Parang binagsakan ng kalawakan ang sarili ko nang mapanuod ko ang wedding ni Lucas at Clara. Natulala ako habang sabay sabay na pumatak ang mga luha ko. Parang naputulan ako ng mga ugat at nanlumo ang mga tuhod ko. Ang sakit sakit ng nakita ko. Parang akong dinudurog! Nang hina ako! Nag-uunahan lamang sa pagpatak ang mga luha ko. Sobrang lungkot ang naramdaman ko. Hindi ko matanggap sa sarili ko.Ikinasal ang taong pinakamamahal ko sa iba. Patuloy na lumalandas ang mga luha ko habang pinapanuod ko ang video.Ang sakit! Nasasaktan ako! Parang hindi ako makahinga. Parang sinaksak ang puso ko. Sumisikip ang paghinga ko. Mahal kita Lucas! Pero bakit nagawa mo ito sa akin? Bakit nagawa mong magmahal ng iba? Bakit hindi na lang ako? Bakit iba pa?Ang sakit! Parang binaril ako sa dibdib. Para akong binuhusan ng yelo sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw.I shook my head. Patuloy na nag-uunahan ang mga luha ko sa pagpatak. Hindi ko inaakalang ito ang makikita ko.Lucas! Asawa ko! Alam mo
I wiped out the tears that flooding into my face. This is too much. Pilitin ko man ngumiti pero hindi ko magawa. Lungkot pa rin ang nararamdaman ng puso ko.Gusto kong awatin yung naramdaman ko para kay Lucas pero hindi ko magawa. Pagmamahal ang nararamdaman ko para sa kaniya. Hindi siya kayang pakawalan ng puso ko.May mahal ka nang iba Lucas. Pero heto ang puso ko! Patuloy na tumitibok para sayo Lucas! Patuloy akong nababaliw sa pagmamahal mo.Lucas! Turuan mo naman ako kung paano patayin ang nararamdaman ko para sayo! Turuan mo naman ang puso ko kung paano pakawalan ang isang tulad mo!Gusto kong isara ang puso ko para hindi na masaktan. Gusto kong kalimutan ang lahat! Gusto kong sumigaw! Gusto kong tumakbo! Pero wala. Humihinto ang puso ko pagdating sayo Lucas. Hindi kita kayang palayain. Nasasaktan ako! Nagagalit ako sa sarili ko. Sobrang mahal lang talaga kita.Hindi kita kayang layuan kahit pilitin ko! Hindi ko kayang takasan ang pagmamahal ko para sayo Lucas!Akala ko ba itin
"Kung mahal ka ng isang tao. Hindi ka niya sasaktan. Hindi ka niya papaluhain. Hindi siya gagawa ng mga bagay na alam niyang masasaktan ka." Tuloy-tuloy ang pagpatak ng mga luha ko. Masakit at nasasaktan ako. Hindi ko matanggap na iniwan ako ng taong pinakamamahal ko.Si Lucas lang naman ang gusto ko. Sa kaniya lang tumibok ang puso ko. Sa kaniya lang umiikot ang mundo ko. Hindi siya kumukupas sa puso ko."Masakit magmahal ng taong hindi naman ikaw yung gusto. Masasaktan ka lang dahil wala naman siyang makialam sayo."Napahilamos ako sa mukha ko. Nanunubig lamang ang mga mata ko. Patuloy ang paghikbi ko.Masakit marinig ang mga sinabi ni Ann. Alam kong nasabi niya iyon para ipamulat niya sa akin ang totoo. Na hindi na ako mahal ni Lucas. Na sinasaktan lang ako ng taong pinakamamahal ko."Pero Ann. Mahal ko si Lucas. Mahal ko siya. May anak kami. Hanggan ngayon siya pa rin ang nasa puso ko. Hindi ko siya kayang mawala."Kahit pilitin kong ipagtabuyan si Lucas hindi ko magawa. Wala ako
Pumapatak lamang ang mga luha ko. Masakit? Oo! Mahirap kalimutan? Sobra! Nakakadurog damdamin? Palagi!Bakit pinili kitang mahalin Lucas kahit masakit? Dahil ayaw ko nang humanap ng iba. Ikaw lang ang gusto ng puso ko. Ikaw lang wala nang iba! Bakit maspinili kong manatili? Kasi mahalaga sa akin ang lahat! Mahalaga ang lahat para sa akin! Ikaw ang lalaking nagpatibok ng puso ko.Lucas! Alam kong hindi biro ang masugatan ko ang puso mo! Alam kong labis kitang nasaktan. Alam kong nagdurugo ang puso mo! Hindi man ako ang laman ng puso mo Lucas! Hindi man ako ang mahal mo! Palagi mong tatandaan na mahal na mahal kita! Nananatili kang nasa puso ko! Patuloy na pumapatak ang mga luha ko. Labis na lungkot ang nararamdaman ng ko. Dinudurog ng sakit ang dibdib ko.Ang sakit! Ang hirap pakawalan ng lahat! Masasayang mga araw! Mga pangakong nanatiling buhay! Nakakasawa na! Sobrang nahihirapan na ako! Sobrang nakakasakal na ang lahat. Paano ko kakalimutan ang isang taong mahalaga sa buhay ko?
