Chapter 7: Sy the silver-fox
“You’re smell was so nice that I can’t control my self, I’m sorry!” mahinang sambit nito.
Huh?Nagtaka ako, “What did you say?” tanong ko sa kaniya nang hindi ko narinig nang malinaw ang sinabi niya.
Nilingon niya ‘ko, “Hm?”
“What did you say a while ago?” tanong ko ulit sa kaniya, nagtaka siya no’ng una pero nang may naalala ay agad naman ulit namula.
Umiwas siya ulit ng tingin, “Nevermind,” anito at kinamot ang batok.
Hindi na rin ako nagtanong pa at tumahimik nalang. Makalipas ang ilang minutong katahimikan, tumayo siya siinundan ko siya ng tingin.
“I will forgive you, but I have a condition. How’s that?” nilingon niya ako habang nagsasalita siya. Nagtaka ako sa sinambit nito.
Pinagsasabi nito?
“Ha?” tanging sabi ko nalang sa kaniya.
&ldquo
Chapter 8: First Day of trouble‘Be my girl.’‘Be my girl.’‘Be my girl.’Tinakpan ko ang mukha ko ng unan at agad na dumapa sa kama. Walaghiya! ‘di ko inexpect na sasabihin ni Sy ‘yon. Hindi pa nga umabot ng kalahating araw na magkilala kami tapos tatanongin niya ako na maging kasintahan niya?Hayaan na. ‘Di ko naman siya kilala para pagtuonan pa ng pansin. Sinabi na rin ni Ayla na ‘wag pansinin si Sy pag-nagkita kami bukas at agad akong natulog.Kinaumagahan, nagising ako sa malakas na nagmumula mula sa labas ng dorm ko. Nang silipin ko ang bintana, maraming mga estudyante ang nagtatakbuhan sa iisang direksiyon na pinagmulan ng ingay, kibit-balikat lang ako at ‘di na pinansin ang ‘yon at agad na naligo.Sinukat ko na rin ang uniform na binigay sa ‘kin ni Ayla kagabi, kagaya din siya ng mga common na uniform sa ibang Academy na nababasa sa
Ilang minuto kaming nagtitigan ng taong kaharap ko, ramdam ko ang matalim nitong tingin. Yumuko ako, ang mga kamay ko ay nakahawak sa uniporme ko ng mahigpit.“Mayi,” rinig kong sambit ni Ayla sa likuran ko. Hindi ko siya magawang lingonin dahil sa matalim na tingin sa ‘kin ng kaharap ko.“I’m sorry.” Pagpapaumanhin kong ani at iniyuko ang aking ulo habang nakapikit ang mga mata dahil sa kaba. Hindi naman siguro magagalit ang nabangga kong estudyante sa ‘kin ‘di ba?Isang minuto ang nakalipas ngunit wala pa rin akong narinig na pagtanggap ng paumanhin ko. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mga bulong-bulungan sa paligid. Minulat ko ang kanang mata ko upang silipin ang reaksiyon ng lalakeng nakabangga ko. Ngunit sa kasamaang palad, paa pang nakikita ko. Itinaas ko ng kaunti ang aking paningin hanggang sa umabot ito sa kaniyang dibdin, ang dalawa nitong braso ay nakacross sa dibdib nito na ikinataka ko.
Ilang minuto akong natigilan matapos marinig ang sinambit ni Ayla, gulat kong tiningnan ang pwesto na kung saan nakatayo ang lalakeng elf habang nguya-nguya ang kinuhang prutas. Napanganga ako sa gulat at randam ko ang paglambot ng mga binti ko ng makita ang prutas na may mga kagat niya. Nilingon ko si Ayla na may kaba at binilang ulit ang prutas na kinain ng lalakeng elf.“Are you sure that girl can pay that large amount of maritas fruit?” rinig kong sambit ng nasa likuran ko.“Are you blind? Don’t you see that she was trembling?”“I think she doesn’t have a penny.”“This girl will be a laughing stock!”Palihim akong huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili.‘ Maritas fruit= 3 silver each'‘Abano fruit= 10 copper each'Pabalik-balik ang paningin ko sa dalawang prutas na magkatabi habang naguguluhan. Ba’t ang laki ng agwat ng presyo ng dala
“Say that again! You kitten b*stard!” “I said, Shut. Your. Mouth. You. Dog. Sh*t.”“Say that again!”“Dog Sh*t.”“What!?”“Dog Sh*t.”“Are you looking for a fight! Huh!?”“You’re asking me to repeat it, and I repeated. Why are you angry?”“#¥%#¥%...”“#¥%#¥%#...”Who am I?“#¥%#...”Where am I?“#¥%#¥…”What am I doing right now?“#¥%#¥%...”Ah right! I remember that I bumped an elf…He want a compensation for his wasted food…Then pick the most expensive fruit…I forgot that I don’t have a single coin…He humiliate me…Then there was a man pop out of nowhere and save me from humiliation…Then Sy was angry after seeing my face that I don’t know If there was a problem…Then he cursed Aster and Aster keep provoking him…
“Woahh~~ What a nice scene.”Lahat kami napatingin sa pintuan ng cafeteria matapos marinig ang boses.Nanlisik bigla ang mata ko ng malaman kung sino ang may-ari ng boses na nagpatigil sa dalawang nilalang na nag-aagawan— ako!.Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak nila kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataon na makawala sa dalawa. Tinabig ko ng pagkalakas-lakas ang dalawang braso ko upang bitawan nila.Huminga ako ng malalim matapos makita ang kalagayan ng mga braso ko at ininda ang hapdi. Ang sakit!“Look what we have here,” napaangat ako ng tingin at nagtagpo ang mga mata namin ni Lu na ngayon ay bigla n lang sumulpot sa harapan ko.Dahil sa pagkabigla ay bigla akong napaatras.“My Lady, be careful.” Nahihiya akong tumango kay Sy matapos niya akong masalo dahil sa pagkawala ko ng balanse. Nilingon ko si Lu na ngayon ay nakatingin din pala sa ‘kin habang may ngising nakapaskil sa kaniyang labi.
