Malalim na ang gabi ng makauwi kami at kinaumagahan ay maagang nang gising si Jonas.
"Wake up girls, masama mag palipas ng gutom."
Ang hapdi ng mata ko pero pinilit ko pa ring mag mulat para agad siyang talakan.
"Saan ka galing kahapon bakit hindi kita nakita magdamag?" Namamaos ko pang sabi.
Umupo ako at hindi alintana ang sabog sabog na buhok at hindi pa maayos na itsura.
Inaayos niya ngayon sa table ang dala niyang pagkain. Fresh na fresh pa dahil bagong ligo samantalang ako mukhang bruha lang.
"Oh bakit na miss mo ako? Diba hindi naman tss."
"Sinasabi mo? Para kasing nakita kita kagabi sa party pumunta ka noh?"
Nilingon niya ako at nginiwian.
"Party? No, I told you I have a meeting at late na siya natapos and I went to manila because of urgent meeting again kanina lang ako naka balik dito."
"Napakarami naman yatang meeting. Pero nakita talaga kita!" Pag pipilit ko.
"Aha! Nambabae ka kagabi noh?"
Bandang alas tres na ng hapon kami pumunta sa rooftop para hintayin ang chopper, kami lang dalawa ni Abbi dahil wala na naman si Jonas."Saan pupunta si Jonas?""I don't know. Wag mo na lang muna siyang hanapin.""Okay." Kibit balikat kong sagot."By the way, buong week naman ang class ko at na ayos mo naman na ang schedules ko diba?""Hmm""Good. Pwede ka na munang umuwi sa inyo, baka miss ka na rin nila Tita and Sebiala." Ngumiti siya sa akin.Paniguradong hinahanap na nga nila ako. Hindi kasi ako nag paalam na pupunta akong CDO, mahirap na baka mamaya hindi pa ako payagan at baka puntahan ako ni Nanay para pag baunin ng kung ano-ano."Sige uuwi muna ako. Bale tawagan mo na lang ako kapag may kailangan ka.""Don't think of me Hope, I'm capable of myself.""Capable daw eh kung hindi ka nga binuhat ni Robi kagabi baka puro pasa yang tuhod mo dahil sa sobrang kalasingan.""Hey! Hindi totoo yan ah."
Kagaya ng kung paano ko tingnan ang bituin pero hindi ko mailagay sa taas na gusto ko. Dahil hindi katulad niya na halatang nag tataglay ng mas maginhawang buhay kaysa sa akin, ang katulad ko ay sasaktan lamang ng reyalidad kung pipilitin kong gumawa ng ilusyon na ang mga pangarap ko ay abot kamay ko lamang.Nang lingunin ko siya ay maaliwalas na ang mukha niya."Ikaw Ate ano'ng gusto mong maging?"Naramdaman ko ang tatlong magkakasunod na tibok ng puso ko."G-gusto kong maging Engineer." Buong puso kong sagot.Namilog ang mga mata niya bago ngumiti ulit."Kung gano'n Ate, taon taon akong mag aabang dito para hintayin ang pag labas ng pangalan at litrato mo riyan."Tinuro niya ang electronic billboard.Kakaibang haplos ang naramdaman ko sa puso ko matapos niya iyong sabihin. Ang sarap sa pakiramdam.Yung simpleng pag titiwala lang na makikita at mababasa niya ang larawan at pangalan ko bilang isa sa mga naka pasa s
The world is consist of so many rejections and chances. That makes you think that sometimes the world shouldn't be blame of so much rejections that we're going through because it's our fault that we didn't see the chances after the rejections because we're busy feeling the aftershocks of it.We forgot that what we are feeling right now is the result of our action and the world is nothing to do with it, maybe at some point of life but then you have your mind and body to decide what to do and what to feel.Kaya kapag sinabi nilang hindi mo kaya, wag kang magsalita at hayaan mong kilalanin ka nila kapag mas angat ka na sa kanila.Dahil ang mga taong unang nanira sa'yo ay kadalasang siyang unang pupuri kapag natupad mo na ang pangarap mo.Mga dakilang sipsip ng taon ika nga tsk.At speaking of sipsip, nandito na ako ngayon sa Tondo at isang kanto na lang ay makikita ko na ang apartment namin.Pero tumambad sa harapan ko ang mga nag iinumang mada
