoon siya sa akin?Hinawakan ko ang magara kong wedding gown. Umiiyak lamang akong nakatingin sa mga mata ni Lucas.I shook my head.Kumilos ang mga paa ko at tumakbo papalayo sa kanila. Napahagulgol ako sa pag-iyak.Agad kong pinara ang taxi na dumaan. Agad akong sumakay rito upang umalis. Gusto kong tumakas sa paningin nila. Nasasaktan ako.Nang makarating ako sa mansion. Agad kong binitbit ang gown ko at bumaba sa taxi.Umiiyak lamang akong tumakbo papasok ng gate. Hindi ko na nagawang lingunin pa ang driver ng taxi.Muntik pa akong madulas at matapilok. Napahaplos ako sa aking mukha. Nanunubig lamang ang mga mata ko. Ayaw magpaawat ng bawat luhang tumatakas sa aking mga mata.Napaupo ako sa sofa at napahagulgol sa pag-iyak. Sumisikip ang paghinga ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.Bakit sa akin pa nangyayari ito? Bakit sa akin pa? Kay tagal kong hinintay ang mga sandaling ito! Ang oras ng kasal namin ni Lucas. Ang lalaking pinakamamahal ko. Hindi ko siya kayang lukuhin. Hindi ko kayang nakawin ang yaman ng kompanya. Hindi ko kayang gawin iyon.Napamasid ako sa hitsura ko. Nasayang lang ang effort ko. Nasayang lang ang lahat na pinaghirapan ko. Nasayang lang ang lahat lahat na pinaghirapan namin ni Lucas. Kay tagal kong pinaghandaan ang wedding namin ni Lucas. Sobrang saya ko ang maikasal kami sa isa't isa. Pero bak
Pumapatak lamang ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko kayang pigilan ang pagpatak nito.Matagal kong pinaghandaan ang lahat para sa wedding namin ni Lucas. Pero hindi ko aakalain na sa isang iglap lamang ay naglaho ang lahat.Para itong bula na bigla na lang nawala sa aking paningin. I can't believed that in just a blinked everything was gone.Masakit! Sobrang sakit! Halos tumalon ako sa kasiyahan nang mga sandaling nagsisimula na ang wedding namin ni Lucas. Pero bigla na lamang naging magulo ang lahat. Bigla na lamang nawala ang saya sa aking puso. Kinuha ko ang gown sa tabi ko at niyakap ko ito. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak ko.Nakapalit na pala ako ng damit simula nang iwan ako rito ni mom sa silid. Umalis na rin siya para makapagbihis ng kaniyang gown.Matapos kong yakapin ang gown ko. Pinagmasdan ko ito. Ang ganda sana ng gown pero nasayang lang ang halaga nito.Bigla tuloy naalala ko ang mga sandaling kasama ko si Lucas. Mga panahong magkasama kami sa dress shop pa s
Agad kong pinuntahan si Lucas nang makarating ako sa kompanya. Kailangan niya akong makausap.Ngayon nandito kami sa rooftop ng building. Ang building na inaapakan namin ngayon ni Lucas. Ang Vontrell company.Ang Vontrell company ay isa sa nangungunang kompanya sa buong bansa. Isang eksklusibong kompanya sa Pilipinas.Vontrell ang titulo ng kompanya dahil binuo ito ng mga lolo namin ni Lucas. Kinuha ang pangalan ng kompanya sa apelyido namin.Vontrell Company. Mula sa apelyidong Vontero at Montrell. Pinag-isa ang apelyido namin ni Lucas. Kaya nabuo ang pangalan ng kompanya.Pero wala na ang mga lolo namin. Matagal na silang patay. Kami na ang nagpapatakbo nito.Nagtutulungan kami ni Lucas para sa kompanyang ito. Para ipagpatuloy ang Vontrell Company sa kasalukuyan.Nakatingin lamang si Lucas sa malayo habang nakapamulsa. Wala siyang balak na lingunin ako.Nasa may gawi niya lamang ako nakatayo. Pinagmamasdan ko siya. Hindi ako kumikibo. Sa halip nakatayo lamang ako sa may gawi niya na
Hindi ko alam kung ilang segundo pa ang dapat kong gugulin para kay Lucas. Para paniwalaan niya ako.Alam kong may puso siya. Alam kong may damdamin si Lucas. Alam kong may nararamdam siya sa akin.Hindi laro ang ilang taon na minahal niya ako. Mga oras na nilaan namin sa bawat isa. Mga sandaling niyakap ako ni Lucas. "Anong halaga nang pagpunta ko rito kung ganito lang ang mapapala ko? Kinaiinisan ng taong pinakamamahal ko! Hindi man lang ako magawang paniwalaan."Nakayuko lamang ako sa tabi ni Lucas. Hindi ko kayang maiangat ang mukha ko para tingnan siya. Nasasaktan ako! Nahihirapan!Gusto ko nang sumuko! Hindi ako nag-iinarte. Pero hindi ko na talaga kaya. Sobrang bigat na nang pakiramdam ko."Ayusin mo ang pananalita mo Iris. Hindi mo ako mahal. Dahil kung mahal mo ako? Ginawa mo ang tama. Hindi mo ako niloko. Kaya huwag mong sabihin na mahal mo ako. Isang pagpapanggap iyon Iris." Dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko para tingnan si Lucas. Malamig ang kaniyang pagkatao sa panin