“Mayi, let’s go to the cafeteria,” masayang ani ni Ayla sabay yakap sa braso ko. Lunch time na ngayon kaya naman lahat ng estudyante ay lumabas na ng classroom para kumain.Ngumiti ako Ayla at agad na tumayo sa upuan ko, “Let’s go.” Isang linggo na ang nakalipas matapos mangyari ang kahihiyang naganap noon. Siyam na araw na rin akong nandito simula nang mapunta ako sa mundong ‘to at hanggang ngayon naghahanap ako ng paraan para makauwi sa amin. Kapag wala akong ginagawa ay pumupunta ako sa library upang magbasa, nagbabasakaling may mahanap ako clue kung paano makabalik sa mundo ko ngunit sa kasamaang palad ay wala talaga akong mahanap.Sa loob din ng isang linggong pamamalagi ko dito ay nakahanap din ako ng ways para magkapera. Nalaman ko din na may binibigay na mission ang Academy para sa lahat ng estudyante upang magkapera. Halimbawa na lang ng paglinis ng gymnassium ay makakakuha ka ng 10 copper hanggang 50 copper depende sa performance mo. ‘Yong
Matagal kong tiningnan si Parker. Makikita sa mukha niya ang pagkagustong matikman ang luto kong karne. Ginalaw ko ang kamay kong nakahawak sa karne at tiningnan siya. Tinakpan ko ang bibig ko dahil sa nakita, si Parker hindi maalis-alis ang paningin sa hawak ko habang napapalunok pa.Ngayon lang ba siya nakakita ng karneng luto– sabi ko nga ngayon lang. Ba’t ko ba kasi nakalimutang hindi niluluto ang karneng nasa mundong ‘to.Tiningnan ko siya ng mariin, hindi pa rin maalis-alis ang kaniyang paningin sa hawak ko.Tinago ko ang karneng aking niluto sa ‘king likuran kaya tiningnan niya ako ng masama. Tusukin ko kaya mata niya ng maisipang akin ang karneng gusto niyang kainin.“This is mine, I won’t let someone steal it from me.” Inis kong sambit sa kaniya. Tiningnan niya ako ng masama, “I won’t steal it, I just want to taste it.” Blankong sambit naman niya.Napataas ako ng kilay. Nawala tuloy ang pagkailang ko sa lala
“Mayi? What kind of abilities do you have? Can I see it?” Natahimik ako sandali. Ano ba ang ibig niyang sabihin? Oo, nakangiti siya ngunit iba ang pinapahiwatig niya.Kinuyom ko ang aking kamao habang pinagpawisan. Wala akong maisip na i-dadahilan sa kaniya.“Mayi? Did I say something wrong?” Tiningnan niya ako ng may pag-alala ngunit ang nakikita ko ay kasiyahan sa kaniyang mga mata. Nasisiyahan siyang makita akong ‘di makasagot.“Uhm… you see… I-I…” nauutal kong sambit. Wala talagang pumapasok sa isipan ko na na i-dadahilan.Inikot ng mata ko ang paligid naghahanap ng magandang i-dadahilan upang maiba ang usapan naming dalawa. Napatigil ang paningin ko sa pintuan, unti-unti itong nagbukas at bumungad ang mukha ng guro namin ngayong third subject. Nakaramdam ako ng ginhawa dahil may i-dadahilan na ako kay Leyla.Tiningnan ko si Leyla na ngayon ay nakangiting nakatingin pa rin sa ‘kin, “The teacher is here.” Bumalin