Third Person Point of ViewMakulimlim ang paligid at tanging tunog ng mabibilis na yapak ang maririnig sa loob ng gubat, humuhuni ang mga kulimlim kasabay ng pagtunog ng mga tuyong dahon kapag naaapakan. Mabilis ang bawat hakbang na ginagawa nang grupo ng dalaga habang akay-akay ng kanilang leader na si Aster ang sugatang kasama na elf, namumutla ang balat habang may mga linyang kulay ube na kumakalat sa buo nitong katawan. Taranta ang lahat at kinakabahan sa nangyayari, walang kibo naman ang mga bihag na sumusunod sa kanilang likuran na binabaybay ang daan pauwi sa kanilang tahanan. Samantala, nakakunot ang noo ng dalaga habang pasulyap-sulyap ang tingin sa katabi na pasikretong naghahabol ng hininga. Ilang minuto pa ang nakalipas mabilis na inalalayan nito si Sy na muntikan nang matumba. ramdam ng dalaga ang panginginig ng katawan ng lalake. “Thanks,” Pasalamat nito sa dalaga bago siya tumuwid sa pagkakatayo. Nagtaka ang dalaga sa kinikilos nito ngunit hindi na pinansin pa dahil n
“Healer! Get the healer! Faster!” nawindang ang mga mamamayan nang marinig ang sigaw ng isang taong tumatakbo palabas ng kagubatan. Sa likuran nito, may isang taong pawisan na tumatakbo akay-akay ang isang elf na walang malay. Matapos makita ang pangyayari, mabilis na tinawag ng mga mamamayan ang healer sa kaniyang tahanan.“How is he?” habang sinasabi iyon, ang paningin ni Aster ay hindi maalis-alis sa isang taong walang malay. Makikita talaga ang pagbabago ng balat nito mula sa pagiging putla at pagbalik ng dati nitong kulay.“He’s out of danger, thankfully that you’ve arrive earlier before the poison reach the bone of his body. For now, let him rest and the wound will heal on his own. Anything else that you want to ask, My Lord?” mahabang aniya ng healer. Umiling lamang si Aster sa tanong nito kaya tuluyan na itong lumabas. Hindi pa rin maalis ang tingin nito sa taong natutulog ng mahimbing, nandilim bigla ang kaniyang paningin ng may naalala siyang hindi maganda. Mabilis niyang ni
Mayi didn't know what she feel, she feel like she's been betrayed even though it's not. Umupo siya sa isang malaking ugat na una niyang nakita, pinagmasdan ang paligid na sira-sirang bahay. “If it weren't for this necklace, I could have died from that huge blow.” aniya sa sarili habang nakahawak ang kanang kamay sa kwentas na ibinigay ng kaibigan. Isa itong perlas na kasinlaki ng hintuturo ngunit bitak-bitak na dahil naubos na ang natitirang awra na inilagay ni Ayla mula sa kapangyarihan na inilagay doon. Sumandal siya sa puno at nagmuni-muni. Mga ilang minutong ganoon ang kaniyang naging position nang may napansin siyang isang bagay na kahina-hinala, nakatago kasi ito sa mayabong na dahon papasok ng gubat.Dahil sa pagiging curious ni Mayi ay hindi siya nagdalawang-isip na puntahan 'yon. Kinuha nito ang maliit na kutsilyong nakasabit sa kaniyang hita at itinutok sa harapan kung sakaling isang demonyo man ang nakatago sa mayabong na dahon na kaniyang nakita. Ngunit laking gulat na
Mayi's let her yawn out, mabigat ang kaniyang mga mata dahil sa hindi pagtulog ng maayos. She stretched her limbs out dahil sa pangangalay at tiningnan ang taong mahimbing na natutulog sa kawayang higaan. Umaga na at ito ang araw na kung kailan sila aalis sa village. Malungkot na tiningnan ni Mayi si Sy na mahimbing pa ding natutulog hanggang ngayon. Simula kasi nong natagpuan nila ang kasama ay hindi pa din ito nagigising, nangamba na din si Mayi na baka maiwanan nila si Sy sa lugar na 'yun kung hindi pa ito magigising ngayong araw.Tumingin si Mayi sa pintuan nang may narinig siyang tatlong katok. Pumasok si Aster na may dalang mga prutas at ilang sariwang isda at karne. “I brought you food. If you want to cook this fish and meat, just go to the back of this hut. There's a three small stones for you there to lighten the fire and cook your food.” Hindi siya sinagot ni Mayi kaya napagpasyahan nitong tingnan ang kausap ngunit sa taong nakahiga napunta ang tingin nito. “How is he?” du
