Tumawa muna ito bago nagsalita. “Hindi mo ba kilala si Xhander?”
“Ewan, ngayon ko lang naman kayo nakilala at bawal sa akin ang lumabas noon,” sagot niyang bakas ang kaunting kalungkutan. Talagang bawal siyang lumabas noon. Kapag tinatanong sa ina kung bakit, laging sagot nito’y sumunod na lang sa kaniyang ama. Kaya naman, l
Pagkarating sa kaliwang bahagi nadatnan niya ang mga ito. “Babe, ayoko na rito. Please, umalis na tayo.” Nagpapanik na iyak ni Elaine. Nakayakap ito habang nagtatatalon sa bisig ng pinsan.“Babe—”pilit naman itong pinapakalma ng pinsan, mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkakayakap dito. “Ssshhh, tahan na. Kalma lang. Okay.
“Pasensiya na talaga kayo mga Iha at Iho,” ani Aling Maring na kabababa lang ng sasakyan. “Ano ba kayo, Aling Maring. Okay lang po. Wala pong problema sa amin. Kami nga po itong trespassing sa lugar ninyo,” sagot ni Elaine na pababa na rin. “Kahit na, Iha. Kung hindi kayo namasyal dito hindi ninyo matatagpuan si Sindy. Kaya nga laking pasasalamat ko na pumunta kayo rito dahil kung hindi, ewan ko na. Baka kung ano ng nangyari sa batang iyan. Maraming salamat talaga, Ineng.” “Naku po, masaya kaming makatulong sa inyo. Wala pong problema,” dinig pa niyang sagot ni Elaine. “Nga pala, Iho, Bran este Brent, akin na si Sindy at ng maipasok ko na. Laking abala na sa iyo ang batang ito. Pasensiya ka na,” ani Aling Maring na siyang ikinalingon niya rito. “Oo nga, Honey, ibigay mo na iyan. Masyado na sil
“Ate, gising na,” pambubulabog sa kaniya na siyang ikinaalimpungatan niya. Naramdaman din niya ang panghahatak ng kumot na siyang agad dumampi ang malamig na simoy ng hangin sa katawan.“Ano ba, Maria? Umalis ka nga. Putragis naman, e,” iritableng sagot niya bago muling kinapa ang kumot na natanggal. Ni ayaw pa niyang idilat ang mga mata.“Ate, umalis na sina Inay at Itay. Kailangan mo ng gumising. ’Di ba pupunta tayo sa bayan? Baka parating na si Kuya Brent?” anitong niyuyugyog pa siya.“Ano ba, Maria. Kayo na lang ang pumunta tinatamad ako. Gusto kong matulog,” sagot niyang nakapikit pa rin. Hinayaan na niya ang kumot na hindi
“Okay ka na, Love?” tanong ng nobyo matapos siyang bitiwan. Napapunas naman siya ng pisngi gamit ang mga palad.“Okay lang ako. Pasens’ya ka na sa mga nangyari. Hindi ko gustong makita mo ang mga bagay na iyon sa pamilya ko, Brent. I’m so sorry.” Agad siyang tumayo at kinuha ang kumot na nasa tabi nito.“No worries, matagal ko ng nakita ang mga bagay na iyan. Sanay na ’ko,” nakangiting balik nito na siyang ikinatitig niya rito. Agad naman itong tumayo’t humalik sa noo niya na siyang ikinanlaki ng tingin niya rito.“I love you, Love.” Sabay kindat nito. Nananatili naman siyang nakatulala rito kaya humalik din ito sa labi niy
“Naks, guwapo talaga.” Nakangiting titig niya sa salamin. “Iba talaga.” Ibinaling pa niya sa magkabilang gilid ang mukha.Nasa katamtamang laki siya ng silid na mula rito nakikita niya ang sarili sa salamin. Natatanaw rin niya ang kama na kasya ang dalawang tao
“Kumusta?” Sulpot ng kung sinong kakapasok sa pintuan.“Inang Reyna—”naisabibig niyang titig sa hindi katandaan na ginang. Bagamat may edad na ito kita pa rin ang pagiging elegante at maganda. Ang Queen of Cups ng buong palasyo.May maamong mukha, matangos na ilong, makapal na kilay at labi ngunit may seryosong mga mata na parang laging may hinahanap o inaalam na mga bagay. May pansit kanton din itong buhok na nakukulayan ng naghalong kayumanggi’t pula.“My dearest king, kumusta na? Namiss kita, Anak.” Agad itong lumapit sa kaniya at yumakap bago siya hinalikan sa noo. “Tama na iyan,” tukoy nito sa akmang
Nai-iling siyang nakaupo sa bench na nakukulayan ng maroon. May lawak itong labinlima na kataong puwudeng maupo ng tabi-tabi, maging sa itaas ay ganoon din. Sa suma-total tatlumpo na katao ang puwede mamalagi sa lugar na iyon. At nang mapatingin kaliwang dako hindi nakaligtas sa kaniya ang buong lugar. Napapalibutan ito ng bulaklak na kalatsutsi na may iba’t ibang kulay na siyang bahagya niyang ipinagtaka. Bukod kasi sa mga bulaklak na ito, puwede namang rosas o ano pang puwedeng gamitin pangdesenyo na lang sa paligid ngunit mas pinili pang ito ang gamitin. Weirdo lang. “Tsk!” Sa huli binalewala na lang niya at nagpatuloy sa pagkakadekuwatro sa tabi ng malaki at matandang punong nagpapakubli sa bench na iyon. Makapal at maagap ang pag-ugoy ng sanga ng puno kaliwa’t kanan na siyan
“Kumusta ang pinapagawa ko, Demetrio?” Agad siyang nagulantang sa bagong dating. Napatayo pa siya sa pagkakaupo sa lamesa. “G-Ginang Lucenia—”aniyang halos bulong na lang. Hindi siya makapaniwalang nasa harapan na niya ito. “Nahanap mo na ba si Azucena,” sa halip na tanong nitong inililibot ang tingin sa loob ng kubo niyang maluma na. Hindi rin nakaligtas sa kaniya ang mapunuri at mainsultong tingin nito sa tinutuluyan niya. Gayon din, kumikintab ang suot nitong mahabang kalimbahin na may kumikinang na mga bato. Hawak-hawak pa nito ang pamaypay na hindi inaalis ang tingin sa bahay-kubo niyang nakatagilid na. Kaunting tulak na lang tuluyan na itong maibubuwal pa. Hindi rin nakaligt