"Mahal naman dito anak, sa palengke may tag 300 lang na electric fan."Pabulong na sabi ni Nanay habang nakatingin sa presyo ng electricfan.Nasa SM kami ngayon at kasama ang dalawang bata na ngayon ay nakaupo at palinga linga sa paligid, pa minsan minsan ay nasusulyapan ko pa silang nag bibilang kung ilan ang electric fan dito sa loob."Mas matibay kasi rito Nay, saka 200 lang naman ang deperensiya oh pumili ka na.""Diyos kong bata ka, ang akala ko ba ay masakit ang katawan mo bakit ba nagmamadali kang mapalitan yung electricfan sa bahay eh pwede pa naman iyon.""Nanay 'yong electric fan natin kada ikot iba na ang tunog parang namamaalam na siya paunti-unti."Humalakhak ako at sinabihan niya lang ako ng loko-loko. Saglit pa kaming nagtalo kung bibili ba o hindi pero sa huli ay nakombinsi ko rin naman siya."Iiwan na muna namin dito ah, babalikan na lang namin.""Sige po, thankyou."Tumango ako sa sales lady
"Nabusog talaga ako ng sobra ang sarap ng 'haburger' Ate." Bundat ang tiyan ni Seb dahil sa dami ng kinain samantalang tulog naman sa balikat ko si Dina.Haburger pa nga HAHA"Hindi ka naman kaya mag tae dahil sa dami ng kinain mo anak? Baka mamaya sumakit ang tiyan mo.""Hindi 'yan Nay, may mga bulate sa tiyan ko na kakain ng mga sobrang pagkain."Tumawa ako at pinitik naman ni Nanay ang pilyang kapatid ko.Kasalukuyan na kaming pababa sa escalator para makalabas na ng SM at maka uwi."Napakarami naman kasi nating pinamili at kinain baka mamaya wala ka ng pera Grace?"Ngumisi ako."Meron pa Nay, ano ka ba syempre marami ako palaging extra.""Tama! Superwoman kaya si Ate, diba 'te?""Aysus mambobola na naman Seb, Oh hawakan mo itong tsinelas ni Dina baka malaglag.""Totoo naman ah! Akin na nga tss si Dina talaga kahit kelan napaka antukin.""Hindi tulad sa'yong puyatera, palibhasa pinag lihi ka
"Mag bihis ka na Sebiala, at ikaw Graciela 'wag ka nang lalabas dahil pinapapunta ko na ang mang hihilot."Utos ni Nanay limang minuto nang makarating kami sa bahay."Galit ka sakin Nay?" Parang tanga kong tanong habang naka silip sa may kurtina.Tinigil niya ang pag aayos ng mga pinamili bago ako hinarap."Dapat ba akong magalit?" Pabalik niyang tanong.Bumuntong hininga ako at tuluyan ng lumabas para harapin siya."Hindi po. Iniisip ko lang baka.. uh-"Nag dududa ako? Grace umamin ka nga sa akin, ano ba talaga ang trabaho mo?""Personal Assistant po."Mabait akong sumagot kinakabahan at pinag papawisan."Alam mong ayaw ko ng sinungaling Graciela, may tiwala ako sa'yo at alam kong hindi mo naman ako sasaktan hindi ba?"Nakagat ko ang loob ng pisnge ko at tumungo.Sa pag sagot pa lang sa tanong niya ay magiging sinungaling na naman ako, paano pa ang sabihing hindi ko siya sasaktan?
"Seryuso ka Grace?"Hindi maka paniwalang tanong ni Bingo ng maipakita ko sa kaniya ang sinasabi ko.Ngumiti ako at tumango."Hindi naman sukdulan ang pagiging ambisyosa at sinungaling ko para mag embento na akin 'to noh."Hindi pa rin siya nakontento kaya naman humakbang siya papasok sa isang bakanteng lote na napalilibutan ng mga barb wires.Idinipa niya ang mga kamay sa paraan na parang sinusukat ang lawak ng lote."Malaki na'to, seryuso ka ba talagang nabili mo na? As in sayo na ito?"Sinundan ko siya at inirapan."Oo nga! Hindi ka naniniwala sige kapag nakuha ko na yung titulo ng lupa ipapakita ko sa'yo na buong pangalan ko ang nakasulat doon.""Magkano?""600 thousands.""Gan'yan kalaki?! Gagi Grace binenta mo ba atay mo?"
The love conflict between poor and rich is clinche and worn issue. I've read it on novels, watched on the televisions and now I can't believe that I'm facing the same conflict.Gideon Xrus Mañejas the famous, rich and close to perfection man versus me, Graciela Hope Villanovo who have nothing but a hidden dreams and lies. Ano'ng laban ko? I build a wall and promise that no man can break it. And it's unbreakable indeed, not until I decided to destroy it by myself.And I don't know what really happened because as far as I can remember I'm not interested.I don't want his presence, I'm pissed because he's womanizer, I'm annoyed because of his cheesy moves and I'm sure there's nothing special to him.But as the days pass by, I just caught myself waiting to feel his presence, My mind is making a new description of him minus all the filthy thing that he did, I started to dream about him being with me for the rest of the day. I don't