Mayi was so delight after Sy woke up. On top of that, hindi na nila mai-iwan ang kasama kapag aalis na sila. Mayi was now happily packing her things dahil ilang minuto na lang ay aalis na sila at pupuntang susunod nilang destinasyon. She can't stop smiling from ear to ear, she's so happy that even Lu notice her behaviour.“Are you that happy after seeing that fox, wake up?” supladong tanong sa kaniya ni Lu na ngayon ay nakaupo lang sa mabahang upuan na gawa sa kawayan. He cross his both arms in his chest at nag-dekwatro. Makikita talaga ang pagdedeskontento nito sa makasamang maglakbay ang mga kasamang kalalakihan.Sumalpok ang dalawang kilay ni Mayi nang marinig 'yon at mabilis na nilingon ang walang modong kasama, “Are you really that unhappy to not travel with your comrades whose wake up not long ago from the poison?” Hindi nawindag si Lu sa matinding pagtingin sa kaniya ng dalaga. Sa katotohanan ay ngumiti pa siya ng nakakaloko.“They got poison just because they're weak...” mayab
“…iss.” “…iss.” “Miss.” “Ugh!” Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. “Miss,” ani ng babae na nasa harap ko. Napabangon ako bigla dahil sa gulat. Nilingon ko ang babaeng kaharap ko at makikita sa maamo nitong mukha ang pag-aalala. Napahawak ako sa aking sentido dahil nakaramdam ako ng pagkahilo. “Are you okay?” nag-aalalang tanong niya. Ibinaling ko ang paningin sa buong paligid. Nasaan ako? Ang huli kong naalala ay kasama ko ang mga kaibigan ko. “Miss?” Nilingon ko ang babae nang tawagin niya ako. Nakaukit sa mukha niya ang bahid ng pag-aalala dahil sa naging reaksiyon ko. Hinawakan niya ang mga kamay ko, “Are you really okay?” nag-aalalang ani niya. Tatango na sana ako nang hindi sinasadyang mapadako ang paningin ko sa mga paa niya. Nanlaki ang aking mga mata at bigla akong napatayo ng makita ang buo nitong anyo.Nagtaka siya sa naging reaksiyon ko at agad ak
DALAWANG araw na ang nakalipas nang umalis si Ayla at bumalik sa dagat ngunit hanggang ngayon ay ‘di parin siya bumabalik. Gumawa na rin ako nang maliit na pasilungan na gawa sa sanga’t dahon ng buko at saging. Pansamantalang pagsisilungan ko kung magkakaroon man nang pag-ulan habang hindi pa bumabalik mula sa ilalim ng dagat si Ayla. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at lumabas sa maliit kong pasilungan upang maghanap ng makakain, nakaramdan na kasi ako ng paghapdi ng aking tiyan. Pumasok ako sa loob ng gubat at nagmasid-masid, nagbabakasakaling may makita akong pwede kong kainin. Kuminang ang aking mga mata nang may nakita akong isang puno na may maraming bunga, dali-dali akong pumunta doon at inabot ito. Hindi ko alam kung anong klaseng bunga ang nakuha ko ngunit hindi naman ito mukhang may lason dahil sa kulay nitong dilaw, at hugis. Masaya kong pinagkukuha ang mga bungang naaabot ko at inilagay sa damit ko na ginawa kong pangsukbit. “Siguro tama na’to hangga
ILANG oras na ang nakalipas nang matapos ang sagutan nina Ayla at June at ngayon ay papunta na kami sa Academy na pinapasukan nila Ayla.Simula nang umalis kami sa dalampasigan at lumabas sa gubat. Nagsimula na akong mamangha sa kapaligiran, bawat nadadaanan namin ay may iba’t ibang bagay na wala sa mundong pinanggalingan ko.Halimbawa nalang ng isang halaman na nadaanan namin sa gubat. Isa itong bulaklak ngunit isang crystal ang petal at mga dahon nito. Kagaya din ng hayop na usa na nadaanan namin sa daan. Makulay ang bawat sanga ng sungay nito at kulay ginto naman ang balat nito.Ang sabi sa’kin ni Ayla ay may iba’t ibang pinanggagamitan ang bawat kakaibang uri ng nilalang na nandirito. Ngunit ang mas nakakamangha sa lahat ay ang mga taong naninirahan sa mundong ‘to.May nakita ako kaninang isang babaeng may taenga at buntot ng aso na naglalakad sa kalsada, may dala itong isang basket na naglalaman ng mga pagkain. Pagkatapos no&r