Share
Chapter 32: Call
Kaugnay na kabanata
Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
TUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
THE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Chasing the Runaway Prologue
MADILIM pa sa labas pero maingay na ang paligid. Nagising si Dorothea sa tunog ng humaharurot na mga sasakyan. Masakit pa ang ulo niya at hindi maimulat ang mga mata dahil doon. Mariin niyang naipikit lalo ang saradong mga mata nang subukang umupo. Wala sa sariling minasahe niya ang kanyang sintido. “Sakit!” she moaned while massaging her temple.Ano bang ginawa niya para sumakit ang ulo niya? Wala siyang matandaan. At isa pa, bakit ang lamig-lamig sa kwarto niya? It was usually not that cold in there kasi masyado nga siyang madaling lamigin. Sinubukan niyang imulat ang kanyang mga mata para hanapin ang kumot nang magulat siya sa kung ano. “Hmm…”Nanigas si Dorothea sa kinauupuan. Who…Mabilis pa sa alas kwatro ang naging pagbaling ng dalaga sa kanyang tabi. Nanlaki ang kanyang mga mata nang matagpuan doon ang isang lalaking walang pang-itaas, nakatalikod sa kanya ngunit alam niyang hindi niya kilala. Malakas na kabog ang naghari sa dibdib ni Dorothea at hindi niya alam kung bakit, d
Chasing the Runaway Chapter 1 (Father Part 1)
Chapter 1Father“UY. Kakauwi mo lang?” Napalingon si Dorothea sa babaeng nakaupo sa kusina. Umiinom ito ng kape habang nakatingin sa kanya na kakapasok lang.“Oo. Late nagsara si Adriano. Dami kasing tao,” sagot niya saka ibinaba sa maliit na dining table ang maliit niyang bag. “Kumain ka na ba?”“Kanina pa. Pinakain ko na rin ‘yung alaga mo. Napadaan ako kanina sa Kampo. Nakita kong marami ngang tao kaya sabi ko baka late ka na uuwi kaya sumabay na siya sa ‘kin.”Tumango si Dorothea na kumukuha ng pagkain. Hindi pa siya kumakain dahil nga kauuwi lang. Inalok siya ni Adriano sa Kampo kanina pero tinanggihan niya dahil masyadong maraming tao at wala ng oras para kumain.“Salamat, Rita. Sa susunod na sahod ko bibigyan na lang kita—”“’Yan ka na naman. Sinabi ko nang hindi, ‘di ba?”Naupo ang dalaga sa harap ng kaibigan. “Pero nakakahiya na. Tuwing pumapasok ako, ikaw ang nag-aalaga sa kanya. Tama lang naman na abutan kita para kahit papaano hindi nasasayang ang oras mo.”“Hindi naman
Chasing the Runaway Chapter 2 (Father Part 2)
Chapter 2Father “Mama?” Pareho silang napalingon ng kaibigan sa maliit na boses na tumawag sa kanya. Dorothea found her little one standing by the kitchen’s door, cutely rubbing his sleepy eyes in his mint green, avocado-printed pajamas. Akmang tatayo na siya para lapitan ito nang mauna na si Rita. “Ako na. Alam kong pagod ka.”Tumango siya. “Salamat.”Pabiro siya nitong inisnaban. “Tigilan mo nga. Para kang others d’yan.”Lumapit na ito sa anak niya saka ito binuhat. Hindi naman nagreklamo si Raisen dahil sanay na sa kanyang tita Rita. Pinakandong ito sa kanya ng kaibigan nang makalapit. Agad namang yumakap ang anak kay Dorothea. “I’m sorry nagising ka namin. Tulog ka na ulit,” alo niya sa anak na humilig na sa kanyang dibdib. “You’re late again, Mama,” nagtatampo nitong sabi. “Busy kasi sa work si Mama. Don’t worry kasi I promised you we will go out this weekend, ‘di ba?”“With tita ninang?” He was talking about Rita who immediately smiled when heard the child’s endearment fo
Chasing the Runaway Chapter 3 (Him)
Chapter 3HimMaagang gumising si Dorothea kahit hatinggabi na siyang natulog. Masakit ang ulo niya pero pinilit niyang bumangon para makatulong naman kahit papaano kay Rita sa bahay kahit ang babae naman ang dahilan kung bakit siya puyat. Ayaw niyang aminin but her friend’s question kept her up last night. The thoughts she always avoided lingered inside her head for hours and she couldn’t help them anymore kaya naman late na late na siyang nakatulog at lutang pa siya ngayon. “Good morning, Mama!” Pagkalabas na pagkalabas niya sa kwarto ay sinalubong siya ni Raisen ng yakap. Napangiti siya rito. It was another day to thank herself for being strong and bringing up such a wonderful child in the world.“Good morning, anak. How was your sleep?”Kinarga niya ito papunta sa dining area kung saan naroon na rin si Rita na bihis na. Mukhang may gig ito ngayon dahil katabi ang gitara habang kumakain.“My sleep was fine po.”“That’s good. Baba ka muna, magtitimpla lang ako ng milk at coffee.”
Pinakabagong kabanata
- Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
- Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
- Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
- Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
- Chasing the Runaway Chapter 32: Call
- Chasing the Runaway Chapter 31: Diego
- Chasing the Runaway Chapter 30: Kampo Part 2
- Chasing the Runaway Chapter 29: Kampo Part 1
- Chasing the Runaway Chapter 28: Hatid
