Chapter 29

I thank god nang marinig ang paparating na sasakyan. Kay Razen iyon.

"Umalis ka dito, " dinuro niya ako. "Ayosin mo 'yang sarili mo bago humarap sa anak ko. "

Mariin niyang usal saka ako tinalikuran. I managed to walk away kahit nanghihina ang mga tuhod ko. Tinakasan ako ng lakas sa biglaang pagtagpo namin. Napakapit ako sa pader pilit pinapakalma ang sarili dahil nahihirapan akong huminga sa bilis ng tibok ng puso ko.

"Ma, bakit ka nandito? "

Dinig kong tanong ni Razen. Hindi niya rin inaasahan ang pagbisita ng nanay niya.

"Para dalawin ka. Ako na ang nagpunta dito dahil parang wala ka ng balak na magpakita pa sa akin. Nag asawa ka lang, kinalimutan mo na ako. "

Hindi ko na narinig ang kanilang usapan. Bigla akong nahilo. Umiikot ang paningin ko. Sinikap kong makalabas ng bahay. Dito sa likod ako dumaan nang hindi nila ako mapansin. Sa nanlalabo kong paningin hindi ko na alam kung saan ako papunta.

Sumandal ako sa puno ng pine tree. Hinintay kong maging maayos ang pakiramdam ko