Kinuha ko na ang mga damit ko sa may sampayan at saka tinupi at inilagay sa bag.
"May ginawa akong suman ibigay mo 'to sa amo mo ah."Isa pa itong si Nanay masyadong busy busy-han. Tapos kapag napagod ka-kapusin ng hininga hayst."Opo." Sagot ko na lang."Meron din akong inilagay para sa'yo. Kapag nagutom ka kumain ka sa daan at saka may tubig na rin para hindi ka mauhaw. Ayos na ba yung mga dadalhin mo? Yung wallet mo?"Nilabas ko ang ulo ko sa may pinto para lang tingnan siyang abalang abala sa pag aayos ng dadalhin ko."Nay hindi po ako pupunta sa field trip at lalong hindi sa ibang bansa.""Ano namang koneksyon ng pagtatanong ko ng wallet sa pag punta mo sa ibang bansa?" Pabalang niyang tanong."Wala naman, medyo malala lang yung level ng pag papaalala ninyo. Pang sampong beses ka na po nagtanong kung kompleto na ba ang mga gamit kong dadalhin.""Ay gano'n ba? Pasensiya na agad."Umiling akKatulad ng lagi kong ginagawa, hindi ko sinagot ang mga messages ni Gideon at pinabayaan lang na mag ingay ang cellphone ko sa may gilid."Kung hindi mo sasagutin could you please put it on a silent mode? Wag mo namang ipamukha sa akin na may naghahabol sa'yo at sa akin wala."Eksaherada akong napalingon kay Abbigail at naabutan ko ang tamad na reaksyon niya. Maging si Ethan ay napalingon din sa kaniya."Bakit parang kasalanan ko?" Nakahawak sa dibdib na sabi ko."There's someone chasing for you, you're just blinded by your doubts and fears." Hirit naman ni Ethan.Ay teka? Mukhang may mamumuo pa yatang love team dito ah."What are you guys talking about? I just want that noisy phone to be on silence because it's distracting me. Geez, the hugot thing is not fun huh?"She murmured."Okay sorry na boss." Kinuha ko ang cellphone ko at ihahagis na sana sa loob ng kwarto pero na agaw ng pangalan na nakasulat
Ang akala kong mabilis lang na pag uusap namin ni Jonas ay umabot na ng umaga. Ala una na ng madaling araw pero heto ako at nag da-drawing pa rin habang kausap siya sa kabilang linya. Kung kanina ay simpleng tawag lang, ngayon naman ay video call na."Aren't you sleepy? It's morning there right?" He asked taking a glance to his wristwatch.He's clicking the pen on his hand and sitting on the swiveling chair. I shook my head. "Malapit na akong matapos oh." I showed him my sketch like I'm sort of a pro.And the bubbles inside me suddenly turned up because of the obvious amusement and smile on his face."Wow! That is great! Alam mo ikaw na lang kaya ang mag design ng bahay ko?"Ibinaba ko ang sketch ko bago siya hinarap."Ako? Baliw hindi naman ako marunong. Why don't you get a famous and good engineer? Yung nag aral.""But I want you." He said all of a sudden."Ano?""I-i mea
Lumabas kami ng building at hindi na ako nagulat ng makita ang sports car niyang nagsusumigaw sa yaman at porma.Umikot kami papunta sa shotgun seat at pinag buksan niya ako ng pintuan."Thanks.""Seatbelt." He ordered before closing the door."Mas bet ko kung ikaw ang mag lalagay." Sagot ko na siguradong hindi naman niya narinig.Sayang, akala ko ma e-experience ko na ang "feeling his hot breath" moment. "Whoah Lord! Gabayan niyo po ang kaharutan ko." Daing ko bago umayos ng upo dahil pumasok na si Gideon."Sorry may sinabi ka? I can't hear it outside."Umiling ako."Hindi ah""But I saw you're murming lately.""Huh? Ano hindi lips exercise ang tawag do'n."Umangat ang kilay niya."Hindi ko alam na merong gano'n.""Wala naman kasi talaga.""What?""Uh paandarin mo na yung makina that's what I meant." "All right."
