Third Person's POVMag a-alas dose na ng gabi pero nand’on pa rin si Zi sa pwesto kung saan siya iniwan ni Qhuizhiah, naghihintay na dalawin ng antok, iniisip ang bawat katagang binitawan ni Qhuizhiah kanina sa pag-uusap nila. Pakiwari niya’y malalim ang mga kahulugan nito, ibig niya itong maintindihan ngunit nagmistula itong mystery item sa kanya katulad ng nararamdaman niya para kay Qhuizhiah. Aware siya na may kakaibang nangyayari sa kanya sa tuwing ramdam niya ang presensya ni Qhuizhiah, nagdudulot ito ng kakaibang tension sa kalooban niya, napapatanong din siya sa sarili niya kung hanggang saan ang kakayahan niyang magtago ng kanyang nararamdaman para sa babae.Sa kabilang banda naman, nakahiga na si Qhuizhiah sa kama pinipilit na ipikit ang mga mata ngunit kusa itong bumubuka. Lumabas siya ng kwartong tinutuloyan nilang magbarkada, gusto niyang mahimasmasan ang sarili at ang waring naglalakbay na isipan sa ibang parte ng mundo. Hindi niya malaman-laman kung saan siya dadalhin ng
Zi Shien's POVPara pa rin akong nananaginip ngayon, hindi ako makapaniwalang close na naman kami ulit dalawa ni Qhuizhiah. Pangalawang araw na naming dito sa resort at masasabi kong sobrang nag-enjoy kami, lalong-lalo na ako. Ang ganda naman kasi ng view dito sa resort at ang refreshing pa ng tubig sa dagat kaya naman ang saya-saya ko, lalo pa’t nakikita ko si Qhuizhiah na sobrang nag-enjoy, hindi man klaro sa kanya pero alam kong masaya siya. Napa-isip tuloy ako kung darating ba ang araw na ako naman ang dahilan ng kanyang kasayahan. Napapangiti akong pinagmamasdan si Zhiah na naglalaro sa tubig at hindi ko na namamalayan ang papalapit na si Rhein.“Hindi halatang sobrang saya natin Zi ah,” pangiti-ngiting usal nito. Makahulugan ang mga tingin nito sa akin at may panunukso sa boses nito. “Syempre, nandito tayo para mag-enjoy. Ano pa bang purpose ng bonding na’to kung hindi rin lang naman tayo mag-enjoy,” sagot ko. Muli na naman siyang ngumiti ng may halong kahulugan at tumingin sa g
Zi Shien's POVNaging mas-close na kami ni Zhiah simula noong mag-outing kami at syempre ‘di na siya mailap sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit pero nararamdaman ko na medyo sweet na rin siya sa akin, hindi man makikita sa kanyang mga mata pero nakikita ko naman sa mga ikinikilos niya. Napapailing nalang ako sa tuwing maiisip ko kung gaano na siya ka-pursigidong tulungang mabago ang sarili niya. Daha-dahan na siyang nagiging open sa iba.Alas nuwebe ng umaga nang mapagdesisyonan ko siyang sunduin sa bahay niya, weekend kasi ngayon at niyaya ko siyang mamasyal, but before that pupuntahan muna naming si tita Nicole, ang tita ni Zhiah na isang psychologist, nagtatampo na kasi kay Zhiah dahil ialng araw na raw siyang hindi binibisita ng kanyang pamangkin. Tanghali na nang makarating ako sa bahay niya, hindi pa siya naka –bihis, nadatdan ko siya sa kusina nila. Nakatalikod siya sa pintuan ng kusina pero alam kong naramdaman niya ang presensya ko, “Akala ko ba bibisitahin natin si tita Ni
Zi Shien's POVMonday ngayon at balik klase na for the last semester ngayong school year, next year 4th year college na kami, makakapag-intership na rin kami. Isang taon na lang at g-graduate na kami, magbubunga na rin ang bawat paghihirap namin. Ngayon pa lang, na e-excite na akong isiping may sarili ng clinic ang bawat isa sa amin o hindi kaya ay nakapagtrabaho na sa mga mental health clinics.“Guys, nakita niyo ba si Qhuizhiah?” Ito ang bungad ko kina Rhein at Mari nang makarating ako sa tambayan namin. Galing ako sa cafeteria at mag-iisang oras na akong naghihintay kay Zhiah, naisipan kong baka andito siya kaya ako pumunta dito pero ang love birds lang ang nadatnan ko.“Akala ko ba kasama mo siya,” usal ni Mari. “Ilang oras ko na siyang hinihintay doon sa café e, kaya nagbabasakali akong nandito siya.”Umupo na lang ako sa upuan na kaharap sa inuupoan ng dalawa, maya-maya pa ay dumating naman ang dalawa, si Joshua at Louise. “Nakita niyo ba si Qhuizhiah?” Bungad kong tanong sa kak
Mari's POVLast semester na namin ngayon as 3rd year psych students, bagong topics na naman ang kailangan naming pagtuonan, kagaya na lang ng major subject namin ngayon. Kasalukuyang kaming nakikinig sa discussions ng professor namin. Ang topic namin ay tungkol sa psychological and emotional traumatic experiences, kung paano na-acquire ng isang tao, kung ano ang mga epekto, ang mga dapat na gawin upang matulungan sila. “Traumas are based on what a person experiencing or what they experience, depending on the situation, the aged of the person and other factors that will caused.” Ito ang panimulang discussion ng professor naming habang naka-upo sa lamesa niya.Lahat ay abala sa pakikinig maliban kay Qhuizhiah at Zi, though nagt-take down notes si Qhuizhiah pero nakikita ko sa kanyang kilos ang pagkawalang interest sa klase. “Ma’am, may I know if nagka-client na po ba kayo ng isang rape victim?” Tanog ng isa sa mga kaklase namin. Kumunot ang noo ng professor namin, “Why do you ask Miss?”
