KATATAPOS lang kumain nina Leticia at Bituin nang mapadayo sa kusina si Samuel. Nailigpit na rin niya ang pinagkainan kahi na nag-insist ang babae na ito na raw ang gumawa.
Wala pa rin ang kasambahay nito at mas gusto niya iyon. Ayaw niyang may ibang taong nagmamasid at naghihintay sa kanyang matapos ang pagkain niya. That would be awkward. Ang hirap isubo ang pagkain kung ganoon.
“Join us, Samuel. Hindi ka na namin ginising kanina dahil baka puyat na puyat ka,” deklara niya.
The man gave her a curt nod.
Magulo ang buhok ng lalaki kagaya ng isang pugad ng mga ibon, ngunit ang Bituin. Siniko siya at sinabing mas lalong naging gwapo ang lalaki sa magulong buhok nito. Hindi nagkomento si Samuel, pero alam niyang narinig iyon ng lalaki dahil nga
Napapitlag si Andro nang bigla na lang sumulpot sa kung saan sina Samuel at Leticia. Nanlaki ang mga mata nito at nilibot ang tingin. She understood him. Bigla na lang kasi silang nag-appear sa paningin nito na hindi naman isang normal na gawain.Kasalukuyan kasi itong nakasampa sa duyan sa poarch ng bahay nito samantalang nakatingin sa malayo. May malalim na iniisip. Malaki na rin ang mga eyebags ng lalaki. Wala na namang gaanong tulog.After this, babalik na sa normal ang lahat.“Leticia? You brought someone with you.”"Sorry if we barge in like this, Andro. May importante lang kaming itatanong sa inyo. Can we sit beside you?""Sino siya? Boyfriend mo? At paano pala basta-basta ka na lang lumil
Too much information. At nagpapasalamat si Leticia na sa huli, naging madali lang kausap si Andro. He answered almost everything na mga questions nilang dalawa ni Samuel. Kung pinili nitong magmatigas, baka mas lalo pa silang matagalan sa present time. Na hindi maaring mangyari dahil may gagawin pa siya. Helping Andro was the goal pero kailangan din niyang unahin din ang studies niya.She wondered kung paano niya mapapasalamat ang lalaking ito. Iyong kabaitan ni Andro, parang hindi nag-e-exist in a real life. Parang too good to be true. Kaya nga hindi siya nagsisising ito ang naging crush niya. Dapat pamarisan ang ugali nito.Napabuntong-hininga siya habang pinagmamasdan ang maamo nitong mukha.Almost everyone fell from that face. Napaka-angelic at ang sarap titigan sa buong mandamag. Ang sarap lang din
Napapitlag si Andro nang bigla na lang sumulpot sa harapan niya si Milo. Nagsalubong ang dalawang kilay nito at may bahid ng pag-aalala ang mukha para sa kanya.Ilang minuto ng nawala sina Leticia, subalit hindi pa rin niya magawang makakilos. Hindi ba siya namalikmata noong panahong iyon? Leticia and Samuel were gone twice in front of his eyes?She did in fact was a time traveler."Ayos ka lang, Bro?" nag-aalalang tanong sa kanya ng kaibigan."Yeah. I-I guess so?" nagdadalawang isip niyang sabi. That felt surreal.Nanghihina siyang napaupo sa kanyang duyan. Tumabi na rin sa kanya si Milo nang kumuha ito ng silya."May nangyari ba? Para ka
Marahas na napabuntong-hininga si Andro. That was based on his observation, anyway. At hindi siya masisisi ni Milo dahil iyon ang palagi niyang nakikita sa kaibigan. His friend was still blaming Leticia for what had happened to him. To both of them.Gusto na lang ni Andro na mag-move on ang kaibigan sa galit nito at kung ano pang negatibong emosyon na nararanasan nito. It was not heathy for his mental health.Nangyari na ang dapat mangyari. And both of them should move forward. Patuloy lang dapat ang mga buhay nila sa kabila ng paghihirap nilang ito. Everything will pass. One day, all of these will become a nothing but a memory. Something to be pondered for the lesson it gives in their lives.Hindi katulad ni Milo na mukhang na-stuck sa nakaraan ang mentality. At least there was some
“My sense of smell is not working today,” pahayag ni Samuel. “We may be a werewolf but we are not literary dogs,” depensa ng lalaki kay Leticia.Napalabi siya. “Wala naman akong masamang intensyon sa sinabi ko. Para kasing may kakaibang amoy ang lugar na ito. Na para bang may nabubulok na hindi ko mawari.”Samuel sniffed the air. By looking at him, she was reminded of a dog. Hindi na lang niya ipinahalata ang curiosity dahil baka ma-offend niya ang lalaki. “It seemed like you are telling the truth. May malansang amoy rin akong nalalanghap. And it’s making my nose irritated. I hate the stench.”Napansin nga rin niya.Muling bumalik ang tingin niya sa bahay na bato. Hindi naman siguro napabayaan ang bahay? O baka
Imbes na mapalingon si Leticia sa estranghero, napalingon siya sa lalaking nasa tabi niya—si Samuel. Hindi ba ang sabi nito ay magkatulad lang ang mukha ng ama nito at si Felipe? Ngunit bakit hindi nito namukhaan ang lalaking nasa harap nila ngayon? Hmm. Ginagago ba siya ng lalaking ito? Is there a chance na pinaglalaruan lang siya ng lalaking ito? Pagkatapos ng pinagdaanan nila? May kaunting pinagsamahan din naman silang dalawa, ah? May loopholes sa kwento nito sa kanya. Is there a chance na nagsisinungaling lang sa kanya ang lalaking ito? Possible. There are endless possibilities. Wala rin naman siyang ideya sa totoong pagkatao nito. Everything about him screamed mystery. Kaya hindi nakakapagtakang maisipan niyang nakakapagtaka ang ilan sa mga sinasabi nito. Hindi naman siya tanga upang hindi makapag-analyze sa mga sinasabi nito. I should have not fully trusted on him. Mahirap magtiwala sa lalaking hindi gaanong kakilala.
“Isang nakakasukang ugali,” puna ni Leticia kay Felipe. “Kahit na aso ay marunong magbigay galang.”Nagngingitngit ang damdamin niya sa kalapastangang ginawa nito sa kanya. She was deeply offended. Sa kawalang-modo nito. Heto siya at maayos na nakikipag-usap samantalang hindi nito maigawang maibalik ang respeto na binigay niya rito.Nagtagis ang bagang ni Leticia.Totoo nga ang sinabi ng nanay niya na kahit ano pang magandang ugali ang ipakita niya sa isang tao, kung hindi naman ito marunong um-appreciate ay wala ring mangyayari.Muling humarap sa kanila si Felipe. Salubong ang kilay nito.Marahil nagtataka ito kung bakit ganito sila kung umasta. Kung bakit madali lang sa kanilang dalawa ni
Nakabalik na si Leticia sa sarili niyang mundo kahapon, and she was tired. The failure—her failure continued running on her mind. She felt a total defeat. Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya ay mauuwi lang sa wala ang lahat. Worst of all, they were barred from entering Felipe’s territory anymore.Pagkatapos tumalikod ng lalaki sa kanilang dalawa, nagdalawang-isip siya na bumalik sa past at makipag-usap ulit sa lalaki. But in the end, choose not to. Baka kailangan na muna nilang bigyan ng oras si Felipe na makapag-isip.At tungkol sa pagbabawal nito sa kanila na hindi na bumalik sa bagay nito, they will never do that. Hindi iyon makakapigil sa kanila sa upang tumigil sa pag-time jump sa panahon ni Felipe.No. They cannot do that. Leticia will never do that.