“Maybe what you are trying to say is may gustong pumatay sa ating dalawa,” pagtatama ni Samuel kay Leticia. He was cool. Relaxed. As if walang may tangkang pagpatay sa buhay nilang dalawa.
This man? It will take a lot of effort to shake him. Was it part of his role as a future alpha of his pack? Because if that was the case, gusto na rin niyang mag-enrol sa teacher nito.
“Do you think this is the right time to correct me?” naiinis niyang saad. “As I said, may gustong mawala tayo sa mundong ito. You have an excellent sense of hearing, but you failed to hear Teban? Oh, come on, Samuel. Kailangan mo ng magising.”
Samuel shook his head to chase away his drowsiness. “That’s not new. The moment na pumasok tayong dalawa sa kuta nila, may nakapatong na sa mga ulo n
Samuel called Leticia. A couple of times. He was telling her to go back to him where she will be safe and continue being safe. To stop and come back kung nasaan ito.Bakit nga pala niya naisipang balikan ang lalaking hindi man lang niya lubusan kilala kundi sa pangalan lang nito?However, Samuel already gave the go signal that she could go back, and save the man.It was an opportunity for her. And she better grab it before it will evaporate on front oh her eyes. Bahala na si Batman. At bahala na ang lahat ng mga diyos-diyosan at anito.She may be defenseless and could not fight back, but hope was in her heart. Maybe…maybe there was something she could do. Maybe, ayos pa rin si Teban at walang masamang ginawa ang mga kasamahan nito. Ma
“He’s gone,” wala sa sariling sambit ni Leticia habang kalong-kalong pa rin ang walang buhay na katawan ni Teban. “He died defending us. And if only nakarating ako sa tamang oras, I will bring him to the past.”Nang walang pag-aalinlangan. That would be her last option dahil na rin wala naman siyang kakayahang ipagtanggol ang sarili maging ang lalaki mula sa mga kalaban nila.Lumuhod si Samuel sa harapan niya at masuyo siyang tiningnan. Then, he put his hand on her shoulders saying, “This is what should happen. Wala na tayong magagawa pa.”Umiling siya.Her heart refused to accept it.“Ang dami pa niyang gustong gawin para sa kanilang dalawa ni Es
Basa pa ang buhok ni Leticia nang lumabas siya mula sa banyo. Nilagyan niya ng tuwalya ang buhok dahil tutulo ang mga ito kapag pinabayaan niya lang na nakabuhaghag ito. Andro was indeed a life saver in her situation. Because the man had lent his bathroom to her, nagawa niyang labhan ang damit niya na may maraming dugo. It was difficult at first to remove the stain. Mas mahirap pa sa pagtanggal ng dugo sa underwear niya kapag tinagusan. Actually, mas natagalan siya roon sa paglalaba. Hindi sa pagligo niya. Mabilis lang naman siyang maligo. Kahit three minutes, pwede na siyang matapos. Wala naman siyang ka ek-ek-kan na ginagawa. Hindi katulad ng ibang babae na marami pang ginagawa. Which she was not against.Ayos lang ang fit sa kanyang katawan ng damit na pinahiram ni Andro sa kanya. At pati na rin ang fresh set of underwears ay hapit pa rin sa katawan niya. Para bang sinadyang ihanda ang mga damit n
Nang hindi pa rin kumukilos sina Leticia at Andro dahil sa pagkabigla, muling nagsalita ang ina ng huli, “Outside. Now! Huwag na ninyong hintaying ulitin ko ang sinabi ko kanina.”Andro's mother was not in the mood to joke around. Nakita niya iyon nang malapit nang umusok ang ilong nito sagalit at kulang na lang ay panlisikan siya ng mata."What are you—""Susunod na kami," putol ni Andro sa sasabihin ng ina."Don't cut me off.""Sorry, Mom. Baka kasi natatakot na ang bisita ko dahil sa iyo. Baka hindi na siya bumalik kahit kailan sa bahay."That would be impossible. Hangga't may kakarampot na pagmamahal siya sa lalaking ito, babalik at babalik pa rin siya.
Napaubo si Andro sa tabi ni Leticia at agad na kumuha ng tubig upang mahimasmasan sa pagkabigla. The woman and Leticia had the a staring contest at wala ni isa ang gustong magbaba ng tingin.Did she regret her confession? Na kababae niyang tao, siya itong unang nagsabi ng nararamdaman? Na hindi na niya nagawang maghintay kay Andro?No.Dahil ayaw niyang matulad kay Teban na namatay nang hindi man lang nito nakita si Esmeralda sa huling sandali. Ayaw niyang mawala sa mundong ito nang hindi man lang niya nasasabi ang nilalaman ng puso. Ayaw niyang may pagsisihan sa bandang huli dahil hindi niya nagawa at nasabi ang lahat ng gustong sabihin.At kung ma-bash man siya dahil sa confession na ito, wala naman siyang pakialam. Matagal
“You do not have to do that,” simula ni Leticia nang magkasarilinan silang dalawa ni Andro. Nasa tabi siya nito nakaupo habang ang lalaki naman ang nagmamaneho. “Naawa ako sa mommy mo. Only child ka nila kaya dapat hindi mo siya bigyan ng sakit ng ulo.”Bumabaliktad ang sikmura niya sa amoy ng air freshener ngunit hindi na lang siya nagsalita pa tungkol doon. Nagpapasalamat na lang siya na inihatid siya ng lalaki kahit hindi naman kailangan. Ang dapat niyang gawin ay pigilan ang sariling masuka sa amoy. Mas gugustuhin pa talaga niyang ibaba ang mga bintana saka papasukin ang malamig na simoy ng hangin. Ngunit kung gagawin naman niya iyon, alikabok naman ang kaaway niya. She secretly looked at her hands.
Leticia and Andro were back in the present. Pero wala pa rin silang kibuan. His cell phone was ringing a couple of times ngunit hindi nito sinasagot. Wala pa rin siyang ganang kausapin ang lalaki. Why was she even feeling this way? Wala naman silang relasyon. Kaya wala siyang karapatang masaktan, hindi ba? They safely went back at her house. Problema na ni Andro kung paano siya babalik sa kanila. She did not care. Bibigyan na lang niya ito ng pamasahe kung wala man itong dala ngayon. Nasa labas na silang dalawa ng gate ng bahay nila.
"Ah, ah. Not that fast. Hindi ako ganyan kadali itaboy, Leticia. Gusto ko pang mag-usap tayong dalawa," imporma ni Bituin. “Hindi mo ba ako na-miss? Dahil ako? Na-miss kita lalo na si Samuel. That beautiful man na naging laman ng mga panaginip ko araw-araw,” Bituin said in a dreamy sigh. Nagsitayuan ang mga balahibo niya sa braso when she had a hunch on what the girl was thinking. Bituin’s voice was near. So much nearier at nararamdaman niya ang mainit nitong hininga sa mukha niya. Another goosebumps. Daig pa ang highest rating ng isang horror movie. "About what? Tapos na tayong mag-usap, Bituin. Matutulog na muna ako, please. Kailangan ko ng pahinga." Ilang gabi na siyang walang gaanong tulog. Hindi niya alam ang dahilan. Stress, maybe? Mula sa pag-iisip sa mg