Zi Shien's POV Hatinggabi na pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok ang buong pagkatao ko, iniisip ko hanggang ngayong ang mga sinabi sa akin ni Tita Nicole tungkol kay Qhuizhiah. Sa hindi ko malamang dahilan kung bakit tugmang-tugma ang mga pangyayari sa insidenting ‘yon? Same date, same place at parehong pangayayari. Pakiramdaman ko tuloy kinakain ako ng sarili kong konsyensya, gustong-gusto ko tuloy puntahan agad si Zhiah at yakapin siya. Gustong-gusto ko ng lumipad papuntang bahay niya at sa harap niya magmakaawa, mas lalo akong kinabahan isiping siya ang babaeng matagal ko ng hinahanap. It’s not impossible na siya nga ‘yon, pero ano naman ang gagawin ko kung sakaling siya nga babaeng nasa insidenting nangyari anim na taon na ang nakalipas, maiintindihan kaya niya kung sakaling malalaman niya? Pilit kong pinipikit ang mga mata ko, gustong-gusto ko ng matulog, gusto kong pananadaliang makalimutan ang mga pangyayaring ‘yon, pero hindi nakikipag-cooperate ang isipan ko’t gusto pan
Mari's POV Mag-tatatlong linggo ng hindi pumapasok si Zi, simula noong ma-topic namin ang rape. Naka-ilang tawag na rin ako sa kanya pero ‘cannot be reached’ palagi. Nag-text at chat din ako pero walang reply kahit like or emoji man lang, kahit sina Rhein wala ding nakuhang reply galing sa kanya. Nagtataka at nag-aalala na kaming mga kaibigan niya, hindi naman kasi niya ugaling mag-absent sa klase. I’ve asked Qhuizhiah many times kung anong nangyari kay Zi, pero maging siya ay wala ring alam. “Babe, hindi mo pa rin ba ma-contact si Zi?” tanong ko kay Rhein. Nasa isang bakanteng classroom kaming dalawa ngayon naghihintay sa susunod na subject naming dalawa. He shrugged, “Kahit isang like nga lang wala akong natanggap e,” usal niya. “Ano na kaya ang nagyari sa taong ‘yon?” usal ko habang pabalil-balik ang pag-refresh sa messenger ko. Habang abala ako sa cellphone ko nagulat ako nang biglang humarap sa akin si Rhein na nak-pout. “Nagseselos ako,” usal niya. Nagtataka ako sa sinabi niya
Quizhiah's POV Limang buwan na ang nakalipas, sa limang buwan na ‘yon si Zi ang lagi kong kasama, mapa-school or mapagala man. Halos hindi na nga kami nagkikita ni Mari, well busy din naman kasi siya sa relasyon nilang dalawa ni Rhein. At sa limang buwan din na ‘yon ay unti-unti ko ng nalalagpasan ang Alxithymia. Si Zi ang dahilan kung natututo na akong e- express ang sarili kong emosyon. Kahit paunti-unti ay nakakaintindi na rin ako ng emosyon ng iba. May isa din akong natututonan sa tuwing magkasama kami ni Zi. I am slowly falling. Never in my life I imagine myself falling for a person, especially with my condition, kaya hindi ko napaghandaang maranasan ito. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ma-handle ang emosyon na ito, and if I can’t, magsasabahala na lang ako kay batman. Abala ako sa pag-a-arange ng mga gamit ko sa school, nag re-arange kasi ako sa buong kwarto ko. Gusto ko kasing kahit papano ay maiba ang ambiance sa kwarto ko. Saturday kasi ngayon kaya wala kaming paok, mab