"Andrie anak!"Kaba ang nasa puso ko. Hindi ko alam kung nasaan si Andrie. Hindi maalis ang lungkot sa puso ko. Sobra akong nag-aalala sa kaniya.Lumabas ako ng opisina para hanapin ko si Andrie. Nandito lang iyon kanina tapos ngayon bigla na lang nawala.Saan kaya nagpunta si Andrie? Ang anak ko nawawala. Hindi ko siya mahanap.Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Labis akong kinakabahan dahil hindi ko matagpuan si Andrie. Saan ko siya hahanapin?Sa hindi ko namalayan nangingilid na pala ang ang mga luha ko. Hindi ko pinangarap na mawala sa aking paningin si Andrie. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.Sabay sabay na bumuhos ang mga luha ko. Nagiging iyakin na naman ako. Pinangako ko na hindi mawawala si Andrie sa akin. Pero bakit ganito ang nangyayari?Ang anak ko! Kailangan ko siyang matagpuan sa maslalong madaling panahon. Kailangan ko siyang makita! Hindi maaring mawala siya sa akin! Hindi pwede! Ayaw kong mangyari iyon!"Anong ginagawa mo rito? Bakit ka nakapasok sa opisina ko? Bakit
"Mahal mo pa ba si Lucas? May nararamdaman ka ba sa kaniya?"Malungkot akong tumingin sa gawi ni Ann. I still held some papers about company.Kung tatanungin niya ako kung mahal ko pa si Lucas? Kung may nararamdaman pa ako sa kaniya?In short yes. Hanggang ngayon mahal ko pa rin si Lucas. Siya ang lalaking hindi kayang pakawalan ng puso ko. Sobra ko siyang minahal.Hanggang ngayon, malinaw na nagmamahal ang puso ko para kay Lucas. Para sa lalaking hindi kayang palayain ng puso ko.Oo masakit! Nasasaktan ako dahil may mahal na siyang iba. Tumitibok na ang puso ni Lucas para sa ibang babae. Iba na ang nagmamay-ari ng puso niya.Hindi man tayo Lucas itinadha sa bawat isa. At least minahal kita ng totoo. Minahal kita ng tapat at buo. Hindi ako nagsisising nagi kang parte ng buhay ko.Sadyang mapaglaro lang talaga ang tadhana sa mga landas natin. Pareho lang tayong nagmahal at nasaktan. Naging tayong masaya sa panandaliang panahon.Akala ko wala nang katapusan ang lahat. Akala ko tayo ng d
"Mommy I want to play with them. Maganda po doon, oh. Marami po palang mga bata ang naglalaro dito."Kita ko ang galak sa mga mata ni Andrie habang nakangiti. Pinapanuod niya ang mga batang naglalaro sa playground. Sinamahan ko siya rito sa playground para maglaro. Para sa ganoon kahit papaano mawala man lang ang lungkot sa puso ni Andrie.Ang makita kong masaya si Andrie ay masaya na rin ako. Nawawala ang lungkot sa puso ko kapag kasama ko siya. Kailangan kong ipakita kay Andrie kung gaano kaganda ang mundo. Gusto kasi ni Andrie na lumabas kami na magkasama. Pinagbigyan ko na siya dahil alam kong minsan lang siyang maging bata. Being a young is once in a life time and never happen it again.Alam kong lubos ang tuwa sa puso ni Andrie dahil maraming mga bata dito sa playground. Kailangan ni Andrie ang mag-explore bilang bata. Natutuwa ako ang makitang masaya ang anak ko. Tumatawa na parang walang problima.Masaya ako para sa kaniya."You can play with them son. Pero huwag kang lalayo
Nangangatog ang mga tuhod ko sa aking kinatatayuan. Hindi ako makagalaw. Nanatili akong nakatayo sa harapan ng mga kalalakihan. Kaba at takot ang bumabalot sa puso ko.Muling nangilid ang mga luha ko. Sobra akong nasasaktan ang makita kong nasakapahamakan ang anak ko. Hindi ko pinangarap ang makita kong nagkakaganito ni Andrie.Ramdam ko ang pagbuhos ng aking mga luha dahil sa pag-iyak ko. Lubos akong nasasaktan at nahihirapan. Ang sakit sakit sa pakiramdam ang makita kong hawak nila si Andrie."Mommy!"Umiiyak si Andrie habang isinisigaw niya ang pangalan ko. Hawak siya ng isang lalaki. Ayaw siyang pakawalan nito.Mahigpit ang pagkakahawak ni Andrie sa braso ng lalaki. Pinipilit niyang makawala pero hindi siya makatakas."Anak Andrie! Pakawalan niyo siya, please! Parang-awa niyo na!" Muling nangilid sa kirot ang mga luha ko. Hindi ko kayang makitang nasasaktan ang anak ko. Umiiyak na ako sa mga sandaling ito. Hindi ko kayang pigilan ang pagbuhos ng mga luha ko.Nasasaktan ako para s