"Lucas! Mahal kita!" sigaw ko para pigilan ang taong mahal ko sa pag-alis niya.Hindi man lang ako nagawang lingunin ni Lucas. Nagpatuloy siya sa kaniyang pag-alis.Umiiyak ako at nagmamakaawa para pigilan siya. Pero walang halaga ang pag-mamakaawa ko sa kaniya.Wala akong ibang hiling kundi mahalin niya ang isang tulad ko! Mahalin ako ng lalaking pinakamamahal ko! Pero hindi ko alam kung bakit iniwan niya ako sa ganitong paraan?Nakaya niya akong tiisin! Nagawa niyang makitang nagkakaganito ako! Tinigasan niya ang kaniyang puso!Lucas! Alam kong may pakiramdam ka! Alam kong may puso ka! Nararamdaman kong mahal mo ako!Pakinggan mo ang tinitibok ng puso mo Lucas! Huwag mong hayaan na kainin ka ng iyong galit!Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari? Umiiyak ako habang naka upo sa semento. Para akong baliw! Baliw na nga ako sa kaniya.Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Malinis ang puso ko. Hindi ko magagawang manloko ng tao.Kahit sabihin ko ang totoo. Hindi nila ako papani
Pinunas ko ang mga luhang lumalandas mula sa aking mga mata. Hindi ko mapigilan ang hindi mapahikbi dahil sa pangungutya nila sa akin.Hindi nila ako naintindihan. Iniinsulto ako ng mga taong nakakasalamuha ko. Wala silang magawa kundi sirain ang dignidad ko. "Oh best! Mabuti dumating ka na. Kanina pa napapanis ang laway ko rito sa opisina mo. Wala man lang kasi akong makausap."Naningkit ang mga mata ni Ann sa pag-iinarte niya. Nakanguso siya habang nakatingin sa akin.Tila gusto niyang umiyak dahil wala siyang makausap. Sa totoo lang. Boring talaga ang buhay niya kapag wala ako."Bakit ganiyan ang hitsura mo? Umiiyak ka ba?"Napansin ni Ann ang namumula kong mga mata na galing sa pag-iyak. Kaya napatanong siya kung bakit ganito ang hitsura ko?Siya si Annie. Ang nag-iisang matalik kong kaibigan. I called her Ann for short. Ngayon lang kami nagkita dahil pumunta ako rito sa opisina ko.Oo nga pala. Maliban sa kaibigan ko si Annie. Siya pa ang assistant ko. Siya ang encharge ko pagdat
"Lucas! Mag-usap tayo. Gusto kitang makausap kahit ilang segundo lang. Parang awa mo na! Nakikiusap ako sayo!"Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya pinuntahan ko na si Lucas. Gusto ko siyang kausapin para matapos na ang gulo.Gusto ko siyang makita at makausap. Wala akong pakialam kung kinamumuhian niya ako ngayon. Basta gusto ko siyang puntahan ngayon at kausapin.Tumingin ako sa mga mata ni Lucas. Umaapoy ang galit sa kaniyang mga mata. Halos tunawin ako ni Lucas sa kaniyang galit.Pinuntahan ko siya dito sa office niya para makausap. Pero parang hindi siya interesado na kausapin ako. Wala siyang pakialam sa nararamdaman ko.Tatalikuran niya sana ako para umalis pero hinawakan ko ang kamay niya para pigilan. Hindi niya pwedeng talikuran na lang ako na parang aso.Wala naman akong ibang hiling kundi kausapin ko ang taong mahal ko. Ayusin namin ang gusot na nasimulan namin.Alam kong kami lang dawala ang makakayos nito. Kung pakikinggan ni Lucas ang kaniyang puso. Naniniwala ako n
"Ngayon nagmamakaawa ka para tulungan kita dahil sa ginawa mo Iris. Hindi mo man lang pinag-isipan bago mo ginawa ang bagay na iyon Iris?"Nananatili lamang na nakatalikod si Lucas sa akin. Narinig kong bumuga siya ng hangin pagkatapos niya akong sumbatan. Kahit nasasaktan ako ng mga salitang lumalabas sa bibig niya. Handa akong tanggapin iyon. Basta mapatunayan ko sa kaniya na hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya."Alam mo bang dahil sa ginawa mo? Nasira ang pagkatao ko. Nasira ang good image ko sa buong Vontrell Company?" bulyaw niya sa akin.Mariin kong pinunas ang mga luhang lumalandas sa pisngi ko. Dahil sa marupok ako kaya hindi ko kayang pigilan ang pagpatak ng mga luha ko."Hanggang ngayon. Dala ko pa rin ang kahihiyan dahil sa ginawa mo Iris. Malaki ang impact sa akin nang pagnakaw mo sa yaman ng kompanya."Kahit paulit-ulit kong ipaunawa sa kanila na hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya. Hindi pa rin nila ako papaniwalaan.Nasa bank account ko nakapasok ang malaking hala