"Sir eto na po yu- Kumawala agad ako sa bisig ni Gideon at pinutol ang titigan ng marinig at makita ang isang lalaki."Ang galing ng timing mo Romel." Kamot leeg na daing ni Gideon."Sorry ho sir hindi ko kayo nakita agad."I took a glimpse to the guy."Wala kaming ginagawa.""Wala pang ginagawa that was she meant.""Hoy!" Pabalik balik ang tingin sa amin ni Romel habang sinasamaan ko ng tingin si Gideon."Dinala ko lang po itong inutos mo sir, aalis na po ako para masimulan niyo na ang pag gawa."My eyes widened."Teka hindi-"Salamat Romel!" Ngumisi silang dalawa at minadaling paalisin ni Gideon si Romel."Wala kaming gagawin!" Pahabol kong sigaw."Meron tayong gagawin Hope.""Baliw ka ba? Nakakahiya!""Ano naman ang nakakahiya?" Hamon niya."Kainis ka! Ang bastos mo!"Nag iwas ako ng tingin at nag init ang pi
The real value of a moment can only be felt when you decided to close your eyes and let your emotions flow together with the incense of purity and the sound of calmness.I can't help but to let myself produce a nonstop laughters when I saw how Gideon dive into the water and rise up with a coconut shell on his head."What the fuck is this?" He wrinkled his forehead before throwing away the shell.It's almost five in the afternoon and I could see the orange skies indication that the sun will set anytime soon.And yet we're still here in the water, laughing and teasing each other.Lumangoy siya palapit sa akin at hinapit ako."Malamig na Hope baka sipunin ka.""Ano'ng palagay mo sa'kin six years old na madaling sipunin kapag nalamigan?""Don't ask me that. I would probably answer that you're a baby, My baby.""Tama ka nga, malamig na."Sinabuyan ko siya ng tubig at lumangoy palayo sa kaniya. Psh.
NAKATULALA lang ako sa harap ng tasa ng kape habang nakataas ang ang isang paa ko sa upuan."Hoy anong arte mo? Malamig na yang kape mo."Kumurap ako at binaling ang tingin kay Abbi, nakasuot na siya ng uniform niya at inaayos na lang ang name tag."Ayos na yung schedules mo. Naka set na ang alarm mamayang alas tres para sa meeting mo sa biology class at nasa bag mo na rin ang mga ginawa mong reports about classifications of medicines.""Thanks. By the way, diba dapat kahapon pa darating yung dress na binili ko para sa party on Friday?""Oo bakit hindi ba dumating?""No I haven't received any package from them. You know what pumunta ka na lang sa boutique baka nakalimutan na naman ni Monic."Tumango ako at humigop ng kape."Sige mamaya.""Hope come on! Stop thinking about anything you're just making yourself crazy. Geez, I can't believe that having feelings to someone can actually cause a gawk. The stro
Umuwi ako sa condo ng gulong gulo ang isip. May parte sa akin na natatakot at kinakabahan sa pwedeng gawin at sabihin ni Maliyah. Meron ding gusto kong puntahan si Gideon para sabihin na lang sa kaniya agad.Sa huli, tinawagan ko na lang si Bingo na nagmadali namang pumunta rito."Ang laki ng condo, dalawa lang kayo rito?" "Oo."Lumabas siya galing sa kusina na may dalang tubig."Oh uminom ka muna at saka mag hilamos ka na-babadtrip ako sa mata mo, namumugto.""Tsk. Sino ba kasing may sabi sa'yo na pumunta ka rito?"Pupunta punta tapos magrereklamo."Sino'ng matinong kaibigan ang hindi mag alaala kung makatanggap ng tawag galing sa kaibigan niyang umiiyak? At hindi ako makapaniwalang napa iyak ka."Todo ngiwi siya."Salamat sa concern mo ah nakakaiyak grabe!""Seryuso nga kasi bakit ka ba umiyak? Kanina pa kita tinatanong."Bumuntong hininga ako."Si Maliyah, alam na
"You look beautiful Hope, as always."I tilted my head and look at my reflection on the mirror. I'm wearing a white dress that perfectly hug onto my body. My hair's on a bun.Abbigail is wearing a silver dress."Bakit pakiramdam ko ngayon na lang ako makaka pag suot ng ganito kagandang damit?" Wala sa sariling sabi ko."Ano ka ba! Don't say that kinakabahan ka lang kaya ka nag iisip ng ganiyan. You can always wear beautiful dresses anytime you want just tell me okay?"Ngumiti ako at tumango."Salamat Abbi, sa lahat lahat."She winked at me."Small thing, let's take a picture."Yumakap siya sa akin at itinapat ang camera, we took not just one photo and laugh at each other's faces before we heard a doorbell.Nag ka-tinginan kaming dalawa at hinawakan niya ang kamay ko. Kanina pa talaga ako kinakabahan na makita si Gideon, feeling ko masusuka ako sa sobrang kaba."Don't worry okay? Everything will be good just be yourself."I let out